Πρόκειται για ένα ψιλικατζίδικο που άνοιξε για πρώτη φορά τη δεκαετία του ’70 στην προσφυγική γειτονιά στα σύνορα της Νίκαιας με τον Κορυδαλλό. Eπιβίωσε από την επέλαση των μεγάλων σούπερ μάρκετ, μένοντας ανοικτό από τις επτά το πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα. Κλειστό πλέον σχεδόν μία δεκαετία, θύμα της κρίσης. Ένας τόπος πολύ κοντά στην Ακρόπολη, το λιμάνι, τη θάλασσα, τους βασικούς οδικούς κόμβους, τις φυλακές του Κορυδαλλού, που όμως δεν ανήκει πουθενά.  Η ανακαίνιση του χώρου, έχει ως στόχο να το καταστήσει και πάλι έναν τόπο ιστοριών και εικόνων, με πυρήνα δράσεις καλλιτεχνικής έκφρασης και ελεύθερης δημιουργίας. Να ξαναγεμίσει η αυλή του με ανθρώπους και συζητήσεις. Το «Ψιλικατζίδικο» θα φέρει στοιχεία από την ιστορία του αλλά θα αλλάξει η χρήση του. Θα είναι πλέον ένα εργαστήρι θεάτρου, φωτογραφίας και πολυμέσων, με στόχο να αποτελέσει το κέντρο ξανά της γειτονιάς όπως ήταν κάποτε το ψιλικατζίδικο. Στον χώρο του θα στεγάσει ομάδες, εκθέσεις, σεμινάρια, παραστάσεις και εργαστήρια, καθώς και έναν σκοτεινό θάλαμο.