Πρωινό Σαββάτου στα Εξάρχεια με την Λήδα Κουτσοδασκάλου η οποία υποδύεται την Λώρα στον "Γυάλινο κόσμο" του Τένεσσι Ουίλιαμς που σκηνοθετεί ο καταξιωμένος Ιταλός σκηνοθέτης Αντόνιο Λατέλα. Μου μιλάει για το πόσο τυχερή και ευγνώμων νιώθει που συνεργάζεται μαζί του, συγχρόνως μου παραθέτει τα αυτοβιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα που υπάρχουν μέσα στο έργο, καθώς και για το παρελθόν που μοιάζει να ακολουθεί τους ήρωες και να αντλούν δύναμη απ' αυτό.

Θα ήθελες να μου μιλήσεις για την εμπειρία της πρεμιέρας στην Νάπολη;

Κάναμε πρεμιέρα στην Νάπολη στα πλαίσια του 17ου Φεστιβάλ Θέατρου της Καμπανίας το οποίο χορηγείται απ' το υπουργείο πολιτισμού της Ιταλίας και είναι ένα διεθνές Φεστιβάλ. Ήταν μία πολύ όμορφη εμπειρία. Οι άνθρωποι που μας φιλοξένησαν, και ήταν πολύ όμορφο και το κοινό. Επειδή το θέατρο είναι άμεσα συνδεδεμένο με την κοινωνία και την καθημερινότητά της, τις χειρονομίες, τα προβλήματα, το χιούμορ κπλ ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η αλληλεπίδραση με ένα ξένο κοινό και οι αντιδράσεις τους. 

Πώς ήταν η συνεργασία σου με τον Αντόνιο Λατέλα;

Είναι ένας φοβερός άνθρωπος. Νιώθω τρομερά τυχερή που δουλεύω με τον Αντόνιο και που τον γνώρισα και ως άνθρωπο. Είναι έξυπνος και γενναιόδωρος. Δεν έχει απωθημένα από την δουλειά του και αυτό που κάνει το κάνει καθαρά από την αγάπη του για την έρευνα, το πάθος που έχει για την δουλειά και είναι υπέροχο αυτό το μοίρασμα μ' εμάς ειδικά τους νεότερους. Μαθαίνω απ' αυτόν τον άνθρωπο. Όσον αφορά την συνεργασία παρ' όλο που ο Αντόνιο δεν μιλάει καλά αγγλικά καταφέραμε να μιλήσουμε την ίδια γλώσσα και να κουρδιστούμε ταυτόχρονα ώστε να συνεννοηθούμε.

Θα ήθελες να μου μιλήσεις για την σχέση της Λώρα με τα υπόλοιπα άτομα;

Εμείς με τον Αντόνιο έχουμε σκεφτεί μία διαφορετική ανάγνωση και προσέγγιση της ηρωίδας που προσωπικά μου αρέσει. Η Λώρα έχει μία κινητική αναπηρία αλλά εκείνη το έχει αποδεχθεί. Αυτό που θέλει είναι να το αποδεχθούν και οι υπόλοιποι. Δεν θέλει να την λυπούνται γιατί αυτό την θυμώνει. Η σχέση της με τον Τομ είναι λίγο προστατευτική γιατί εκείνη βλέπει ότι εκείνος πνίγεται και δεν θα αντέξει. Υπάρχει μία σχέση στήριξης ανάμεσα στους δύο. Ο Τζιμ είναι αυτός που την προσέχει γι' αυτό που είναι. Επίσης είναι ερωτευμένη με μια φωτογραφία του Τζιμ ίσως όχι με τον πραγματικό Τζιμ. Αντλεί δύναμη απ' αυτή συνειδητοποιώντας όμως κατά την διάρκεια του έργου ότι αυτή η δύναμη πηγάζει από την ίδια και όχι από την φωτογραφία και αυτό είναι πολύ ωραίο.

Είναι το πιο αυτοβιογραφικό έργο του Τ.Ουίλιαμς;

Σταθήκαμε πολύ σ' αυτό στην πρόβα. Δεν ξέρω αν είναι το πιο αυτοβιογραφικό αλλά υπάρχουν πολλά στοιχεία από την ζωή του στο συγκεκριμένο έργο. Μερικά απ' αυτά είναι η σχέση που είχε ο ίδιος με την αδερφή του, επίσης το όνομα του Τομ που παίζει στο έργο, ενώ και στο δικό μας έργο παίζει σημαντικό ρόλο είναι σαν να είναι και ο ίδιος με κάποιο τρόπο στην σκηνή καθώς έχουμε διαμορφώσει έτσι το σκηνικό.

Θα την χαρακτήριζες ως μία δυσλειτουργική οικογένεια όπου ο καθένας ζει στον δικό του Γυάλινο κόσμο;

Σίγουρα δεν υπάρχει καλή επικοινωνία μεταξύ των μελών αυτής της οικογένειας. Παρ' όλα αυτά για κάποιο λόγο έτσι όπως είναι επιβιώνουν. Λειτουργεί αυτό το πράγμα. Ερχόμενος όμως μετά ο Τζιμ μοιάζει σαν μία ωρολογιακή βόμβα που σκάει στο σπίτι. Έτσι στο πρώτο μέρος βλέπουμε αυτή την οικογένεια αν και δυσλειτουργική να λειτουργεί, στο δεύτερο με τους τριγμούς που προκαλεί ο Τζιμ, το φευγιό του Τομ αλλά και την συνειδητοποίηση πολλών πραγμάτων δεν ξέρουμε τί συμβαίνει.

Ποια είναι η σχέση του έργου με το παρελθόν, μοιάζει οι ήρωες να συντηρούνται απ' αυτό;

H Aμάντα σίγουρα συντηρείται απ' το παρελθόν. Ίσως και η Λώρα θα μπορούσαμε να πούμε ότι το παρόν της αντλείται από μία φωτογραφία του παρελθόντος. Οι ήρωες δυσκολεύονται να πορευθούν στο μέλλον. Λένε πράγματα αλλά στην πράξη υπάρχει μία στασιμότητα.

Σχολίασε μου λίγο την σχέση του ανθρώπου με το τραύμα που κουβαλάει ο καθένας;

Πιστεύω ότι είναι στο χέρι του ανθρώπου να πάρει δύναμη απ' το τραύμα του ανάλογα βέβαια με το πώς θα το διαχειριστεί. Είναι σημαντικό γιατί μπορεί να μας προσφέρει δύναμη και άνθιση. Νομίζω και στους χαρακτήρες συγκεκριμένα στην Λώρα συμβαίνει αυτό. Παίρνει δύναμη και είναι έτοιμη να την διαχειριστεί. Στην δική μας Λώρα βλέπουμε να είναι μία δυνατή γυναίκα και όχι ένα κοριτσάκι και να είναι συνειδητοποιημένη παρ' όλα τα προβλήματα που την περιτριγυρίζουν.

Photo credit: Μαριλένα Ααναστασιάδου