Συνέντευξη

Ιωάννα Βλάχου: Το θέατρο με έμαθε να στέκομαι στο κεντρο της σκηνής με τόλμη!

13 Μαρτίου 2021  |  από Πέπη Καλλίλα
Ιωάννα Βλάχου: Το θέατρο με έμαθε να στέκομαι στο κεντρο της σκηνής με τόλμη!
Η Ιωάννα Βλάχου περιγράφει στο unstage τους σημαντικότερους σταθμούς της τριαντάχρονης πορείας της.

Το λυρικό cd της «Τα κρυμμένα» που κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες από τις εκδόσεις Μετρονόμος, η τεράστια αγάπη της για το θέατρο αλλά και ο Χρήστος Λεοντής που μαγικά «άλλαξε» τη διαδρομή της, οι συνεργασίες της με τους Μίμη Πλέσσα, Γιώργο Χατζηνάσιο, Θάνο Μικρούτσικο και Αντώνη Βαρδή. 

 

Ξεκίνησες από το θέατρο και κατέληξες στο τραγούδι. Μίλησέ μου για την πορεία σου αλλά και για τους λόγους που σε ώθησαν σε αυτή την ουσιαστική αλλαγή;

«Από μικρή ήθελα να γίνω ηθοποιός, γι’ αυτό τον λόγο ξεκίνησα να λαμβάνω μέρος σε παραστάσεις μέσω θεατρικών ομάδων, να κάνω φωνητική και χορό .Τον χειμώνα του ‘90 η Κερκυραϊκή Σκηνή ανέβασε τις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη. Τη μουσική την είχε γράψει ο Χρήστος Λεοντής! Ο ρόλος μου ήταν μικρός, αλλά έπρεπε, επίσης, να ντουμπλάρω τους πρωταγωνιστές με τη φωνή μου στα τραγούδια. Ο Λεοντής με παρότρυνε, καλύτερα επέμενε, να συνεχίσω με το τραγούδι πιο συστηματικά. Έτσι, σπούδαζα κλασικό τραγούδι, τραγουδούσα άριες και παράλληλα εργαζόμουν και σε νυχτερινά μαγαζιά και ξενοδοχεία».

 

Τι θεωρείς ότι σε έμαθε το θέατρο;

«Το θέατρο με έμαθε να στέκομαι στο κέντρο της σκηνής με τόλμη, γιατί η έκθεση θέλει θάρρος , να ταξιδεύω το κοινό, ανάλογα με τον ρόλο, να αγαπώ το σώμα μου. Με βοήθησε να συνειδητοποιήσω την αξία της κίνησης και της τεχνικής και προσπάθησα στα μετέπειτα χρόνια να τα καλλιεργήσω και να τα τελειοποιήσω και τα δυο. Κυρίως όμως με δίδαξε να έχω ήθος και σεβασμό σε ό,τι κάνω».

 

Τραγουδάς από τα εφηβικά σου χρόνια συμπληρώνοντας πια μια πορεία 30 ετών. Ποιοι είναι οι σημαντικότεροι σταθμοί της διαδρομής σου;

«Θα σταθώ αρχικά στην πρώτη μου δασκάλα φωνητικής, την Βαρβάρα Γκαβάκου, η οποία πίστεψε σε μένα, ξεκλείδωσε το ταλέντο μου και μου έδωσε γερές βάσεις για ό,τι ακολούθησε. Να αναφέρω εμφατικά τη στήριξη των γονιών μου σε όλα όσα προσπάθησα, αλλά και γιατί μου έδωσαν την ευκαιρία μέσα από τα ακούσματα που είχα μαζί τους να γνωρίσω και να αγαπήσω τα παραδοσιακά τραγούδια. Οι εναλλαγές από το κλασικό, σε έντεχνο λαϊκό και ξένο ρεπερτόριο και η τύχη να συνεργαστώ με σπουδαίους ανθρώπους στον λόγο και στην μουσική ήταν δώρα ευλογημένα για την πορεία μου».

 

Είναι τύχη νομίζω το να συναντηθείς με μεγάλους δασκάλους μουσικής όπως ο Γιώργος Χατζηνάσιος, ο Μίμης Πλέσσας, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Αντώνης Βαρδής, ο Χρήστος Λεοντής. Φαντάζομαι ότι αποτελούν ένα μοναδικό κεφάλαιο για την προσωπική σου πορεία.

«Θεωρώ το μεγαλύτερο. Όταν ξεκίνησα να συνεργάζομαι με μεγάλα ονόματα και μύθους της ελληνικής μουσικής, κατάλαβα ποσό τυχερή ήμουν και πόσα πράγματα είχα να πάρω από τη συνύπαρξη μαζί τους. Οι μελωδίες του Γιώργου Χατζηνάσιου πάντα με άγγιζαν βαθιά, ώσπου βρέθηκα στην σκηνή μαζί του. Εκεί ήταν απίστευτο το συναίσθημα. Η προσέγγιση στα τραγούδια του Θάνου, η γνωριμία μας με αφορφή το αφιέρωμα που είχα ετοιμάσει για εκείνον, άλλος σταθμός στην καριέρα μου και κυρίως οι συζητήσεις μαζί του. Η ευγένεια του Μίμη Πλέσσα, η απλότητα του Αντώνη Βαρδή. Είναι δύσκολο να μιλήσεις για όλα αυτά που συνιστούν τις εμπειρίες ζωής σου και καθορίζουν την πορεία σου σε λίγες γραμμές. Νομίζω όμως ότι οι αναγνώστες μας μπορούν να συναισθανθούν τον χτύπο της δικής μου καρδιάς εκείνες σε εκείνες τις στιγμές»!

 

Ποιο τραγούδι από τον εκάστοτε σύνθετη αγάπησες πολύ;

Από τον Γιώργο Χατζηνάσιο το «ταξιδιώτης του Ονείρου», που υπέγραψε στιχουργικά ο Νίκος Γκάτσος. Λατρεύω το «Άναψε καινούργιο μου φεγγάρι». του Μίμη Πλέσσα σε λόγια του Άκου Δασκαλόπουλου, το «όπως παίζει το φως» του Θάνου Μικρούτσικο σε ποίηση Λίνας Νικολακοπούλου, τη «Ρόκ μπαλάντα» του Αντώνη Βαρδή που έντυσε στιχουργικά ο  Βασίλης Γιαννόπουλος και το «Πού να χωρέσει το όνειρο» του Χρήστου Λεοντή σε λόγια Μιχάλη Παπανικολάου.

 

Ποιο θεωρείς ως το μεγαλύτερο λάθος στη διαδρομή σου;

«Δεν νομίζω ότι έχω κάνει κάποιο λάθος στη διαδρομή αυτή. Υπήρχαν αστάθμητοι παράγοντες στη ζωή μου που καθυστέρησαν την επαγγελματική μου πορεία. Όμως το κάθε τι που έκανα η δημιούργησα, ήταν με αγάπη και πίστη στο κοινό και στην τέχνη που συνειδητά αποφάσισα να υπηρετήσω. Και πρέπει να ομολογήσω πως οι ακροατές μου με δίδαξαν πολλά όλα αυτά τα χρόνια»!

 

Ποια ήταν η πιο όμορφη και ποια αντίστοιχα η πιο δύσκολη στιγμή που κλήθηκες να διαχειριστείς;

«Θυμάμαι την πρώτη φορά που τραγούδησα δικά μου τραγούδια. Είχα μεγάλη αγωνία αν θα αρέσουν η όχι. Η χαρά που πήρα ήταν τεράστια! Ο κόσμος άρχισε να τραγουδά μαζί μου και να συμμετέχει ρυθμικά. Πρωτόγνωρο συναίσθημα. Η πιο δύσκολη και μη διαχωρίσιμη στιγμή ήταν στην κηδεία του πατέρα μου. Υπήρξε άνθρωπος του καλλιτεχνικού χώρου και ήρθαν πολλοί μουσικοί και τραγουδιστές στο τελευταίο αντίο. Ξεκινήσαμε να τραγουδάμε «Το μινόρε της αυγής»… Εκεί δεν είχα φωνή, ούτε ήχος δεν έβγαινε».

 

Έρχομαι και στην τρίτη προσωπική δισκογραφική σου δουλειά που έχει τίτλο «Τα κρυμμένα». Τι κρύβεται λοιπόν πίσω από τις μελωδίες και τους στίχους αυτού του CD;

Μια μεγάλη και ουσιαστική συνεργασία μεταξύ σπουδαίων ανθρώπων του λόγου και της μουσικής. Ο Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος με το προσωπικό του στυλ, το ύφος της γραφής του και την ιδιαίτερη ματιά του μού χάρισε στίχους επίκαιρους και διαχρονικούς. Είναι ένα πρόσωπο που με επηρεάζει πολύ ουσιαστικά και ωφέλιμα. Οι αγαπημένοι μου φίλοι Όλγα Κουτσούκαλη και Κωνσταντίνος Κατωμέρης υπογράφουν τη μουσική, ενώ με τον Άγγελο Χονδρογιάννη και τον  και Δημήτρη Σαββαΐδη μοιράζομαι δυο εξαιρετικά ντουέτα, το «Μον ρεπό» και το «Είσαι» αντίστοιχα. Ο σπουδαίος μαέστρος Σπύρος Παγιάτης, ενορχήστρωσε μοναδικά ενορχήστρωσε τα τραγούδια μας, ενώ την εξαιρετική παραγωγή ανέλαβε ο Θανάσης Συλιβός του Μετρονόμου.

 

Ποιο τραγούδι σου περιγράφει τη ζωή σου;

Το «Η μοίρα μας ενώθηκε». Είναι ένα από τα 10 τραγούδια που έχει αρκετά στοιχεία δικά μου.

Τι ονειρεύεσαι να φέρει ο χρόνος;

«Ονειρεύομαι υγεία πάνω από όλα και  επιστροφή στην κανονικότητα. Σε προσωπικό επίπεδο θέλω να συνεχίσω να δημιουργώ και να υπηρετώ την τέχνη μου. Να κάνω όμορφες συνεργασίες και μουσικά ταξίδια. «Τα κρυμμένα» να αγαπηθούν, όπως τους αξίζει, από πολλούς πολλούς ακρατές .Να καμαρώνω την κόρη μου, να περνάω περισσότερο χρόνο με τους δικούς μου δίπλα στην θάλασσα με φόντο το παλαιό φρούριο και να κάνω βόλτες στα καντούνια  πάντα.