Με τον Χρήστο Μαλάκη η συνάντηση μου άργησε περίπου τέσσερα χρόνια αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ, όπως μου είπε και ο ίδιος όταν κάτσαμε για να μιλήσουμε στο Luxus έπειτα από την πρώτη ελεύθερη εβδομάδα μετά την καραντίνα. Η κουβέντα μας περιείχε αρκετό Καραγάτση. Μου μίλησε για τον τρόπο γνωριμίας με τον Τάρλοου, την αγάπη που τρέφει για τον Μιχάλη Καραμάνο που υποδύθηκε στον Γιούγκερμαν, τα μεγάλα νοήματα που κρύβει ο Μπέρνχαρντ στον "Αδαή και παράφρονα" και τέλος την αδράνεια που βίωσε στην διάρκεια της καραντίνας περιμένοντας πότε θα τελειώσει.

 

Η πρώτη πανδημία τον Μάρτιο με βρήκε στην παράσταση "Γιούγκερμαν"στο θέατρο Πορεία, σταματήσαμε αμέσως τις παραστάσεις και τους δύο μήνες της καραντίνας τους πέρασα μόνος στο σπίτι μου. Έζησα και εγώ την αγωνία όπως όλοι μας ακούγοντας τις ειδήσεις που μας μετέφεραν από την Ιταλία σε σχέση με τον κορονοιό, προβληματίστηκα πολύ,αλλά το χειρότερο ήταν ότι έπιασα τον εαυτό μου να βρίσκεται σε μία αδράνεια. Η δεύτερη καραντίνα με πέτυχε σε πρόβες στο Εθνικό για την παράσταση ο "Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου" του Μ.Καραγάτση σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου τηρώντας όλα τα μέτρα (μάσκες-αποστάσεις). Επομένως ήταν πιο δημιουργική θα έλεγα.

 

 

Αυτό που με τρόμαξε είναι ότι δεν υπήρξε αύξηση των ΜΕΘ. Με τρόμαξε ότι άκουσα δεν ξέρω αν είναι αλήθεια ότι πήγαιναν άνθρωποι στο νοσοκομείο και οι γιατροί έμπαιναν στην διαδικασία να διαλέξουν. Με τρόμαξε ότι από τη μία υπήρχαν παντού αυστηρά μέτρα αλλά από την άλλη το κράτος δεν κάνει αυτό που είναι  πραγματικά ουσιαστικό το οποίο είναι να επενδύσει εξ'ολοκλήρου στην υγεία, αυτό με τρόμαξε και με τρομάζει ακόμα.Τα κρούσματα ήταν λογικό να αυξηθούν γιατί όταν έχεις μία παρά πολύ σφιχτή καραντίνα και ξαφνικά ανοίγεις για τον τουρισμό σαν να μην υπάρχει αύριο νομίζω είναι αναμενόμενο.

 

 

Ναι φυσικά θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που δούλεψα,όχι μόνο για τις οικονομικές απολαβές αλλά και γιατί ήμουν σε μία δημιουργική διαδικασία.

 

 

Το πρώτο που έκανα ήταν για τον Γιούγκερμαν και μάλιστα χωρίς κόσμο. Ήταν λίγο περίεργο όλο αυτό,ήταν σαν να κινηματογραφούμε την παράσταση για το αρχείο, από την άλλη όμως ξέραμε ότι είχαν κοπεί 3.500 χιλιάδες εισιτήρια επομένως ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων μας έβλεπε. Στο δεύτερο που κάναμε άνοιξαν και κάποιες θέσεις αλλά παίξαμε περίπου για 50-60 άτομα. Στα δύο live-streaming που κάναμε στο Εθνικό Θέατρο για τον Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου παίξαμε στο Rex και επειδή είναι ένα μεγάλο θέατρο χωρίς κόσμο νιώθεις το κενό. Παρ'όλα αυτά όλοι μας θέλαμε να κάνουμε το καλύτερο και πιστεύω ότι δώσαμε τον καλύτερο μας εαυτό.

 

 

Ο Τάρλοου όπως είναι γνωστό είναι εγγονός του Καραγάτση οπότε είναι λογικό κατά καιρούς να καταπιάνεται με έργα του παππού του. Με τον Δημήτρη γνωριστήκαμε στο θέατρο Κακογιάννη στην παράσταση "Αδαής και παράφρων" γιατί τον ενδιέφερε να πάρει το έργο στο θέατρο του. Εκεί ήρθε στο καμαρίνι και βλέποντάς με μου είπε ότι μοιάζω στον Καραγάτση στη φυσιογνωμία, αυτό ήταν που τον τράβηξε και μου πρότεινε να παίξω στο "Ευχαριστημένο"και μετά στο "Γιούγκερμαν" τον Καραμάνο ο οποίος είναι ένας από τους αγαπημένους μου ήρωες.

 

 

Δεν είμαι ιστορικός γι'αυτό θα σου πω αυτό που πιστεύω εγώ.Η ελληνική νοοτροπία είναι η ίδια με του τότε μία συγκεκριμένη η οποία συμπυκνώνεται ίσως σε μία φράση του Μιχάλη Καραμάνου που λέει "εμείς οι Έλληνες είμαστε πεζοί στις φαντασίες μας και φαντασιόπληκτοι στις δουλειές μας".Πέρα απ'αυτό μεγάλο ρόλο παίζουν και οι σχέσεις εξουσίας-εκκλησίας που πάντα υπήρχαν και όριζαν τα πράγματα και την εκάστοτε κατάσταση.

 

 

Είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο έργο εγώ νομίζω ότι δεν έχω διαβάσει πιο δύσκολο, όταν έκανα την πρώτη ανάγνωση του κειμένου που είχε μεταφράσει καταπληκτικά ο Δεπάστας αναρωτήθηκα πώς αυτό το κείμενο θα γίνει παράσταση. Ήταν ένας άθλος του Γιάννου Περλέγκα (σκηνοθέτη) που κατάφερε αυτό το κείμενο να το φέρει εις πέρας. Μέσα στον Μπέρνχαρντ κρύβονται τόσα πολλά πράγματα, σχολιάζει τα ολοκληρωτικά καθεστώτα χωρίς ποτέ να το λέει σε πρώτο επίπεδο, μιλάει για τις σχέσεις γονέα-παιδιού,για το υπαρξιακό,για την ματαιότητα των πραγμάτων. Είναι ένας μεγάλος συγγραφέας γιατί καταπιάνεται με μεγάλα νοήματα τα οποία τα επικοινωνεί μέσα από συμβολισμούς που βρίσκονται άλλοτε σε απλές και άλλοτε σε ακραίες καταστάσεις.

 

 

Όχι δεν άλλαξε κάτι στον εαυτό μου απλώς αυτό που είπα και προηγουμένως ότι έπιασα τον εαυτό μου να έχει αφεθεί και απλώς να περιμένω πότε θα τελειώσει όλο αυτό.Είχα πολύ καιρό να νιώσω τόσο μουδιασμένος και αδρανής.

 

 

Από όλους τους περιορισμούς εργασίας στο θέατρο και την τέχνη γενικότερα και τις συνέπειες αυτών των περιορισμών φάνηκε ότι η κυβέρνηση δεν έδειξε την πρέπουσα ευαισθησία σε σχέση με το τί αποτέλεσμα έφερναν οι απαγορεύσεις αυτές στο κλάδο μας.Αυτή τη στιγμή που μιλάμε υπάρχουν ηθοποιοί που κάνουν πρόβες χωρίς να ξέρουν αν θα δουλέψουν. Αυτό δείχνει ότι δεν υπάρχει καμία ευαισθησία ως προς τους εργάτες της τέχνης.

 

 

Δεν μπορώ να προβλέψω, αυτό όμως που μπορώ να σου πω στα 19 χρόνια που είμαι επαγγελματίας, έχω δει ότι στην Ελλάδα έχουμε πολλούς καλούς ηθοποιούς. Οι περισσότεροι απ'αυτούς δυστυχώς δεν είναι γνωστοί στο ευρύ κοινό νιώθω όμως ότι αυτό σιγά-σιγά αρχίζει να αλλάζει και να δίνει ένα θετικό πρόσημο στο μέλλον του θεάτρου. Επίσης έχουν αρχίσει να βγαίνουν καινούργιοι θεατρικοί σκηνοθέτες που έχουν νέες προτάσεις. Νιώθω ότι βρισκόμαστε σε μία περίοδο μεγάλων αλλαγών. Επιτέλους υπάρχει σχολή σκηνοθεσίας το οποίο είναι σημαντικό, πιστεύω ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα.

 

 

Τον Δεκέμβρη θα είμαι στον "Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου" στο Θέατρο Πορεία. Όλοι οι συντελεστές της παράστασης περιμένουν με ιδιαίτερη ανυπομονησία τη συνάντηση με το κοινό επιτέλους στην θεατρική αίθουσα. Επίσης σύντομα θα ξεκινήσω μία νέα  συνεργασία με την Ερτ-1 για μία τηλεοπτική σειρά εποχής.