Είμαι χαρούμενη! Στο έργο μας βλέπω όχι το 1821 και τον ηρωισμό, αλλά ανθρώπους. Βλέπω την αφήγηση αυτής της παράστασης πολύ κοντά σε ότι ζούμε κ βιώνουμε σήμερα. Σε έννοιες που είναι συνεχώς υπό διαπραγμάτευση. Ελευθερία, επανάσταση. Οι ήρωες του έργου μας, ακόμα και αυτοι που θεωρούνται σύμβολα της επανάστασης επανασυστήνονται, (με έναν τρόπο) τους γνωρίζουμε από μία άλλη πλευρά, που αφήνει τον χώρο και σε εμάς να τους νιώσουμε πολύ κοντά μας.

 

 

 

Ξεκινήσαμε πρόβες από 17 Νοέμβρη με την ελπίδα ότι θα ανοίξουν τα θέατρα, αλλά όχι! Με τον Δημήτρη δουλεύω πρώτη φορά και είμαι ευγνώμων που μου εμπιστεύτηκε έναν τόσο όμορφο ρόλο. Δουλέψαμε πολύ με προσωπικά βιώματα και με αυτοσχεδιασμούς. Πιστεύω ότι μας καθοδήγησε στο να φτιάξουμε όλοι μαζί μία παράσταση που είναι βαθιά ανθρώπινη και εμένα προσωπικά αυτό με συγκινεί πολύ. 

 

 

 

Η Βαγγελιώ αχ! Είναι ένα κορίτσι με τεράστια ψυχική δύναμη. Έχει χάσει τα πάντα όταν συναντάει τον Μίχαλο (μάλιστα η γνωριμία τους γίνεται σε ένα σκλαβοπάζαρο όπου την αγοράζει ως σκλάβα) και τον ερωτεύεται! Από εκεί και πέρα ο σκοπός της ζωής της είναι να φροντίζει και να ακολουθεί τον Μίχαλο με όποιο τίμημα. Η Βαγγελιώ με έμαθε πολλά!

 

 

 

Δεν ξέρω τι έχει!Μεγαλώνοντας, μ' ενδιαφέρει περισσότερο να καταλαβαίνω γιατί κάποιος κάνει κάτι, παρά να τον χαρακτηρίζω. Τον Μίχαλο τον κατανοώ και τον αγαπώ όπως είναι. Είναι ένας σύγχρονος άνθρωπος που βασανίζεται να υπάρξει, να βρει μία θέση, μία ταυτότητα, αλλά ταυτόχρονα δε θέλει να θυσιάσει την προηγούμενη ζωή του. Θέλει να ζήσει, κάνει απόπειρες να γαντζωθεί από τη ζωή, να βρει ένα νόημα. 

 

 

 

Γιατί είναι άνθρωποι, έχουν πάθη και λάθη. Παλεύουν να ζήσουν και να βρουν τη δίκη τους ελευθερία. Ο Καραγάτσης, ξέρει καλά να μπαίνει στο βάθος των σκοταδιών της ανθρώπινης ψυχής, γι'αυτό και είναι συγκινητικός.    

 

 

 

Τότε οι Ελληνίδες κρύβονταν, δε βγαίναν από το σπίτι γιατί μπορούσαν να τις αρπάξουν οι Τούρκοι και να τις βάλουν στο χαρέμι. Δεν είχαν γενικά πολλές επιλογές, ήταν θύματα βιασμού, ή ανοχής της αντρικής φύσης και δύναμης. Οι γυναίκες, ανάλογα την τάξη τους, ή θα δούλευαν στα χωράφια και μετά σπίτι και παιδιά, ή αν ήταν πιο πλούσιες, σπίτι και παιδιά. Όσο και αν προχωρήσαμε, μας έχουν μείνει κουσούρια και κατάλοιπα στα πάντα. Αυτά παλεύει και η γενιά μας να λύσει. 

 

 

 

Η Επανάσταση είναι επιλογή! Είναι ο τρόπος που βλέπεις γύρω σου. Ο τρόπος που ερωτεύεσαι. Που δίνεσαι στα πράγματα. Να μην έχεις τίποτα δεδομένο. Η επανάσταση σημαίνει ανατροπή των συνηθειών. Επανάσταση είναι να θες να κοιτάς τον άλλο στα μάτια. Να ξυπνάς το πρωί και να χαίρεσαι. Να κανείς όνειρα. Να ζητάς από τη ζωή. Να μη φοβάσαι. Να γελάς. Να λες χαζομάρες. Να δείχνεις την αγάπη σου. Να σέβεσαι τον πλανήτη και τα ζώα. Να προσπαθείς να γίνεσαι καλύτερος. Ο δρόμος της επανάστασης περνάει μέσα από την αγάπη για την ζωή, με την ελπίδα να μας φέρει κάτι νέο.

 

 

 

Ωχ! Τα πάντα! Αλλαγή των νόμων, ανθρώπινα δικαιώματα, εργασιακά,τι να πρωτοπώ.. Ξήλωμα θα έλεγα! Τι; Αυτό είναι το καλύτερο μας δηλαδή; Δεν το πιστεύω. Σίγουρα μπορούμε καλύτερα. Πιστεύω σε εμάς!     

 

 

 

Μέχρι να δημιουργηθούν οι συνθήκες και το πλαίσιο για να αλλάξει κάτι, νιώθουμε φόβο. Όπως λέει και ο Κολοκοτρώνης στο έργο μας: « ο φόβος...Ο μαύρος, ο πηχτός, ο ακατανίκητος φόβος.. Αυτός είναι το τρελό ζώο που ζει μέσα στον άνθρωπο..». Η σιωπή και ο φόβος έχει καλλιεργηθεί χρόνια μέσα μας, αυτό πολεμάμε ακόμα. Βλέπουμε όμως ότι γίνονται βήματα, είναι θέμα απόφασης και συνόλου.     

 

 

 

Με τον Τσε στην Κούβα.

 

 

Κλείσε με κάτι δικό σου.    

 

Θα κλείσω με ένα τραγούδι σε στίχους Μητσάκη και μουσική Ζαμπέτα.

Το αφιερώνω στον Μίχαλο και σε όλους τους Μιχαλούς που αγάπησα!