Συνέντευξη

Ο Αντώνης Γκρίτσης μιλά στο unstage για την νέα παιδική παράσταση που πρωταγωνιστεί

12 Δεκεμβρίου 2022  |  από Πέπη Καλλίλα
Ο Αντώνης Γκρίτσης μιλά στο unstage για την νέα παιδική παράσταση που πρωταγωνιστεί
Μετά από δέκα χρόνια, ο ηθοποιός Αντώνης Γκρίτσης επιστρέφει στο παιδικό θέατρο σε μια Πεντάμορφη... αλλιώς!

Πες μου λίγα λόγια για την παράσταση.

H παράσταση εκκινεί από την πασίγνωστη ιστορία της Πεντάμορφης και του Τέρατος, ιδωμένη, ωστόσο, με μια ανανεωτική διάθεση και ματιά από τον Παρασκευά Καρασούλο. Σε αυτή την εκδοχή λοιπόν, η Πεντάμορφη δεν έχει απλώς μια καθηλωτικά όμορφη εμφάνιση, αλλά παλινδρομεί και προσπαθεί να συμφιλιώσει μέσα της πέντε τουλάχιστον διαφορετικές διαθέσεις, καταστατικές του βαθύτερου εαυτού και της προσωπικότητάς της. Αντίστοιχα, το Τέρας δεν είναι μόνο αυτό που περιγράφει η εξωτερική εμφάνισή του, αλλά ένα πλάσμα που καλείται να ανακαλύψει και αποκαλύψει εξαιτίας της και απέναντί της τον βαθιά κρυμμένο και μεγάθυμο χαρακτήρα του.

 

Ποιος είναι ο ρόλος σου;

Είμαι ο αφηγητής ή το πειραχτήρι της παράστασης, μια μορφή αερικού και ξωτικού, ένας πολυδύναμος χαρακτήρας κι εγώ στα όρια καλού και κακού, όπως κάθε σωστό παιδί που σέβεται και τιμά τον εαυτό του. 

 

Τι σου αρέσει περισσότερο σε αυτήν την παράσταση;

Αυτή η μικρή μετατόπιση που επιχειρεί σε σχέση με τα στερεότυπα, τις ταυτότητες και τους καθιερωμένους ρόλους.

 

Τι προκλήσεις έχεις να αντιμετωπίσεις σε σχέση με τον ρόλο που υποδύεσαι;

Επιστρέφω στο παιδικό θέατρο έπειτα από δέκα χρόνια από την τελευταία συμμετοχή μου σε παιδική παράσταση. Το αντιμετωπίζω σαν μια καλή αφορμή επανεκκίνησης.

 

Ποια στοιχεία του χαρακτήρα σου πιστεύεις ότι σε έχουν βοηθήσει σε αυτή την απαιτητική δουλειά;

Ότι παρά τον ισοπεδωτικό κυνισμό μου είμαι ρομαντικός και με συνεπαίρνει ακόμα η φαντασίωση παρά η πραγματικότητά της.

 

Πώς διαχειρίζεσαι την κριτική; θετική ή αρνητική;

Ο Ρίλκε στα Γράμματα σε έναν νέο ποιητή καταδικάζει συλλήβδην την κριτική ως το χειρότερο μέσο για ν' αγγίξεις ένα έργο τέχνης. Όλοι για το παραμικρό πασχίζουμε σχεδόν πια να έχουμε γνώμη. Πιστεύω ότι πάντα κάτι μένει ανέκφραστο ακόμα και στο πιο μεταφρασμένο.

 

Έχουν αλλάξει οι συνθήκες εργασίας στον καλλιτεχνικό χώρο μετά τα κινήματα #metoo και τα σκάνδαλα που ξέσπασαν τα τελευταία 2-3 χρόνια;

Χάρηκα και ένιωσα υπερήφανος πολύ για όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια, που ο καλλιτεχνικός κόσμος πρωτοστάτησε σε αυτά, σέβομαι και εκτιμώ απεριόριστα τους ανθρώπους που βρήκαν την δύναμη και το κουράγιο και μίλησαν με παρρησία απέναντι στα τέρατα και τους βασανιστές τους. Απορώ και για άλλα ακόμα που δεν έγιναν γνωστά και λυπάμαι βαθιά για την ατιμωρησία και την υποκρισία που βρίσκει πάντα το σύστημα να αυτορυθμίζεται και να καταπίνει αμάσητα ένοχα μυστικά.