Πες μου λίγα λόγια για την παράσταση.

Το θέμα της παράστασης μας είναι το trafficking. Ουσιαστικά βλέπουμε την ιστορία της Χλόης, μιας κοπέλας που πέφτει θύμα εξαπάτησης και απαγωγής και εξαναγκάζεται να δουλεύει σε έναν οίκο ανοχής σε κάποια άλλη χώρα.

Ποιος είναι ο ρόλος σου; 

Εγώ είμαι ο Πίτερ. Το αγόρι της Χλόης (Αθηνά Σακαλή) που πάνω που γνωρίζονται και ερωτεύονται συμβαίνουν διάφορα αναπάντεχα γεγονότα και ανατρέπουν τα πάντα. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω περισσότερα, γιατί θα σας κάνω spoiler.

Τι σου αρέσει περισσότερο σε αυτήν την παράσταση;

Με συγκινεί βαθύτατα όταν ένας άνθρωπος της γενιάς μας γράφει ένα θεατρικό έργο. Δεν το βλέπαμε συχνά αλλά ευτυχώς τα τελευταία χρόνια βλέπουμε πολλούς συναδέλφους που το δοκιμάζουν με πραγματικά εξαιρετικά αποτελέσματα. Χωρίς καμία διάθεση να ευλογήσω τα γένια της παράστασης μας ή της Βαλέριας (Δημητριάδου) που έγραψε το κείμενο θεωρώ ότι είναι άλλο ένα νεοελληνικό κείμενο το οποίο θα ξεχωρίσει. Πραγματεύεται ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, όμως γίνεται με έναν πολύ λεπτό τρόπο και αυτό ίσως είναι το σημείο που ξεχωρίζω. Η ισορροπία  που έχει βρει η Βαλέρια ανάμεσα στο κωμικό και στο τραγικό. Δεν είναι μια παράσταση που θα δείτε ωμό ρεαλισμό και θα ψυχοπλακωθείτε. Αυτό θα ήταν ειλικρινά πιο εύκολο. Αλλά δεν θα είχε κάποιο νόημα. Το θέμα είναι να βρεις στην τέχνη την λύση αυτού του στρεβλού κόσμου όπου ζούμε. Αυτό το έχει η παράσταση μας. Έχει μέσα αυτή τη μαγεία του θεάτρου που την χρειαζόμαστε για να πάμε παρακάτω.

Τι προκλήσεις έχεις να αντιμετωπίσεις σε σχέση με τον ρόλο που υποδύεσαι;

Δεν νομίζω ότι αντιμετωπίζω τον ρόλο. Κάθε φορά αντιμετωπίζω τον εαυτό μου. Ανάλογα την περίοδο είναι μια διαφορετική κατάσταση και μια διαφορετική “μάχη”. Ανάλογα τους συμμάχους σου και το πεδίο της μάχης. Μπορεί να είναι μια τραυματική κατάσταση και να βγεις από την πρόβα πληγωμένος σαν όντως να πολεμούσες. Ευτυχώς όμως, η συγκεκριμένη δουλειά είχε ένα πραγματικά απίθανα πετυχημένο καστ, και σε καλλιτεχνικό επίπεδο αλλά και σε ανθρώπινο. Η Βαλέρια παρότι πρώτη φορά στον ρόλο της σκηνοθέτριας, ενορχήστρωνε μεθοδευμένα και στοχευμένα την όλη διαδικασία, με τέτοια ακρίβεια, πράγμα σπάνιο ακόμη και για σκηνοθέτες που έχουν χρόνια εμπειρίας. Οπότε η συνολική διαδικασία ήταν σαν μια μεγάλη παιδική χαρά γενναιόδωρης προσφοράς. Η ιδανική συνθήκη για την δουλειά μας.

Ποια στοιχεία του χαρακτήρα σου πιστεύεις ότι σε έχουν βοηθήσει σε αυτή την απαιτητική δουλειά;

Δεν έχει σημασία ποια είναι αυτά τα στοιχεία. Το βασικότερο είναι η θέληση που έχεις. Δεν μιλάμε για ένα άθλημα που έχει σημασία η σωματική σου διάπλαση. Είναι πνευματική διεργασία ένα mind game με τον ίδιο σου τον εαυτό για να αφηγηθείς μια ιστορία. Όποια στοιχεία κι αν έχει ο χαρακτήρας σου, μόνο χρησιμοποιώντας τα και αναδεικνύοντας τα, μπορείς να προχωρήσεις. Είναι σαν μια δια βίου άσκηση αποδοχής του εαυτού μας.  Στο τέλος το μόνο που μετράει είναι η θέληση. Όσο κι αν διερωτώμαι γιατί κάνω αυτή την δουλειά, που έχει αμέτρητες πρακτικές δυσκολίες, ανασφάλεια κλπ, ακόμα θεωρώ ότι η απάντηση είναι επειδή δεν μπορώ αλλιώς. 

Πώς διαχειρίζεσαι την κριτική; θετική ή αρνητική;

Άλλη μια δια βίου διεργασία. Έχει να κάνει πολύ με την στιγμή σίγουρα. Αλλά νομίζω και με τον χρόνο. Όσο περνάνε τα χρόνια τόσο με ενδιαφέρει όλο και λιγότερο. Είτε η θετική, είτε η αρνητική. Ίσως σε αυτό να έχει παίξει ρόλο και η δουλειά που κάνω με τον εαυτό μου, με έχει βοηθήσει πολύ. Τα συναισθήματα πάντα θα υπάρχουν είτε θετικά, είτε αρνητικά. Το θέμα είναι να έχεις μια γερή βάση ώστε να μην σε μετατοπίζουν.

Έχουν αλλάξει οι συνθήκες εργασίας στον καλλιτεχνικό χώρο μετά τα κινήματα #metoo και τα σκάνδαλα που ξέσπασαν τα τελευταία 2-3 χρόνια;

Με μια συγκρατημένη αισιοδοξία μπορώ να σου πω ότι έχουν αλλάξει. Έχω μια αίσθηση ότι άτομα με εξουσία που θα μπορούσαν να γίνουν πιο αιχμηρά σε συμπεριφορές είναι κάπως πιο συγκρατημένα. Υπάρχει πλέον ένα κράτημα, μια σκέψη και ενώ θα μπορούσε κάποιος να γίνει προσβλητικός σε μία πρόβα ή σε μια ακρόαση, αυτό δεν συμβαίνει. Ελπίζω να μην είμαι υπεραισιόδοξος και όντως να συμβαίνει μια μεταβολή της κοινωνίας μας σε αυτά τα ζητήματα. Είναι απαραίτητο να βάλουμε την ενσυναίσθηση ως προαπαιτούμενο στη ζωή μας.