Συνέντευξη με τον Χρήστο Πασσαλή
Η ταινία είναι μία ιστορία αγάπης. Μία γυναίκα και ένας άντρας που συναντιούνται σε μία παράξενη πόλη. Σε μία πόλη που δεν ανήκει ακριβώς στον χάρτη και στον χρόνο τον οποίο ζούμε. Σ' αυτή την πόλη οι άνθρωποι εξαφανίζονται χωρίς κανείς να ξέρει γιατί. Υπάρχει ωστόσο η πίστη ότι αυτοί οι εξαφανισμένοι επικοινωνούν με τους εναπομείναντες μέσω κεραιών. Υπάρχουν αυτές οι κεραίες οι οποίες ηχογραφούνε, μ' έναν τρόπο συλλαμβάνουν και μετά ηχογραφούν τις φωνές των εξαφανισμένων. Η "Ησυχία 6-9" που είναι και ο τίτλος της ταινίας αναφέρεται σ' έναν απ'τους κανόνες που έχει επινοήσει αυτή η πόλη προκειμένου να διαχειριστεί το τραύμα των εξαφανίσεων και να επικοινωνήσει συγχρόνως με τους εξαφανισμένους: από τις 6 μέχρι τις 9 η πόλη αυτή κάνει ησυχία για να γίνουν σωστά οι ηχογραφήσεις. Δεν υπάρχει κάποιος συμβολισμός. Ο τίτλος έχει νόημα μόνο μέσα στο σύμπαν της ταινίας σαν όρος.
Πώς προέκυψε η ιδέα της σκηνοθεσίας;
Σκηνοθετώ στο θέατρο εδώ και πολλά χρόνια. Φυσικά το σινεμά είναι τελείως άλλη περιοχή και μέσο. Πάντα ήμουν κοντά στην ιδέα του να γράψω. Αυτό είναι το δεύτερο σενάριο που γράφω. Θέλοντας να πω ότι είναι αρκετός ο καιρός που το σκεφτόμουνα και το επιθυμούσα να ασχοληθώ με το σινεμα. Όπως και όλα τα πράγματα στη ζωή μου αυτά γίνονται κάπως σε μία ροή. Δεν σκέφτηκα ιδιαίτερα πριν το αναλάβω αυτό το εγχείρημα.
Τι ρόλο παίζει η μνήμη στη ζωή μας;
Άνθρωποι και πράγματα χάνονται διαρκώς από την ζωή μας. Η ταινία κινείται γύρω από ένα κεντρικό δίλημμα. Πότε απέναντι στο γεγονός της εξαφάνισης επιλέγω να επιμείνω και να συνεχίζω να θυμάμαι και πότε επιλέγω να ξεχάσω. Υπάρχει σε όλων μας τις ζωές ένα χρονικό σημείο που κάπως το αφήνουμε πια αυτό το πρόσωπο ή το πράγμα που εξαφανίστηκε. Το αφήνουμε εννοώ ότι σταματάμε να είμαστε από πάνω του και να το σκεφτόμαστε και να το θυμόμαστε. Οι ήρωες κινούνται πάνω σ' αυτό ακριβώς το σημείο. Τη λεπτή γραμμή όπου το να ξεχνάς και να θυμηθείς γίνεται σχεδόν ζήτημα ζωής και θανάτου μ' έναν τρόπο. Η προσπάθεια τους να θυμηθούν κινεί τους ήρωες. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ταινία είναι μία ιστορία μυστηρίου μαζί με ιστορία αγάπης. Υπάρχει ένα κρυμμένο μυστήριο μέσα στην ταινία, που αυτό νομίζω ότι προέρχεται από έναν ενθουσιασμό που είχα από παιδί με τα αστυνομικά μυθιστορήματα.
Σ' έχουν επηρεάσει οι Σύλλας Τζουμέρκας και Γιώργος Λάνθιμος στην καλλιτεχνική σου πορεία;
Οπωσδήποτε. Οι συνεργασίες όταν είναι ενδιαφέρουσες και σε εμπνέουν σε αλλάζουν κιόλας. Με τον Σύλλα έχουμε συνεργαστεί σε βάθος χρόνου. Ήδη από την "Χώρα προέλευσης" την πρώτη μεγάλου μήκους του όπου συμμετείχα ως ηθοποιός, μετά συμμετείχε σε παραστάσεις μας με την ομάδα Blitz ως ηθοποιός ο ίδιος και υπήρχε μία σχέση ανταλλαγής που την έχουμε εδώ και χρόνια. Δεν μπορώ να κρίνω πόσο μ' έχουν επηρεάσει αυτοί οι άνθρωποι γιατί όλες οι συνεργασίες είναι επιδραστικές. Όπως και η εμπειρία μου με τους Blitz με διαμόρφωσε επίσης. Είναι δύο καλλιτέχνες που έχω μάθει απ'αυτούς. Ο τρόπος που βλέπουν τον κόσμο, την ζωή, την τέχνη, τα πράγματα.
Υπάρχει το στοιχείο του δυστοπικού στην ταινία;
Η κεραία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και συμβολικά;
Θα δήλωνες ρομαντικός;