Συνέντευξη
Συνέντευξη με την Ελένη Μπούκλη
Η Ελένη Μπούκλη διάγει μία απ'τις ομορφότερες περιόδους της ζωής της συμμετέχοντας στην παράσταση Σπιρτόκουτο "the musical" στο ρόλο της Άντζελας,συγχρόνως μου μίλησε για το πόσο ασφυκτικά ένιωσε όταν πρωτοείδε την ταινία του Γιάννη Οικονομίδη, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στις πολλές ομοιότητες που παρατήρησε ότι έχει, υποδυόμενη την Άντζελα.
Πώς διάγεις τις ημέρες σου στο "Σπιρτόκουτο"the musical;
Πηγαίνω με μεγάλη χαρά και ανυπομονησία στο θέατρο. Υπάρχει πολλή ομορφιά και προσμονή για την παράσταση , είμαι ευγνώμων που είμαι μέλος αυτού του συνόλου, είναι όλοι τους ένας κι ένας.
Περίμενες αυτή τη μεγάλη αποδοχή-αγάπη από κοινό αλλά και κριτικούς;
Θα σου πω κατι άλλο πριν απ'αυτό που με ρωτας. Προσωπικά δεν περίμενα όλη αυτή την αποδοχή και την επιτυχία κατά τη διάρκεια των προβών μας, αυτό δεν μου έχει συμβεί ξανά. Είχαμε πρεμιέρα και σκεφτόμουν ότι δεν έχω κουραστεί μέσα μου, βγήκε όλο «μέλι» που λέμε, και για εμένα αυτό είναι η μεγαλύτερη επιτυχία. Κατ' επέκταση προσωπικά δεν είχα καμία έγνοια για το πώς θα είναι και αν θα έχει επιτυχία. Δεν είχα και κάποια εικόνα για την παράσταση, πως βγαίνει προς τα έξω, οπότε όταν ήρθε κόσμος, σκέφτηκα "αρέσει τόσο πολύ και στον κόσμο!". Συνειδητοποίησα ότι τα παιδιά το αγάπησαν τόσο πολύ αυτό που δημιούργησαν που δε γίνεται να μην το σεβαστείς αρχικά και να το θαυμάσεις.
Πώς αντέδρασες στην πρόταση να συμμετέχεις στην παράσταση;
Δεν θυμάμαι αν μου έγινε ακριβώς πρόταση! Νομίζω είπα στον Γιάννη ότι εγώ σ'αυτό που ετοιμάζεις θέλω να είμαι κι εκείνος μου είπε το ίδιο. Οταν άκουσα και το τραγούδι που έγραψαν ο Γιάννης κι ο Αλέξανδρος για την Άντζελα, το «Κύριε Δημήτρη» όπως μου το λέει ο κόσμος μετά την παράσταση, ε δεν είχα λόγια.
Τι είναι αυτό που θυμάσαι απ'την πρώτη φορά που είδες την ταινία;
Την ταινία την είχα δει γύρω στα 19 μου και δεν μπόρεσα να τη δω ολόκληρη, ήμουν μόνη μου και έπαθα πραγματικά ασφυξία. Τώρα που έγινε η παράσταση είδα την ταινία αλλά και πάλι μπορώ να σου πω με σταματήματα. Συναισθηματικά οι ταινίες και οι παραστάσεις με επηρεάζουν οπότε το πάω σιγά σιγά γενικά.
Αντικατοπτρίζει το "Σπιρτόκουτο" ένα κομμάτι της κοινωνίας;
Nομίζω ότι αντικατοπτρίζει ένα κομμάτι της κοινωνίας όχι όμως ολόκληρη την κοινωνία, πολλές φορές λέμε ότι έτσι είναι όλα τα σπίτια, δεν πιστεύω σ'αυτό. Υπάρχουν και αγαπημένα σπίτια, όπως και πονεμένα σαν αυτό που βλέπουμε. Υπάρχει πολύς πόνος εκεί μέσα και εκτονώνεται με τόση οργή. Αυτό δε μου είναι άγνωστο, στον Πύργο μεγάλωσα μια μικρή κοινωνία όπως είναι και ο Κορυδαλλός, που όλοι θέλουν να μάθουν για τους γύρω τους, όπως οι γείτονες στην παράστασή μας.
Ποια είναι η Άντζελα;
Νομίζω ότι έχω αρκετές ομοιότητες με την Άντζελα, με την έννοια ότι για αρκετά χρόνια μεγάλωνα μ'ένα "τί συμβαίνει" και με έκπληξη, όπως αναρωτιέται και η Άντζελα. Δηλαδή αν ρωτήσεις φίλους μου θα σου πουν ότι η Ελένη είχε απο πάνω της ένα "δεν καταλαβαίνω". Όπως σου είπα δεν είδα την ταινία γιατί κάποιες φορές μου φαίνονταν ορισμένα πράγματα τόσο βαριά που αναρωτιόμουν τι γίνεται και παράλληλα τόσο οικεία που μου ξυπνούσαν δικές μου μνήμες. Έτσι χαρακτηρίζω την Άντζελα,ένα κορίτσι που εκπλήσσεται με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω της, γιατί αν τα βιώσει και τα καταλάβει, ε θα πέσει πολύ κλάμα.
Τι έχει αλλάξει απ' το 2002 μέχρι σήμερα;
Το 2002 ήμουν 11 και τώρα 31. Δε μπορώ όμως να σου απαντήσω αντικειμενικά γιατί εγώ όταν ήρθα στην Αθήνα είδα ένα διαφορετικό, καινούριο κόσμο και περιβάλλον, σαν να ξεκίνησε κάτι τότε. Τα τελευταία 13 χρόνια που είμαι στην Αθήνα έχουν αλλάξει πολλά, αν και νομίζω ότι οι άνθρωποι παρατηρούμε τις αλλαγές με βάση εμάς. Προσωπικά λοιπόν έτυχε να έχω πολλές αλλαγές στη ζωή μου, ειδικά τα δυο τελευταία χρόνια και στην εργασία μου και στον τρόπο που απολαμβάνω τη ζωή.
Photo credit: Ανδρέας Σιμόπουλος