Ο Άδμητος, βασιλιάς των Φερών, έχει καταδικαστεί από τους Θεούς να πεθάνει, γιατί δεν θυσίασε στην Άρτεμι στο γάμο του με την Άλκηστη. Ο Απόλλων όμως, του αφήνει μια προοπτική. Μπορεί να ζήσει, αν δεχτεί ένας στενός συγγενής του να πεθάνει στη θέση του.
Οι γονείς του αρνούνται, όμως όταν ο Άδμητος ζητά τη θυσία από τη γυναίκα του, εκείνη δέχεται και χάνει τη ζωή της.
Οι άνθρωποι της πόλης θα έρθουν για τις τελετές της ταφής. Θα μιλήσει κανείς για αδικία;
Τα πράγματα παίρνουν απροσδόκητη τροπή, όταν ο Ηρακλής αποφασίζει να παίξει το δικό του παιχνίδι και να φέρει την Άλκηστη από τον κάτω κόσμο, πίσω στο σπίτι του Αδμήτου…

Έως πού φτάνει η αγάπη και η θυσία μεταξύ δύο ερωτευμένων, μεταξύ δύο συζύγων, μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας; Πώς σκοτώνεται ένας γάμος όταν οι προτεραιότητες του ενός μπαίνουν μπροστά από τα δικαιώματα της άλλης; Μιλά κανείς από τον περίγυρο για αυτές τις καθημερινές αδικίες;
Το ακατάτακτο έργο του Ευριπίδη, ιδωμένο είτε ως τραγωδία είτε ως σατιρικό δράμα, περιγράφει το αδιέξοδο της πατροπαράδοτης ανδρικής συμπεριφοράς, τις περιορισμένες επιλογές της γυναίκας και την αντίδραση (ή αδράνεια) του περίγυρου. Μια ιστορία κρυμμένης έμφυλης καταπίεσης - όπου τίποτα δεν είναι όπως λέγεται - αλλά και μια ωδή στα πένθιμα έθιμα, τελετές και ενδυμασίες, σε δεκαπεντασύλλαβο ανομοιοκατάληκτο στίχο (μετάφραση Γεώργιου Τσοκόπουλου).