«Πεθαίνω Ρίτα»

«Ναι το ξέρω αγάπη μου αλλά προσπάθησε να είσαι θετικός»

Ο Μπεν Λάιονς – ο πατέρας, είναι στα τελευταία του. Αν δεν τον προλάβαινε η «επάρατος» θα πάταγε τα 80 και τώρα που δεν έχει τίποτα να φοβηθεί πια, αισθάνεται ελεύθερος να «λούζει» την οικογένειά του με τις πιο ταιριαστές και ωραίες «κακές λέξεις» που του έρχονται στο κεφάλι. Η Ρίτα Λάιονς, η γυναίκα του, σχεδόν μια δεκαετία και κάτι μικρότερή του, βρίσκεται δίπλα του και ξεφυλλίζει με ενδιαφέρον περιοδικά σπιτιού. Οι δυο τους είναι ιδιαίτερα ομιλητικοί. Ο ένας απευθύνεται στον άλλον με αυτό τον χαρακτηριστικό αιχμηρό, ειρωνικό, σαρκαστικό και απόλυτα συζυγικό τρόπο των ζευγαριών που έζησαν μαζί μια ζωή και μάλλον δεν το χάρηκαν καθόλου. Ανάμεσά τους είναι απλωμένα 40 τσαλακωμένα χρόνια συμβίωσης και γύρω τους το βουβό δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Οι κουβέντες τους, μοιάζουν μ’ ένα πικρόχολο, λεκτικό «συζυγικό» κι ανταγωνιστικό «ματς», γεμάτο χιουμοριστικά σχόλια, υπονοούμενα και δηλητηριώδεις ατάκες. Ο αέρας στο δωμάτιο μυρίζει μπαρούτι… μέχρι που έρχονται τα δυο βλαστάρια τους. Ο Κέρτις ο γιός τους – ένας 30άρης, ομοφυλόφιλος συγγραφέας και η κόρη τους η Φράνκι που πλησιάζει τα 40, τέως αλκοολική, χωρισμένη και μητέρα 2 παιδιών, θα συμπληρώσουν το οικογενειακό «αποχαιρετιστήριο πάρτυ» στο δωμάτιο.

«Η οικογένεια Lyons» αυτοπροσώπως, συστήνεται, προσπαθεί να συναισθανθεί και να παρηγορηθεί αλλά αυτοκαταστρέφεται στα γρήγορα, χωρίς δεύτερη σκέψη. Τα τέσσερα μέλη της  – μέσα σε ένα δωμάτιο  νοσοκομείου - αντί να γιατρέψουν τα τραύματά τους, τα σκαλίζουν κι άλλο και αλληλοσπαράζονται με χιουμοριστική διάθεση μεν αλλά και με λύσσα σαν να μην υπάρχει αύριο. Πράγμα που για τον πατριάρχη ισχύει. Δυστυχώς!

Το έργο παρουσιάζει τους Λάιονς, μία αρκετά συνηθισμένη πλέον δυσλειτουργική οικογένεια που πάσχει από το σύνδρομο της «οικογενειακής μοναξιάς», που ενώ τα μέλη της θα ήθελαν, ίσως, να έρθουν πιο κοντά, το παρελθόν, ο εγωισμός, οι λάθος χειρισμοί και η μειωμένη ικανότητα συναισθηματικής αντίληψης, τα απομακρύνει.

Το έργο «The Lyons» έκανε παγκόσμια πρώτη στο Vineyard Theatre το 2011 και στη συνέχεια το 2012 ανέβηκε στο Cort Theatre στο Broadway.