Έγραψαν για την παράσταση
[…]Η Σοφία Καραγιάννη δημιούργησε τόσο σκηνοθετικά όσο και δραματουργικά μια παράσταση-εντελές έργο τέχνης πάνω σε ένα εμβληματικό πεζογράφημα που δύσκολα φαντάζεται κανείς ότι θα μπορούσε να προσλάβει τέτοια σκηνική δράση […]
Δημήτρης Τσατσούλης, Ημεροδρόμος

[…]Η Καραγιάννη «έγραψε» σκηνοθετικά – μακράν η καλύτερη δουλειά της. Κινήθηκε με προσοχή, φαντασία, τόλμη και ευελιξία και μας παρέδωσε ένα σκηνικό πόνημα εντελές, ένα κόσμημα για τη θεατρική μας μνήμη και τη βιβλιοθήκη […]
Σάββας Πατσαλίδης, Athens Voice

[…]Πώς κάνεις θέατρο με ένα τέτοιο υλικό, του οποίου η αλήθεια και η αιχμηρότητα ξεπερνάει κάθε σκηνοθετικό ή θεατρικό "τερτίπι"; Βουτώντας στα βαθιά και στην ουσία του, όπως πετυχαίνει σε αυτή την περίπτωση η Σοφία Καραγιάννη, αναλαμβάνοντας για πρώτη φορά το σκηνικό ανέβασμα του κειμένου. Εμπιστεύεται τέσσερις ηθοποιούς που τη δικαιώνουν απόλυτα, τέσσερις συναρπαστικούς ερμηνευτές που ενσαρκώνουν σε κάθε ίνα των κορμιών τους την εμπειρία του Μίσσιου [….]
Τόνια Καράογλου, Αθηνόραμα

[…] Έτσι όπως απαιτεί το ήθος του εγχειρήματος, αλλά και όπως ενδεχομένως να επιθυμούσε και ο ίδιος ο συγγραφέας, αναφέρω ισότιμα, με απλή αλφαβητική σειρά, τους εξαιρετικούς ηθοποιούς: Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Δημήτρης Μαμιός, Γιάννης Μάνθος, Κωνσταντίνος Πασσάς. Η αλήθεια τους δεν επιτρέπει να ξεκολλήσεις στιγμή το βλέμμα σου από τη σκηνή […]
Γιώργος Βουδικλάρης, elculture

[…]Η σκηνοθεσία της Σοφίας Καραγιάννη και η δραματουργική επεξεργασία μαζί με την Μυρτώ Αθανασοπούλου που ακολουθούν το σκεπτικό κατά γράμμα είναι περισσότερο από άρτιες, είναι σπουδαίες, με το εξαίρετο εύρημα να τοποθετείται η δράση σε ένα οβάλ, ελλειπτικό (προσοχή, όχι τετράγωνο) τραπέζι συμποσίου, όπου κάθονται οι τέσσερις σύντροφοι-συνδαιτυμόνες «ιδανικά νεκροί» αλλά ζωντανοί συγχρόνως, «όχι χαμένοι σαν τους πεθαμένους», για να ξετυλίξουν το νήμα της ιστορίας τους και Ιστορίας μας, με όλους τους αιματοβαμμένους κόμπους, χωρίς αναισθητικό […]
Λέανδρος Πολενάκης, Εφημερίδα Η Αυγή
[…]Με δημιουργική φαντασία, αλλά χωρίς να καταφεύγει σε σκηνοθετισμούς, η δουλειά της Σοφίας Καραγιάννη ρίχνεται μέσα στη φωτιά του κειμένου […]
Στέλλα Χαραμή, Monopoli

[…]Το βιβλίο αυτό είχε την τόλμη να το κάνει θέατρο η Σοφία Καραγιάννη -τόλμη και για το θέμα του και γιατί ήταν πολύ δύσκολο το εγχείρημα της δραματοποίησής του.
Αλλά έχει πετύχει .
[…]Η παράσταση αυτή θα μείνει για καιρό. Και πρέπει να μείνει για καιρό. Γιατί είναι εξαιρετική. Και βαθιά συγκινητική[…]
Γιώργος Σαρηγιάννης, Το τέταρτο κουδούνι

[…]Εκπληκτικές ερμηνείες. Απόλυτος συντονισμός. Τέλειος ρυθμός. Ευρηματική σκηνοθεσία. Μην το χάσετε!!! […]
Δρ. Κωνσταντίνος Μπούρας, grafei.wordpress.com

[…] Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη σκηνική εικόνα από το τραπέζι της παρέας που δημιούργησε η ομάδα Gaff, για να δείξει τη βασανισμένη ζωή του Χρόνη Μίσσιου. Μοιάζει με έναν πίνακα σε δρώσες αποχρώσεις που μεταξύ αυτών αναπαριστάνεται το χρονικό της σφαγής και της θυσίας […]
Αντιγόνη Κατσαδήμα, Εφημερίδα Η Εποχή

[…]Η μεγαλύτερη αρετή της σκηνοθέτιδος έγκειται στο γεγονός ότι έστησε μια παράσταση με υπερβολικά απλά μέσα, πετυχαίνοντας όμως το μέγιστο του συναισθήματος για τον θεατή της.
Τόνια Τσαμολυρη, culturenow

[…] Οι προσεγγίσεις σε κάθε επίπεδο συμπλέουν απαρέγκλιτα σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, συνθέτοντας μια θεατρική εμπειρία συνεπή σε φόρμα και περιεχόμενο, ενώ ευρήματα που δοκιμάζονται στις προκλήσεις της αφαίρεσης, όπως ένα μαχαίρι που τεμαχίζει τη σάρκα του μήλου αντί για ρεαλιστικές σκηνές βασανιστηρίων, πυροδοτούν υποδόρια φόβους αλλά και συγκινήσεις[…]
Γεωργία Καρκάνη, Marie Claire

[…] Από τις ευλογημένες θεατρικές μας εμπειρίες όπου η ιστορία συναντά το θέατρο και συνεχίζεται από κοινού ο αγώνας καθώς ζωή δίχως μνήμη είναι ένα παρόν χωρίς μέλλον.
Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές […]
Έλενα Γαζγαλή, All4fun

[…]Η Σοφία Καραγιάννη σκηνοθετεί μια παράσταση που έχει μόνο ένα σκοπό. Να επιστρέψεις σπίτι σου μετακινημένος. Όχι διαφορετικός. Απλά, προβληματισμένος. Τεράστιο στοίχημα. Το κερδίζει. […]
Ζωή Δημητρίου, Provocateur

[…] Μια παράσταση, κατάθεση, ένας φόρος τιμής σε έναν γνήσιο, και μεγάλο συγγραφέα, μια επίκληση της αλήθειας και της συλλογικής μνήμης και παράλληλα μια πρόσκληση σε συμπόσιο, σε ένα στρογγυλό τραπέζι για περισυλλογή και νέες αποφάσεις […]
Μαρία Μαρή, In2life

[…]Η σκηνοθέτρια καταφέρνει χωρίς να περισσέψει τίποτα να βγάλει σκηνικό νόημα ζωντανεύοντας κάθε σπιθαμή αυτού του κειμένου. Σαν φαντάσματα οι σύντροφοι αλλά και οι βασανιστές κάθονται σε αυτό το τραπέζι και αναμετριούνται με το πολύ ή με το λίγο τους […]
Ειρήνη Δρίβα, Olafaq

[…]Η Σοφία Καραγιάννη σε μία από τις κορυφαίες στιγμές της σκηνοθετικής της πορείας, καταθέτει μία παράσταση για όσα φρικτά μπορεί να κάνει - έκανε και δυστυχώς θα ξανακάνει - ο άνθρωπος στον άνθρωπο, χρησιμοποιώντας την ιστορία όχι ως μέσο διαιώνισης του μίσους και του εθνικού διχασμού, αλλά ως αναγκαία υπενθύμιση για την αποφυγή της επανάληψής της […]
Λίλα Παπαπάσχου, Θεαθήναι

[…] Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης πραγματοποιεί ίσως την πιο συγκλονιστική ερμηνεία της καριέρας του και μαζί του δυναμικοί συνοδοιπόροι επί σκηνής οι Κωνσταντίνος Πασσάς, Δημήτρης Μαμιός και Γιάννης Μάνθος. Με τις ερμηνείες τους χάνεται η ατομικότητα του ηθοποιού και αναδεικνύεται η ολότητα των ρόλων […]
Κατερίνα Δημητρακοπούλου, quinta-theater.gr

[…] Nα το πω θεατρική τύχη; Ας το πω έτσι! Είχα την τύχη, λοιπόν, να παρακολουθήσω δραματοποιημένη τη μοναδική αφήγηση ζωής του Χρόνη Μίσσιου «…Καλά, Εσύ Σκοτώθηκες Νωρίς» […]
Άρης Γαβριελάτος, Α8ηνέα

[…]Ακολουθώντας το αιτούμενο της σκηνοθεσίας, ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης κατορθώνει να μεταστοιχειώσει τα βιώματα του Μίσσιου σε θεατρική πράξη με άψογη τεχνική, ενώ συγκλονίζει κατά την παραδοχή του ότι «Έπρεπε να περάσω πολλά και να διαβάσω πολύ για να καταλάβω πόσο μοναδικός, πόσο μοναχικός είναι ο δρόμος του επαναστάτη.»[…]
Λυδία Τριγώνη, Artic

[…]Η Σοφία Καραγιάννη σε συνεργασία με τη Μυρτώ Αθανασοπούλου κατάφεραν αριστοτεχνικά να συμπυκνώσουν το λογοτεχνικό κείμενο του Μίσσιου σε μία παράσταση ενενήντα λεπτών, διατηρώντας την ενότητά του, τους θεματικούς πυρήνες του και αυτούσιο το πνεύμα του […]
Ήβη Βασιλείου, CUE

[…] Υπάρχουν δυνατές σκηνές καθ' όλη τη διάρκεια της συνθήκης, όπου πραγματικά ο θεατής καθηλώνεται με τον τρόπο σύλληψής τους. Εκπληκτική απλότητα, δουλειά, προσήλωση και σεβασμός στο κείμενο. Τέτοιο θέατρο είναι ανάσα ελπίδας και φωτός για την κατατρεγμένη, πλέον, Τέχνη […]
Ντίνα Καρρά, Onlytheater

[…] Η δραματοποιημένη μεταφορά τού αυτοβιογραφικού έργου τού Χρόνη Μίσσιου «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς», υπερβαίνει το ίδιο το έργο και το βιογραφικό του υπόστρωμα. Και δεν υπερβάλω […]
Αντώνης Χαριστός, Tetragwno

[..] Υπάρχουν παραστάσεις που μας αφήνουν άφωνους ίσως και για μέρες, κι έπειτα ξεχύνεται από μέσα μας χείμαρρος εντυπώσεων, σκέψεων, συναισθημάτων, άλλες πάλι αναφλέγονται αυτόματα παρασύροντάς μας στην θλίψη ή την χαρά. Η παράσταση …καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς, που σκηνοθέτησε η Σοφία Καραγιάννη, είναι και τα δύο. Σε παρασύρει αυτόματα στον παγκόσμιο «χώρο και χρόνο» της αδικίας του νικητή έναντι του νικημένου αλλά και, κυριολεκτικά, σε αφήνει άφωνο […]
Ελένη Λιντζαροπούλου, diastixo

[…]Όταν οι ηθοποιοί παίρνουν με ζηλευτό τρόπο το έργο πάνω τους, λειτουργώντας ως αλληλοσυμπληρούμενη ομάδα και πατώντας σε κείμενο πλούσιο σε μηνύματα, με ρέουσα, λαϊκή και άμεση γλώσσα, τότε η συγκυρία θεωρείται επιτυχής […]
Ζωή Τόλη, Enetpress

[…]Το σκηνοθετικό όραμα υπηρέτησαν τέσσερις ηθοποιοί, για τους οποίους κάθε υπερθετικός διατηρεί την πραγματική σημασία του […]
Μαρώ Τριανταφύλλου, το κόκκινο και το μαύρο

[…] Η σκηνοθεσία της Σοφίας Καραγιάννη ήταν ευρηματική, εκπνέει αμεσότητας και γλυκύτητας -παρά τη σκληρότητα των σκηνών- και κάλυψε εις πέρας τη μεταφορά ολοκλήρου του βιβλίου του Μίσσιου σε μια θεατρική σκηνή […]
Σιμόνη- Μαρια Γκολούμποβιτς, Θεατρομανία

[…]Οι μεταπτώσεις και ο ρυθμός εναλλαγής των συναισθημάτων δημιουργούν την συνθήκη για να βιωθεί και από τους θεατές η ένταση, η βία αλλά και οι ενδιάμεσες στιγμές της περισυλλογής […]
Άγγελος Καλοδούκας, LEFT

[…]Η παράσταση ήταν ένα δύσκολο θεατρικό εγχείρημα το οποίο τελεσφόρησε. Πρόσωπα που έρχονται και φεύγουν, περιοχές της χώρας που αλλάζουν με αστραπιαία ταχύτητα, μαζί με τις θέσεις των ηθοποιών στην τραπεζαρία. Φαγητό, κρασί, τραγούδι και χορός έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά ο φόβος του θανάτου,η απελπισία και ο τρόμος ωθούν το θεατή με ορμή στα βασανιστήρια και τις φυλακές [….]
Γιάννης Σεβαστίκογλου, Theaterstage

[…]Η παράσταση «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» είναι μια παράσταση που πρέπει να τη δούμε όλοι μας. Για να θυμηθούμε, για να μάθουμε όσοι δεν ξέρουμε, για να ξυπνήσουμε […]
Λένα Σάββα, Θέατρο.gr