Μια παράσταση που επιχειρεί να φέρει το κοινό, με σύγχρονο και απόλυτα κατανοητό τρόπο, σε επαφή με τη λαϊκή και τη νεότερη ελληνική ποίηση. Καθώς διανύουμε μια εποχή όπου η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά ταυτόχρονα βαθύτατα πολιτισμική, το θέατρο «Πορεία» θεωρεί εξαιρετικά σημαντική την πρόταση της επαναδιαπραγμάτευση του πλούσιου υλικού της λαϊκής παράδοσης, ιδίως όταν επιχειρείται από νέους καλλιτέχνες, με τελικό αποτέλεσμα ένα φρέσκο και απολύτως σύγχρονο καλλιτεχνικό προϊόν, που συζητήθηκε πολύ.
Η παράσταση ξεκίνησε την πορεία της από το φεστιβάλ Αθηνών 2010, συνέχισε στο ΒIOS με πολύ μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό και κατόπιν περιόδευσε σε 21 πόλεις στην Ελλάδα και την Κύπρο. Για τη παραγωγή αυτή, η Χριστίνα Μαξούρη προτάθηκε, για το θεατρικό βραβείο 'Μελίνα Μερκούρη' καλύτερης νέας ηθοποιού και η παράσταση απέσπασε συνολικά εξαιρετικές κριτικές από τον Τύπο. Φέτος εντάσσεται στο ρεπερτόριο του θεάτρου Πορεία σε μία ολοκαίνουργια παραγωγή φτιαγμένη από την αρχή για την κεντρική μας σκηνή.
Οι Παραλογές ή Μικρές καθημερινές τραγωδίες, είναι μια παράσταση για τα μεγαλειώδη και τα ξαφνικά, που συμβαίνουν στις πιο ανύποπτες στιγμές της καθημερινότητάς μας. Ήρωές της είναι οι άνθρωποι 'της διπλανής πόρτας', που δεν άντεξαν στα στενά όρια της τακτοποιημένης ζωής τους και τα ανέτρεψαν με θόρυβο.
Πρόκειται για μια σπονδυλωτή παράσταση, βασισμένη στις ιστορίες τεσσάρων ελληνικών δημοτικών τραγουδιών-παραλογών (Της σκοτωμένης, Η μάνα η φόνισσα, Τα αγαπημένα αδέρφια και η κακή γυναίκα, Η γυναίκα βοσκός)και σε στίχους από τις ποιητικές συλλογές του Τάσου Λειβαδίτη:Μικρό βιβλίο για Μεγάλα Όνειρα, Νυχτερινός Επισκέπτης, Σκοτεινή Πράξη, Ο Διάβολος με το Κηροπήγιο, Βιολί για Μονόχειρα, Ανακάλυψη, Βιολέτες για μια Εποχή.
Οι παραλογές είναι αφηγηματικά δημοτικά τραγούδια με πανελλήνια διάδοση, που συγγενεύουν με τα ακριτικά. Περιγράφουν συνήθως κοινωνικά περιστατικά με έντονη δραματικότητα, συμπύκνωση της δράσης, γρήγορο ρυθμό και άλματα στην περιγραφή. Οι παραλογές ονομάζονται αλλιώς επύλλια και απαντώνται σ' όλους τους λαούς με τον όρο 'μπαλάντες'.
Κοινό θέμα των 4 παραλογών της παράστασης, είναι ένα έγκλημα που γίνεται μέσα σε μια οικογένεια που μέχρι εκείνη τη στιγμή έμοιαζε να λειτουργεί φυσιολογικά. Ως αφορμή για την επιλογή τους, στάθηκε η γνωριμία του θιάσου με έναν νέο άνδρα, καταδικασμένο σε ισόβια, που εξέτιε την ποινή του στις δικαστικές φυλακές Χανίων, έχοντας σκοτώσει έναν συγγενή του.
Η αρχική ιδέα της σκηνοθεσίας, στηρίχτηκε στην άποψη της καταγωγής των παραλογών από την ορχηστική (χορευτική) παράσταση του τραγικού παντόμιμου (Στ. Κυριακίδης). Πρόκειται για ένα είδος λαϊκού θεάματος της μεταγενέστερης αρχαιότητας και των πρώτων χριστιανικών αιώνων, όπου ένα ή δύο πρόσωπα παρίσταναν αποσπάσματα παλαιότερων έργων και τραγωδιών. Από τους πέντε ηθοποιούς της παράστασης, οι δύο αφηγούνται την ιστορία της κάθε παραλογής και οι άλλοι τρεις είναι τα δραματικά πρόσωπα των ιστοριών. Μόλις οι καταστάσεις φτάσουν σε αδιέξοδο και τα δραματικά πρόσωπα δεν μπορούν να κατανοήσουν τι τους συμβαίνει και να εξηγήσουν παράδοξες συμπεριφορές και πράξεις, μιλούν χρησιμοποιώντας αποκλειστικά στίχους του Τάσου Λειβαδίτη.