Ο Τίμων, άρχοντας στην πόλη των Αθηνών τον 5ο αιώνα π.Χ., κάθε άλλο παρά μισάνθρωπος γεννήθηκε. Το αντίθετο. Η φύση του ήταν ευγενική και πίστευε στην καλοσύνη και στη γενναιοδωρία των ανθρώπων. Πίστευε στον Άνθρωπο. Όταν όμως βρέθηκε ο ίδιος σε ανάγκη η αλήθεια του αποκαλύφθηκε. Το Χρήμα είναι υπεράνω όλων. Οργισμένος και απογοητευμένος από την υποκρισία και το ψέμα αποφασίζει να μείνει μακριά από όλους για πάντα.
Ποίηση, τραγική ειρωνεία, αιχμηρά σχόλια και πικρό γέλιο
συνυπάρχουν στο αριστουργηματικό έργο του Σαίξπηρ για την ανθρώπινη φύση, έργο γραμμένο λίγο πριν από τον συγγενικό Ληρ που με την ίδια «αφέλεια» πιστεύει στους ανθρώπους. Δύο τραγικοί ήρωες που απογοητευμένοι μισούν τους ανθρώπους για την αχαριστία τους. Ο Στάθης Λιβαθινός επιστρέφει στον Σαίξπηρ με ένα από τα πιο αινιγματικά και γοητευτικά έργα του μεγάλου δραματουργού και με έναν ήρωα που έχει «υμνηθεί» μες τους αιώνες όσο λίγοι. Από τον Αριστοφάνη, τον Στράβωνα, τον Πλούταρχο, τον Διογένη, τον Φρύνιχο, τον Αντιφάνη ως τον Μένανδρο και τον Σαίξπηρ, ο Τίμων ο Αθηναίος παραμένει ένα διαχρονικό κωμικοτραγικό σύμβολο για τον άνθρωπο που χάνει την
πίστη του στον Άνθρωπο.