Συνοπτικά
Σύντομο Βιογραφικό
Ο Άρης Μπινιάρης είναι σκηνοθέτης, ηθοποιός, συγγραφέας, δραματουργός. Γεννήθηκε στο Μαρούσι.
Μεγάλωσε στον Πειραιά και ξεκίνησε τη θεατρική του εκπαίδευση και δραστηριότητα το 1999 κάνοντας θέατρο δρόμου. Μέχρι το 2005 ενσωμάτωσε, ως ηθοποιός, σύγχρονες τεχνικές (ξυλοπόδαρα, fire juggling, υποκριτική θεάτρου δρόμου), σε απαιτητικά, ως προς την ακρίβεια της εκτέλεσής τους, θεάματα δρόμου. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ομάδας θεάτρου δρόμου Παντούμ.
Συνεργάστηκε, ως ηθοποιός, με τον σκηνοθέτη Δήμο Αβδελιώδη στην παράσταση «Ο Μεγαλέξανδρος και ο καταραμένος δράκος» στον πρωταγωνιστικό ρόλο (ΔΗΠΕΘΕ Χίου 2007, ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας 2007, Παλλάς 2007). Σκηνοθέτησε και πήρε μέρος ως ηθοποιός στις παραστάσεις «Αντιγόνη» του Σοφοκλή (Θέατρο Χυτήριο 2007, Θέατρο του Νέου Κόσμου 2007-2008) και «Βάκχες» του Ευριπίδη (Βiοs 2010), όπου εστίασε στη μουσικότητα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και αξιοποίησε τη διάδραση και απήχησή της στα εκφραστικά μέσα του ηθοποιού (αναπνοή-φωνή-κίνηση). Συνεργάστηκε επίσης, ως ηθοποιός, με τις Άντζελα Μπρούσκου και Όλια Λαζαρίδου στην παράσταση «Δεσποινίς Μαργαρίτα» του Ρ. Ατάιντε (Απλό Θέατρο Αντώνη Αντύπα 2008). Σκηνοθέτησε και πήρε μέρος ως ηθοποιός στην παράσταση «Το θείο τραγί» του Γ. Σκαρίμπα (Bios 2012-2014, Φεστιβάλ Αθηνών 2014, Θέατρο Λευτέρης Βογιατζής 2014-2015). Η ανάδειξη του μυθιστορήματος του Σκαρίμπα, με τη μορφή συναυλιακής θεατρικής αφήγησης, συνοδεία ζωντανής ροκ μουσικής, δημιούργησε μια φόρμα που χρησιμοποίησε και στην επόμενη παράστασή του, «Το ’21», μια συρραφή, από τον ίδιο, αυθεντικών κειμένων των χρόνων της επανάστασης του 1821 (Φεστιβάλ Αθηνών 2015, Gazarte 2015-2016). Η μέχρι τώρα εργασία του στο θέατρο αναδεικνύει τα ποιητικά έργα, τόσο ως θεατρικά όσο και ως μουσικά δρώμενα, όπου ο ήχος, ο ρυθμός, η μουσικότητα του λόγου και η τέχνη του ηθοποιού γίνονται το όχημα του θεατή-ακροατή για την κατανόηση και την δυναμική πρόσληψη των νοημάτων του έργου. Παράλληλα με την καλλιτεχνική του δραστηριότητα διδάσκει Υποκριτική με όχημα το τραγούδι στη Δραματική Σχολή Αρχή της Νέλλης Καρά και στον πολυχώρο Quilombo.
Δείγμα της δουλειάς του στο θέατρο είναι οι παραστάσεις Ξύπνα Βασίλη (2018), Βάκχες (2018), Το Θείο Τραγί (2017), Ύψωμα 731 (2019).
Quotes 13
Το αρχαίο δράμα είναι πεδίο αρχετύπων και συμβόλων
Το θέατρο δρόμου λειτούργησε για μένα πραγματικά σαν σχολείο. Καλείσαι να ενσωματώσεις ως ηθοποιός και περφόρμερ σύγχρονες τεχνικές σε απαιτητικά ως προς την ακρίβεια της εκτέλεσής τους θεάματα
Η σχέση μου με τη μουσική είναι καταλυτικής σημασίας για τις παραστάσεις μου και ορίζει την ποιότητα της σχέσης μου με την τέχνη στο σύνολό της. Η μέχρι τώρα εργασία μου στο θέατρο εστιάζει και αξιοποιεί τη μουσική σαν όχημα για τη θεατρική δράση
Αποφεύγω να αυτοπροσδιορίζομαι ως ροκ δημιουργός. Δεν έχω κάποια αγωνία να καταταγώ σε κάποιο είδος θεάτρου. Με τρομάζουν οι ταμπέλες
Το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό. Η κοινωνία όπου ζούμε, τόσο εμείς, όσο κι οι άλλες χώρες. Σε μια κατάσταση πένθους, χωρίς να το έχει συνειδητοποιήσει κάποιος, με αποτέλεσμα να αποστρέφεται ο,τιδήποτε είναι γιορτινό και φέρει τη χαρά της ζωής
Ξέρεις, στο φούρνο, αν δεν κάνεις σωστά τη δουλειά σου το αποτέλεσμα φαίνεται! Ο πελάτης δεν θα τα πάρει. Δεν μπορείς να περάσεις το λάθος σου σαν κάποια άποψη...
Από τον πατέρα μου, το πιο ισχυρό που έχω κρατήσει είναι η φοβερή γοητεία που του ασκούν τα ποιητικά κείμενα. Αυτό το είδα μέσα από εκείνον, μου άρεσε πολύ και το κράτησα
Σήμερα έχουμε περισσότερα κοινά με το βασίλειο των Περσών, όπως αυτό αποτυπώνεται στο έργο του Αισχύλου
Βρήκα αυτό που ήταν να ειπωθεί, στο χρόνο που είναι να ειπωθεί. Θεωρώ ότι ο χρόνος στο θέατρο και στη ζωή γενικά πρέπει να αντιμετωπίζεται ως πολυτέλεια οπότε είναι καλό να τον αξιοποιούμε στο βαθμό που χρειάζεται
Στα θεατρικά υπάρχει μια έλλειψη αυτοπεποίθησης. Κοιτάμε πάντα τι γίνεται έξω, και καλά κάνουμε, για να έχουμε μια σύνδεση, αλλά κι εδώ υπάρχουν, κατά τη γνώμη μου, φοβεροί σκηνοθέτες, φοβεροί ηθοποιοί, σκηνογράφοι
Δεν πιστεύω στα αδιέξοδα, δεν πιστεύω ότι μια κατάσταση είναι αδιέξοδη
Το μότο μου είναι αυτό που έλεγε ο Lemmy: «Βorn to lose, live to win»
Το πιο σημαντικό που έμαθα [στο θέατρο δρόμου] ήταν ότι μπορείς να κάνεις αυτό που θέλεις με τον τρόπο που θέλεις. Δηλαδή, όταν δεν έχεις λύσεις, ψάχνεις να τις βρεις
