Συνέντευξη

Δώρα Στυλιανέση: Το βιβλίο "Η αδερφή μου" και στη συνέχεια η παράσταση μου άλλαξε τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα

8 Ιανουαρίου 2020  |  από Πέπη Καλλίλα
Δώρα Στυλιανέση:  Το βιβλίο
Η ηθοποιός μίλησε στο unstage με αφορμή την παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί κάνοντας έναν ρόλο όπου στο βιβλίο του Ζουμπουλάκη είναι άνδρας αλλά στην πραγματικότητα μιλά για την αδελφή του

Ποιες ήταν οι πρώτες σκέψεις όταν διάβασες το κείμενο του Ζουμπουλάκη;

Το κείμενο του Σταύρου Ζουμπουλάκη δεν σε αφήνει να σκεφτείς, την ώρα που το διαβάζεις τουλάχιστον. Αυτό που μου συνέβη εμένα στην πρώτη ανάγνωση ήταν ένα εσωτερικό ρίγος. Νομίζω ότι έκλαιγα σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης αλλά στο τέλος ένιωσα την κάθαρση. Το έκλεισα κι ήμουν καθαρή.

 

Πες μας δυο λόγια για το ρόλο σου, αυτόν της αδερφής του συγγραφέα.

Η παράσταση δεν έχει καμία ρεαλιστική μορφή. Η Γιούλα Ζουμπουλάκη ακούει αυτά που έγραψε ο αδερφός της αμέσως μετά από την κηδεία της έχοντας πάει πια σε ένα άλλο σύμπαν. Αυτό από μόνο του κάνει τον “ρόλο” να μην είναι ρεαλιστικός. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι ρεαλιστικός ένας ρόλος που είναι γραμμένος σε αντρικό φύλο και τον παίζει μια γυναίκα; Αυτό από μόνο του δεν είναι ρεαλιστικό. Ενώ το βιβλίο είναι γράμμενο από έναν άντρα, η πρωταγωνίστρια είναι μια γυναίκα. Η αδερφή του. Εξ’ ου κι αυτός ο υπέροχος τίτλος “ Η αδερφή μου”.

 

Πώς προσεγγίσατε το ρόλο; είχατε καποια επικοινωνία με τον συγγραφέα;

Είχα επικοινωνία με τον συγγραφέα για να μιλήσω για το ενδεχόμενο της παράστασης. Από εκεί και πέρα ο ίδιοςο συγγραφέας μας παραχώρησε το βιβλίο του τυφλά. Με εμπιστοσύνη. Η προσέγγιση του ρόλου έγινε με τη βοήθεια του σκηνοθέτη Περικλή Μουστάκη.

 

Το να ζήσεις από τόσο κοντά κάποιον που υποφέρει σωματικά και ψυχικά, συμφωνείς ότι σου αλλάζει την κοσμοθεωρία σου και με ποιο τρόπο σε αλλάζει;

Φυσικά και σου αλλάζει την κοσμοθεωρία. Αυτό το βιβλίο και στη συνέχεια η παράσταση μου άλλαξε τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα γιατί κατάλαβα ότι “ η αρρώστια θέτει με τον οξύτερο τρόπο το ζήτημα της ζωής, του Θεού, της σχέσης με τους άλλους, της ευδααιμονίας, της χαράς”.

 

Πόσο σημαντικός είναι για σας προσωπικά αυτός ο χαρατκήρας που θα υποδηθείτε, σε τι μονοπάτια σας έβαλε;

Είναι πολύ σημαντικός. Θα τολμούσα να πω ότι είχα μια πολύ προσωπική εμπλοκή στην αρχή των προβών. Την αγάπησα πολύ αυτή τη γυναίκα. Από ένα σημείο και μετά ένιωθα σαν να το έκανα για εκείνη. Τη Γιούλα. Αισθανόμουνα ότι είχε αδικηθεί πολύ λόγω της αρρώστιας της κι ότι η παράσταση θα ήταν μια δεύτερη δικαίωση για εκείνη.

 

Ποιο και πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η τοποθεσία όπου θα παίζεταιη παράσταση, δηλαδή η Αγγλικανική Εκκλησία;

Είναι ο μόνος χώρος που θα μπορούσε να λειτουργήσει το μυστήριο του βιβλίου και της παράστασης. Δηλαδή το μυστήριο της Αγάπης, του θεάτρου και της χριστιανικής θεολογίας. Είμαι πολύ χαρούμενη που η παράσταση έχει βρει το φυσικό της χώρο.