Επόμενος σταθμός για τους ελληνοβραζιλιάνους «Όρνιθες», αμέσως μετά την Αθήνα όπου παρουσιάστηκαν στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, είναι το διεθνές φεστιβάλ της Λατινικής Αμερικής στη Χιλή, Santiago a Mil, κατόπιν επίσημης πρόσκλησης και, μάλιστα, διπλής. Γιατί οι «Όρνιθες» θα παιχτούν τόσο σε ένα από τα εμβληματικά θέατρα του Σαντιάγο, στο Teatro Municipal de Las Condes, όσο και σε έναν ανοιχτό χώρο, έξω από την πρωτεύουσα, με ελεύθερη είσοδο για τους κατοίκους των γειτονικών κοινοτήτων. Εκεί βρίσκεται τώρα όλος ο θίασος μαζί με τον Χρήστο Λούλη.

Είστε και θα είστε για λίγες ημέρες στη Χιλή όπου θα παρουσιάσετε "Τα πουλιά", μια παράσταση που έχει ήδη αφήσει ιστορία. Πώς νιώθεις;

Νιώθω μέρος ενός ευτυχήματος. Ενός γεγονότος που ξέφυγε από το δικό μας έλεγχο και απόκτησε δική του ζωή. Είναι πραγματικά σαν να ανοίξαμε το κλουβί και πέταξαν τα πουλιά και τώρα δεν γυρνάνε πίσω παρά μόνο για να μας αρπάξουν και να μας ταξιδέψουν ξανά. Και μόνο η προσμονή ενός τέτοιου ταξιδιού,στην άλλη άκρη του κόσμου είναι αρκετή για να σε κάνει να χάσεις τον ύπνο σου!

Αυτό είναι το τρίτο ανέβασμα της συγκεκριμένης παράστασης. Έχεις τον ρόλο του Έποπα, του αρχηγού των πουλιών. Τι συμβολίζει για σένα αυτός ο χαρακτήρας; Τι συμβολίζει αυτή η παράσταση;

Ο χαρακτήρας έχει μια δύναμη, η οποία είναι το ότι έχει μηδενίσει τη ζωή του και είναι έτοιμος να ξεκινήσει από την αρχή. Είναι έτοιμος να ακούσει με την καρδιά του και να ακολουθήσει την καινούργια του πίστη. Και όλη η παράσταση όμως, αυτό αφηγείται. Τη δυνατότητα του ανθρώπου να ξανά ονομάσει τον εαυτό του, την ανθρωπότητα, τον κόσμο όλο. Και να της δώσει νέο χρώμα,φρέσκο! Γιατί και ο Νίκος Καραθάνος ως σκηνοθέτης, έξω από νόρμες και περιορισμούς, μοιράζεται με εμάς και το κοινό, το δικό του, εντελώς προσωπικό συνειρμό και βλέμμα. Και μας προκαλεί να ξυπνήσουμε κι εμείς το δικό μας για να συναντηθούμε φευγαλέα. 

Πού οφείλεται πιστεύεις η επιτυχία της παράστασης; Πώς νιώθεις που την έχετε παρουσιάσει σε Επίδαυρο, Νέα Υόρκη και τώρα στο Σαντιάγο;

Αυτή νομίζω είναι και η αιτία που η παράσταση αυτή έχει τόσο μεγάλη επιτυχία σε Ελλάδα και νέα Υόρκη. Γιατί δεν αναγκάζει τους ηθοποιούς της και άρα ούτε τους θεατές να προσπαθήσουν να γίνουν εξυπνότεροι, αλλά τους/μας αναγκάζει να θυμηθούμε τις μέρες που ήμασταν πιο αθώοι. 

Στο φετινό ανέβασμα έχετε στο θίασο βραζιλιάνους χορευτές και ερασιτέχνες ηθοποιούς. Πώς ήταν η συνεργασία; τι το διαφορετικό έφεραν στην παράσταση;

Το "Ενήλικοι στην αίθουσα" προκάλεσε έντονες αντιδράσεις λόγω θέματος αλλά και του κεντρικού χαρακτήρα (Γιάνη Βαρουφάκη) που υποδύθηκες. Πώς το βίωσες όλο αυτό;

Πες μας έναν θεατρικό ρόλο/απωθημένο αν έχεις και εναν κινηματογραφικό χαρακτήρα που θα ήθελες να ενσαρκώσεις αν γινόταν.

Ο ένας ρόλος που θέλω να παίξω είναι ο Ριχάρδος ο Β´ του Σαίξπηρ. Και θα ήθελα να παίξω σε μια ταινία του Άντερσον, ή του Ντέιβιντ Λίντς. Αλλά προσπαθώ να φέρω αυτή μου την επιθυμία, την αύρα της ας πούμε, σε αυτά που κάνω τώρα. 

Πώς βλέπεις το σύγχρονο ελληνικό θέατρο; Πώς θα το ήθελες ιδανικά;

Μια χαρά το βλέπω. Πολλές παραστάσεις, πολλοί σκηνοθέτες, πολλοί ηθοποιοί. Είναι πάντα καθρέφτης του κοινού,της κοινωνίας. Και η κοινωνία μας, με τα μέσα που διαθέτει, βρίσκεται εδώ που βρίσκεται ενώ θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερη. Θα μπορούσε βέβαια να είναι και πολύ καλύτερη, αλλά για όλα ισχύει αυτό.