Συνέντευξη

Γιώργος Γλάστρας: Ο μοναδικός στόχος της κωμωδίας κατ' εμέ είναι να διασκεδάσει τον θεατή. Και όσο πιο σοβαρά είναι τα πράγματα τόσο πιο...αστεία είναι.

25 Ιανουαρίου 2019  |  από Πέπη Καλλίλα
Γιώργος Γλάστρας: Ο μοναδικός στόχος της κωμωδίας κατ' εμέ είναι να διασκεδάσει τον θεατή. Και όσο πιο σοβαρά είναι τα πράγματα τόσο πιο...αστεία είναι.
Ο Γιώργος Γλάστρας πρωταγωνιστεί στην κωμωδία του Γιάννη Καλαβριανού και μας μιλάει για το ρόλο του και για το πόσο οι κομβικές ιστορικές στιγμές είναι πάντα επίκαιρες

Βρισκόμαστε εν μέσω της δικτατορίας στην Ελλάδα. Ένα ζευγάρι λέει ψέματα, για να μην αναγκαστεί να ξαναπάει στο χωριό. Και ενώ πιστεύουν πως τα έχουν καταφέρει να μείνουν έστω και για μία ημέρα μόνοι, αρχίζουν να καταφθάνουν πρώην εραστές, χουντικοί, ένα τάγμα φαντάρων με σούβλες και αρνιά και μία αγάπη από το παρελθόν. Δύο ηθοποιοί, ο Γιώργος Γλάστρας και η Μαρία Κοσκινά υποδύονται όλους τους χαρακτήρες, πραγματοποιώντας επί σκηνής αστραπιαίες ολικές μεταμορφώσεις. 

 

 

Με τον Καλαβριανό έχετε συνεργαστεί κι άλλες φορές. Τι είναι αυτό που σας κάνει να συνεργάζεστε τόσο συχνά;

Ο Καλαβριανός συνδυάζει πολλά πράγματα. Μας συνδέει μία φιλία χρόνων και τον εκτιμώ πολύ ως άνθρωπο. Θαυμάζω την ακεραιότητα του, την ευφυία του, το χιούμορ του, και το εκπληκτικό πείσμα του που απορρέει από την πίστη πρώτα στους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεται και δεύτερον στην ιστορία την οποία ενίοτε έχει αποφασίσει να αφηγηθεί και να μοιραστεί. Κατά δεύτερον είναι ένας σκηνοθέτης που προσφέρει πάντα εξαιρετικές συνθήκες εργασίας και δημιουργεί ένα εντελώς ομαδικό πνεύμα που το θεωρώ προϋπόθεση για το θέατρο. Ο Γιάννης όμως έχει και ένα ακόμη πολύ ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: είναι και ένας από τους ξεχωριστούς σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς. Τα έργα του ομολογώ ότι με συγκινούν βαθιά και με εκπλήσσουν. Είναι ταυτόχρονα ιστορικά αλλά και έντονα προσωπικά, εκλεκτικά αλλά και ουσιαστικά λαϊκά, απόλυτα ελληνικά αλλά με οικουμενική εμβέλεια, σοβαρά αλλά με πάρα πολύ χιούμορ. Έτσι, παίρνοντας μέρος στις παραγωγές του Καλαβριανού αισθάνομαι όχι μόνο ότι συμμετέχω, αλλά ότι συμβάλλω ουσιαστικά στη γέννηση και τη δημιουργία ενός νέου έργου, και αυτό μου δίνει ιδιαίτερη ικανοποίηση.  

 

Παίζεις με τη Μαρία Κοσκινά στο Κουμ Κουάτ. Και υποδύεστε όλους τους ρόλους του έργου. Πόσο σας δυσκόλεψε, και/ ή σας ιντρίγκαρε αυτό;

Η Μαρία Κοσκινά είναι μια υπέροχη, ευφυέστατη και ταλαντούχα συνάδελφος με μοναδικό χιούμορ και εξαιρετική γενναιοδωρία. Οι δυο μας λοιπόν υποδυόμαστε τους 6 ρόλους του έργου. Αυτό και μας ιντρίγκαρε και μας δυσκόλεψε, αλλά πιο πολύ από όλα μας ενθουσίασε και το απολαμβάνουμε. Κι αυτό γιατί στη μεταμόρφωση βρίσκεται ο πυρήνας της υποκριτικής τέχνης και της αναζήτησης του ηθοποιού. Αυτή μάλιστα το έργο μας δίνει τη δυνατότητα να την πραγματοποιούμε μπροστά στα μάτια του θεατή.  

 

Το έργο λαμβάνει χώρα στην περίοδο της Δικτατορίας. Γιατί μπορεί να είναι επίκαιρο ένα έργο που μιλάει για μια εποχή τόσο μακριά από το σήμερα;

Καταρχάς δεν είναι τόσο μακρινή η εποχή. Είναι η εποχή των γονιών μας και η εποχή που γεννήθηκα. Είναι επίσης η εποχή που καθόρισε το επόμενο διάστημα της ελληνικής δημοκρατίας μέχρι και την εποχή των μνημονίων και ίσως μέχρι και τώρα. Καμία εποχή δεν είναι ασύνδετη με την προηγούμενη ή με την επόμενη και όλες παίζουν σημαντικό ρόλο, πόσο μάλλον οι κομβικές ιστορικές στιγμές που αναπόφευκτα καθορίζουν τον τόπο. Αλλά ήταν και μία εποχή που προτασσόταν ένας νοθευμένος και εσωστρεφής εθνικισμός απέναντι σε οποιαδήποτε τάση του ανθρώπινου πνεύματος και ψυχής για ελευθερία και διάλογο με το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Μια εποχή που είχε επιστρέψει σε μια αναπαλαιωμένη διαμάχη για το "αυθεντικό" και την "ελληνικότητα". Μια εποχή που τη χαρακτήριζε μια ανδροπρεπής μεγαλοστομία και ένα μεγαλοϊδεατικό μελό. Τώρα αν όλα αυτά θυμίζουν κάτι…τι να πω. Το έργο είναι φάρσα και προϊόν μυθοπλασίας και οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική...  

 

Οι χαρακτήρες του έργου έχουν στοιχεία από τον Έλληνα του 2019;

Αλλάζει ο Έλληνας;....Αλλάζει ο Άνθρωπος;

 

Η κωμωδία στο θέατρο ή σε οποιοδήποτε είδος τέχνης, μπορεί να μεταδώσει ένα σοβαρό μήνυμα στο θεατή;

Όσον αφορά στη λέξη "μήνυμα" έχω μία σχετική αντίρρηση, γιατί νομίζω ότι αφορά πιο πολύ την προπαγανδιστική-στρατευμένη τέχνη. Όμως όσον αφορά στη λέξη "σοβαρό" πιστεύω ότι ταιριάζει απόλυτα στην καλή κωμωδία. Ο μοναδικός στόχος της κωμωδίας κατ' εμέ είναι να διασκεδάσει τον θεατή. Και όσο πιο σοβαρά είναι τα πράγματα τόσο πιο...αστεία είναι.

 

Προσωπική ερώτηση. Σπουδάσατε εκτός από υποκριτική και νομική στο Α.Π.Θ. Γιατί σας κέρδισε το θέατρο τελικά;

Δεν με κέρδισε το θέατρο. Το θέατρο προϋπήρχε πάντα ως επιθυμία, επιδίωξη και απασχόληση πρακτική και πνευματική. Η Νομική ακολούθησε. Και δυστυχώς δεν κατάφερε να με κερδίσει.

 

Προτιμάτε να αφιερώνεστε υποκριτικά σε έναν ρόλο σε μια παράσταση, ή αν μπορούσατε θα μοιράζατε το χρόνο σας και τον εαυτό σας σε παραπάνω δουλειές;

Στο ξεκίνημά μου προτιμούσα να κάνω όσες δουλειές γινόταν. Εδώ και χρόνια προτιμώ την αφιέρωση.

 

Έχετε μετανιώσει για παραστάσεις που έχετε συμμετάσχει στο παρελθόν ή από όλα βγαίνει και κάτι καλό;

Όχι, δεν έχω μετανιώσει ποτέ και για καμία συμμετοχή μου.