Επιθεωρητής του Γκογκόλ για 2η συνεχή χρονιά στο Tempus Verum. Υποδύεστε τον Έπαρχο, μιλήστε μας λίγο για το πρόσωπο αυτό και τα συναισθήματά σας για τον ρόλο.

Ο Γκόγκολ στις σημειώσεις του έργου δίνει μια εκτενή περιγραφή του Έπαρχου,με την οποία ξεκινάει και η παράσταση μας.Συγκεντρώνει στον χαρακτήρα όλα τα ευτελή ,ιδιοτελή και διεφθαρμένα χαρακτηριστικά που μπορεί να κατέχει ένας άνθρωπος με εξουσία.Τον παρουσιάζει ωστόσο και απόλυτα φοβισμένο και αυτό τον κάνει ταυτόχρονα και αστείο και ανθρώπινο.
Με τον έπαρχο νιώθω οτι ξορκίζω μια κακή εκδοχή του εαυτού μου.

Αν και το συγκεκριμένο έργο είναι βαθιά κοινωνικοπολιτικό εδώ γίνεται μια προσπάθεια να παρουσιαστεί σαν μια ερωτική ιστορία σύμφωνα με τον σκηνοθετη, τον Γιώργο Παπαγεωργίου. Με ποιό τρόπο πιστεύετε το καταφέρνει;

Ο όρος «ερωτική ιστορία» δεν χρησιμοποιείται με την στενή έννοια του όρου. Αυτό που βλέπουμε στην παράσταση είναι η δίψα για αλλαγή,  το πάθος για το νέο και τα όνειρα για το μέλλον.Συναισθήματα δηλαδή που εκφράζονται συχνά μέσω του έρωτα.

Με ποιό αίσθημα θα θέλατε να φεύγει ο θεατής μετά το τέλος της παράστασης;

Ιδανικά θα θέλαμε να φύγει προβληματισμένος για τις δικές του επιλογές,για τον τρόπο που έχει επιλέξει να ελπίζει.Μπορεί βεβαια να φύγει και απλώς χαμογελαστός,είναι και αυτό μεγάλο κέρδος.

Η παράσταση παράλληλα με το ωραίο χιούμορ της έχει και μια ιδιαίτερη ευαισθησία...πόσο δύσκολο είναι να συνδυαστούν αυτά τα δύο;

Καθόλου.Όπως ακριβώς και στη ζωή το χιούμορ εναλάσσεται με τον θυμό,ο θυμός με την θλίψη και ούτω καθεξής.Ειδικά στα σημαντικά κείμενα αυτός θα έλεγα οτι είναι και ο στόχος.

Αγαπημενή στιγμή ή ατάκα της παράστασης;

Μια απο τις αγαπημένες μου στιγμές είναι ο αυτοσχεδιασμός του επιθεωρητή  Πάνου Παπαδόπουλου όταν προσπαθεί να με πείσει να κάτσω.

Είστε μέλος της ομάδας 4 frontal, βρήκατε κοινούς κώδικες επικοινωνίας με τον Γιώργο Παπαγεωργίου;

Αν μας έβλεπε κάποιος όλους μαζί στην πρώτη ανάγνωση θα έλεγε οτι δουλεύουμε μαζί χρόνια.

Έχετε σκηνοθετήσει και τον Μύρτο, αυτές οι 2 παραστάσεις παρουσιάστηκαν την περσινή σεζόν ενώ φέτος επαναλαμβάνονται, βρίσκετε κάποια κοινά στοιχεία;

Και οι δύο παραστάσεις έχουν ως κοινή αφετηρία την ανάγκη μας να αφηγούμαστε ιστορίες που μας συγκινούν.Απο μια ευτυχή συγκυρία βρήκαν και οι δυο το κοινό τους και επαναλαμβάνονται φέτος αμφότερες.

Αγαπάτε την ελληνική λογοτεχνία αν κρίνουμε από τις επιλογές των έργων, πόσο μεγάλη πρόκληση είναι να διασκευάζετε μυθιστορήματα;

Είναι πολύ ριψοκίνδυνο να μεταφέρεις στο θέατρο κείμενα που δεν έχουν γραφτεί για την σκηνή,το πιο απαιτητικό είναι να μην προδώσεις τον στόχο του συγγραφέα. Ωστόσο είναι και πολύ απελευθερωτική και δημιουργική διαδικασία. Οσον αφορά τον Μύρτο η διασκευή ανήκει κυρίως στη Νεφέλη Μαιστράλη ,η οποία επίσης έφερε το κείμενο στην ομάδα.

Ποια τα επόμενα καλλιτεχνικά σας σχέδια;

Μέσα στις επόμενες μέρες κάνει πρεμίερα η διαδραστική παράσταση “Hotel”σε κείμενο και σκηνοθεσία Γ.Σαρακατσάνη με την ομάδα του Βρες τον Δολοφόνο στο  Convento del arte, ενω βρισκόμαστε σε πρόβες με τους 4Frontal για την επόμενη μας παράσταση στο Θέατρο του Νέου Κόσμου,τα «Φτερά Μπεκάτσας» του Θανάση Βαλτίνου.