Συνέντευξη
Εύη Κουταλιανού: Το έργο έχει να κάνει κυρίως με τη μοναξιά, τη συντροφικότητα και την ανάγκη των ανθρώπων για σύνδεση.
H Εύη Κουταλιανού αυτό το καιρό συμμετέχει στην επιτυχημένη θεατρική παράσταση "Πράγα" σε σκηνοθεσία Θέμη Θεοχάρογλου. Εκεί υποδύεται την Σουζάνα μία μποέμ γυναίκα των άκρων. Το έργο μας μιλάει για την μοναξιά των καιρών μας και την συντροφικότητα που έχει εκλείψει, συγχρόνως το πώς μέσω της κωμωδίας μπορούμε να μιλήσουμε και να απαλύνουμε τον πόνο.
Δεύτερος χρόνος επιτυχίας της παράστασης θα ήθελες να μου πεις λίγα λόγια;
Η ιστορία διαδραματίζεται μια νύχτα σ' ενα διαμέρισμα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Ο Μπένι και ο Χάρης είναι ζευγάρι 15 χρόνια και ετοιμάζουν ένα δείπνο για να υποδεχτούν την αγαπημένη τους φίλη Σουζάνα, που επέστρεψε Θεσσαλονίκη μετά από αρκετό καιρό. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της, ξετυλίγονται μνήμες, εκφράζονται επιθυμίες, αποκαλύπτονται αλήθειες και μυστικά, που κλονίζουν τις σχέσεις των τριών φίλων. Με αφορμή τη διαφωνία των δύο αντρών γύρω από το θέμα της υιοθεσίας ενός παιδιού -μία απόφαση που τους φέρνει αντιμέτωπους με την υπαρξιακή ανάγκη για συνέχεια, την ανάληψη ευθυνών, το φόβο της μετάβασης σε μια διαφορετική καθημερινότητα, το πέρασμα στη συνθήκη της γονεϊκότητας- ο συγγραφέας αναδεικνύει σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα, όπως φωτίζονται μέσα από τις διαπροσωπικές σχέσεις και τα σημερινά αδιέξοδα.
Τι είναι η Πράγα;
Η Πράγα είναι η εποχή που γνώρισες τον έρωτα. Είναι η λαχτάρα να ανακαλύψεις μια νέα πόλη, μια χώρα, έναν ολόκληρο πολιτισμό. Η Πράγα είναι να θες να βγεις απ' το σπίτι σου και να εύχεσαι να συμβεί κάτι συναρπαστικό. Ταυτόχρονα η Πράγα είναι το παρελθόν. Αυτό το παρελθόν στο οποίο είμαστε ακόμα κολλημένοι. Που αρνούμαστε ότι είναι πια παρελθόν και έτσι καταλήγουμε να ζούμε σήμερα αλλά κολλημένοι στο χθες.
Ποιος είναι ο δικός σου ρόλος στην παράσταση;
Η Σουζάνα. Η Σουζάνα είναι αγαπημένη φίλη του ζευγαριού που τους επισκέπτεται μετά από ένα χρόνο και κάτι που έχει να τους δει. Η Σουζάνα είναι ένα πλάσμα κολλημένο στον παρελθόν. Είναι ξεκάθαρα παγιδευμένη στην εικόνα της. Αλλάζει διαθέσεις από τη μια στιγμή στην άλλη, είναι υπερκινητική, αυστηρή με τον εαυτό της αλλά και με τους άλλους και πάνω απ' όλα ειλικρινής. Είναι των άκρων. Ή του ύψους ή του βάθους, ποτέ στη μέση και στο περίπου. Η Σουζάνα είναι μποέμ. Μια γυναίκα εκρηκτική που ξέρει πως να κάνει αισθητή την παρουσία της.
Μίλησε μου για την συνεργασία σου με τον Θέμη Θεοχάρογλου.
Ο Θέμης είναι ένα υπέροχο φωτεινό πλάσμα. Αέρινο. Καλλιτέχνης με όλη τη σημασία της λέξης. Η Πράγα ανεβαίνει φέτος για 2η χρονιά κι εγώ αντικαθιστώ τη Λουκία Βασιλείου, στο ρόλο της Σουζάνας. Το εγχείρημα ήταν πολύ δύσκολο, κυρίως λόγω χρόνου. Ο Θέμης στάθηκε δίπλα μου απ' την πρώτη στιγμή. Μου άνοιξε το σπίτι του και μελετήσαμε βήμα βήμα τον πολυμορφικό και πολύπλοκο χαρακτήρα της Σουζάνας. Με καθοδήγησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μου άνοιξε νέα μονοπάτια και καλλιτεχνικά σίγουρα με πήρε πολλά βήματα μπροστά. Με εξέλιξε σαν ηθοποιό. Είναι ένα πολυεργαλειό. Ένας άνθρωπος στοργικός με μεγάλη αγκαλιά και υπομονή. Η ευγνωμοσύνη που νιώθω είναι μεγάλη και είμαι χαρούμενη που μπήκε στη ζωή μου.
Ποιοι είναι οι προβληματισμοί που θίγονται στο έργο και έρχονται αντιμέτωποι ο θεατές;
Το έργο έχει να κάνει κυρίως με τη μοναξιά, τη συντροφικότητα και την ανάγκη των ανθρώπων για σύνδεση. Μιλάει για τις δυσκολίες, κυρίως στις μακροχρόνιες σχέσεις και για την πολυπλοκότητα τους. Πώς είναι να μεγαλώνουν δυο άνθρωποι μαζί και τι σημαίνει υποχωρώ ή παλεύω.
Πόσο εύκολο είναι μέσα από την κωμωδία να μιλήσουμε για όλα αυτά τα θέματα που μας πονάνε;
Ίσως με την κωμωδία να είναι πιο εύκολο να μιλήσουμε για τον πόνο. Ίσως αν καμουφλάρουμε κάτι με χιούμορ αυτό ελαφραίνει και πονάει λιγότερο. Άλλωστε τα πιο σοβαρά πράγματα λέγονται στην πλάκα συνήθως.
Πώς αναμετράται στο έργο και τους ήρωες το τότε με το τώρα;
Αυτό είναι ίσως για εμένα το πιο σημαντικό, το πιο βαρύ κομμάτι του έργου. Αυτή η αναμέτρηση του παρελθόντος με το παρόν. Είναι αλληλένδετα. Το ένα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το άλλο κι όμως τείνουμε πολλές φορές να παγιδευόμαστε στο τότε, να μένουμε κολλημένοι στο χθες με αποτέλεσμα να χάνουμε το σήμερα. Και αυτό είναι κάτι που το κάνουν και οι τρεις χαρακτήρες του έργου, ο καθένας με τον δικό του τρόπο είναι κολλημένος στο τότε και γι' αυτό βαλτώνει στο σήμερα.
Θα ήθελε να μου σχολιάσεις το ζήτημα της τεκνοποίησης που είναι και ένα απ'αυτά που θίγονται στο έργο;
Στο έργο τίθεται το θέμα της υιοθεσίας ή της τεκνοθεσίας καλυτέρα, από τα ομόφυλα ζευγάρια αλλά και το θέμα της τεκνοποίησης από γυναίκες που ηλικιακά είναι στο μεταίχμιο. Οι γυναίκες δυστυχώς δε μπορούν να κυοφορήσουνε σε οποία ηλικία θέλουν, ενώ τα ομόφυλα ζευγάρια δεν έχουν ακόμα το δικαίωμα νομικά να υιοθετήσουν ένα παιδί. Είναι βέβαια λυπηρό, το ίδιο το κράτος να μην αφήνει δύο ανθρώπους να δώσουν αγάπη σε ένα παιδί επειδή είναι ετεροκανονικοί.
Πρέπει συνεχώς να βρίσκουμε κάτι σημαντικό για να προχωρήσουμε μπροστά;
Αυτό το σημαντικό είναι πάντα ο εαυτός μας. Αυτός θα μας πάει μπροστά ή θα μας αφήσει πίσω. Η εξέλιξή μας δεν εξαρτάται από κανέναν και τίποτα παρά μόνο από εμάς τους ίδιους. Τη θέληση μας για ζωή, τη λαχτάρα να μάθεις κάτι καινούριο, να κάνεις κάτι συναρπαστικό ή να μην κάνεις απολύτως τίποτα. Προχωράς μπροστά λοιπόν κάνοντας επιλογές.