Συνέντευξη
Μαρία Μοσχούρη: Στο θέατρο ακόμα απολαμβάνω την επαφή με τους ανθρώπους και την διαρκή αλλαγή.
Η Μαρία Μοσχούρη πρωταγωνιστεί στον Κροκόδειλο του Ντοστογέφσκι και μίλησε στο unstage για το ρόλο της, τη σημασία του βραβείου Μελίνα Μερκούρη και το επάγγελμα του ηθοποιού.
Ποια είσαι στον "κροκόδειλο";
Στον 'Κροκόδειλο' υποδύομαι τον Ιβάν Ματβιετς, υπάλληλο σε υπηρεσία που μια απλή ατυχία τον ρίχνει στα σπλάχνα του κροκόδειλου. Αργότερα όμως υποδύομαι και την κεφαλαιούχα Μάσα Προκοβνα.
Τι προκλήσεις έχεις να αντιμετωπίσεις στο ρόλο σου;
Ως προς τον Ιβάν το ότι είναι άντρας. Μπορεί να ακούγεται χαζό αλλά με έφερε σε αμηχανία αυτό το γεγονός. Παρότι δεν προσπαθήσαμε να εξαφανίσουμε κάθε υπόνοια ότι ο ρόλος παίζεται από γυναίκα και πάλι η φωνή, το περπάτημα και όλα όσα παραδοσιακά θεωρούνται 'ανδρικά' με έφεραν αρχικά σε μια αλλόκοτη θέση! Ως προς την Μάσα Προκοβνα το υψηλό της στάτους και οι ιδέες της με τις οποίες διαφωνώ!
Είναι αστείο αλλά και οι δύο αυτοί χαρακτήρες στο έργο δεν μοιάζουν καθόλου με μένα . Και είχε πολύ ενδιαφέρον και δυσκολία να τους προσεγγίσω.
Ένα έργο γραμμένο τόσες δεκαετίες πριν, απλά είναι τόσο επίκαιρο. Ποια στοιχεία είναι που το κάνουν τόσο επίκαιρο;
Νομίζω η απάντηση στην ερώτηση συνοψίζεται στην φράση του έργου 'ο οικονομικός παράγων πάνω απ' όλα'. Στις πρόβες μας πήρε καιρό να καταλάβουμε ότι το έργο μιλάει πρώτα απ' όλα για τα λεφτά και για το πώς όλα περιστρέφονται γύρω από αυτά. Σε ξενίζει αρχικά αυτή η σκέψη και μετά καταλαβαίνεις την πικρή της αλήθεια η οποία ίσχυε τότε και φυσικά ισχύει και σήμερα. Βεβαίως επειδή ο Ντοστογιέφσκι -ακόμα και στις μικρές του φόρμες- είναι σπουδαίος συνδέει την οικονομία, με την κοινωνία, με τις σχεσεις των ανθρώπων και τις ψυχές του. Το έργο αναρωτιέται: αν στη ζυγαριά βάλω από την μια την άποψη ότι 'κάθε άνθρωπος αξίζει να ζει' και από την άλλη το οικονομικό κέρδος ποιο από τα δύο βαραίνει περισσότερο? Ο προβληματισμός είναι, κατά τη γνώμη μου, τρομακτικά σημερινός!
Πώς αισθάνεσαι που είσαι μέρος αυτής τη ομάδας; Τι σου αρέσει στο τρόπο που δουλεύετε;
Γνωρίζω τον Δημήτρη και τον Ορέστη από πέρσι και (είναι ίσως άχαρο να το λέω δημόσια) αλλά τους έχω στην καρδιά μου. Η χαρά μου είναι μεγάλη που δουλεύουμε μαζί. Ως προς τον τρόπο δουλειάς πραγματικά δουλέψαμε με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, κάναμε πολλές παραλλαγές, πετάξαμε άπειρο υλικό που εν τέλει δεν ταίριαζε και γενικά ψάχναμε σαν τα μυρμηγκάκια. Αυτό όσο και αν ακούγεται αγχωτικό (και ήταν) οδήγησε νομίζω στην καλύτερη εκδοχή που μπορούσαμε να έχουμε!
Γιατί παίζεις θέατρο; Τι σε ελκύει στην τέχνη αυτή;
Είναι πολύπλοκη ερώτηση αυτή. Γιατί ποτέ δεν μπορείς να πεις με απόλυτη σιγουριά τι σε ελκύει σε κάτι, εννοώ πως υπάρχουν υπόγειες ψυχικές διαδικασίες στις οποίες το συνειδητό δεν έχει πάντα πρόσβαση. Ωστόσο θα έλεγα ότι στο θέατρο ακόμα απολαμβάνω την επαφή με τους ανθρώπους και την διαρκή αλλαγή. Έχει αυτή την έξαψη το θέατρο η οποία μπορεί να έχει κούραση αλλά με κρατάει ζωηρή και ζωντανή!
Το 2023 ήσουν υποψήφια για το βραβείο Μελίνα Μερκούρη. Τι άποψη έχεις για τα βραβεία; Έχουν αξία, έχουν ένα "βάρος";
Η υποψηφιότητα ήταν ένα φιλικό 'πατ πατ' στην πλάτη και μου έδωσε πραγματικά μεγάλη χαρά! Από την άλλη το περσινό καλοκαίρι, αμέσως μετά την υποψηφιότητα, έμεινα άνεργη και δούλεψα σέρβις. Δεν το λέω καθόλου παραπονούμενη, το λέω ανοιχτά και ειλικρινά για να εξηγήσω ότι στην δική μας δουλειά αυτά τα πράγματα δεν σημαίνουν και κάτι πρακτικά. Δεν άνοιξε ξαφνικά ο δρόμος , ούτε στρώθηκε με λουλούδια. Πήγα σε κάστινγκ και σε οντισιόν το καλοκαίρι σαν κάθε άλλη γυναίκα ηθοποιός που ψάχνει δουλειά. Και είμαι ο ίδιος άνθρωπος: αγχωμένη με τη ζωή και το κάθε μέρα, χαρούμενη που κάποιοι άνθρωποι του χώρου ξεχώρισαν τη δουλειά μου.
Το επάγγελμα του ηθοποιού σε έχει βοηθήσει να βρεις κατά μία έννοια το δρόμο σου;
Το επάγγελμα του ηθοποιού είναι κατά μία έννοια ο δρόμος μου. Ακούγεται βαρυγδουπο αλλά το λέω εννοώντας ότι το ήθελα από μικρή, το έκανα από μικρή και άρα κάπως το ποια είναι σήμερα διαμορφώθηκε και μέσα από το θέατρο. Σήμερα αισθάνομαι χαρούμενη γιατί από τα άπειρα κακά της δουλειάς μας έχω την ψυχραιμία να κρατάω τα καλά -που δεν είναι λίγα ούτε αυτονόητα. Και φυσικά αυτό δεν με εμποδίζει να γκρινιάζω συνέχεια για τη δουλειά του ηθοποιού! Πάντως επειδή η ερώτηση είχε να κάνει με το αν βρήκα τον δρόμο μου θα έλεγα ότι βρήκα τους ανθρώπους και επειδή στο θέατρο είσαι συνέχεια σε σχέση με τους ανθρώπους εγώ αυτό το λέω δρόμο. Δύσκολο αλλά σπουδαίο!
Έχεις σκεφτεί συγκεκριμένους χαρακτήρες που θα ήθελες κάποια στιγμή να έρθεις αντιμέτωπη μαζί τους στο θεατρικό σανίδι;
Αν εξαιρέσεις όλον τον Τσέχωφ που θα αγαπώ άνευ όρων και για πάντα . Όχι δεν έχω άλλες τέτοιες επιθυμίες. Ο,τι έρθει θα το ερευνήσω με χαρά! Θα ήθελα όμως να κανω σινεμά!
Είσαι ευχαριστημένη από τον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα στο ελληνικό θεατρικό γίγνεσθαι;
Όσον αφορά το καλλιτεχνικό κομμάτι θα έλεγα πως η Αθήνα (στην οποία ζω από πάντα) είναι μια θεατρική πρωτεύουσα. Η θεατρική δραστηριότητα είναι μεγάλη και τα έργα ποικίλα και πολύ διαφορετικά μεταξύ τους . Νομίζω πως κάθε χρόνο έχουμε δύο με τρεις σπουδαίες παραστάσεις και αυτό δεν είναι λίγο! Δεν έχω αυτή την ξενομανία ότι μόνο έξω γίνονται πράγματα, πιστεύω στους Έλληνες δημιουργούς. Υπάρχουν και πολλά πράγματα που δεν με αφορούν πια ή τα βαρέθηκα. Γενικά θα θελα οι δημιουργοί να μιλάνε πιο θαρραλέα για το σήμερα. Όσον αφορά το κομμάτι του πως ασκείται το επάγγελμα θα έλεγα πως τα πράγμα χειροτερεύουν από την πανδημία και μετά. Όλες οι παραγωγές στο θέατρο γίνονται με λίγα λεφτά . Οι ηθοποιοί πρέπει να ζητούν συνέχεια τα αυτονόητα κτλ κτλ. Ο πολιτισμός χρειάζεται οικονομική υποστήριξη γιατί , για να ξαναγυρίσουμε στον 'Κροκόδειλο' , ο οικονομικός παράγων πάνω απ' όλα!
photo credit: Νατάσα Εξηνταβελώνη