Ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Πού γεννήθηκες; Τι σπουδές έχεις κάνει; Πού ζεις σήμερα;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Νέα Μάκρη. Έχω αποφοιτήσει από την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και πρόσφατα πέρασα στο τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας Τέχνης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Τα τελευταία 5 χρόνια ζω και εργάζομαι στην Αθήνα. 

Μικρή τι ήθελες να γίνεις;

Θα πω το κλισέ, ότι από μικρή ήθελα να γίνω χορεύτρια. Όντως, απ' όταν θυμάμαι τον εαυτό μου χορεύω. Στα 6 μου ξεκίνησα μαθήματα σε μια σχολή χορού και κάπου στα 13 αποφάσισα ότι θέλω να το κάνω επαγγελματικά.

Θυμάσαι τη στιγμή που αποφάσισες ότι θα ασχοληθείς με την υποκριτική και τον χορό; Υπήρξε κάποια αφορμή; Κάποια παράσταση που είδες; Κάποιο γεγονός;

Δεν θυμάμαι κάποιο συγκεκριμένο γεγονός που με έκανε να πάρω αυτή την απόφαση, άλλωστε τα καλλιτεχνικά ερεθίσματα ήταν λίγα στην περιοχή μου. Με θυμάμαι ως παιδί να χορεύω συνέχεια στο δωμάτιο μου και να μη χάνω μάθημα στη συνοικιακή σχολή χορού. Από τα 13 μου με όλο τον αυθορμητισμό της ηλικίας, όταν με ρωτούσαν τι θα ήθελα να κάνω όταν τελειώσει το σχολείο, μίλαγα για το χορό. Νιώθω ότι ήταν η φυσική ροή των πραγμάτων για μένα, ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο που να με ενδιαφέρει τόσο, ότι δεν υπήρχε κάτι άλλο που να ήθελα να προσπαθήσω να καταφέρω μεγαλώνοντας. Στα 17 πέρασα στο φυτώριο της Κρατικής Σχολής και στα 18 ξεκίνησα τις σπουδές μου στο επαγγελματικό τμήμα. 

Ποιες είναι οι καλλιτεχνικές σου επιρροές;

Υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις που έχουν διαμορφώσει το πώς σκέφτομαι την κίνηση σήμερα. Από την αυτοσχεδιαστική τεχνική του Forsythe μέχρι την κίνηση των περιστεριών στην πολυκατοικία απέναντι. Από την τεχνική των αθλητών στο στίβο μέχρι την εκρηκτικότητα και τον έλεγχο των street dance χορευτών. Από την μουσικότητα των σωμάτων της Anne Teresa De Keersmaeker μέχρι τα εικαστικά περιβάλλοντα της Alexandra Bachzetsis. 

Μίλησέ μου για την παράσταση ALive που συμμετέχεις. 

Είναι μια πολυεπίπεδη παράσταση. Συνδυάζει μουσική και κίνηση με κείμενα ακαδημαϊκών αναλύσεων πάνω στο μύθο και το συμβολικό χαρακτήρα της Αντιγόνης. Από προσωπικής πλευράς, η μεγάλη πρόκληση ήταν η αρμονική συνομιλία των τριών εργαλείων, της κίνησης, της φωνής και της μουσικής σε σχέση με τη θεματική. Αυτή η συνύπαρξη, πέρα από μια εξαιρετική ευκαιρία να γνωρίσω λίγο καλύτερα κάτι έξω από εμένα, όπως η φωνή και η μουσική, είναι και η πηγή του ενδιαφέροντος στο κομμάτι. Ξεκινώντας από την ίδια βάση, τα κείμενα των Έλενα Τζελέπη, Αθηνά Αθανασίου, Αν Κάρσον, Φρεντ Μότεν, Τζούντιθ Μπάτλερ, Τζίνα Πολίτη, αφήσαμε κάθε στοιχείο να αναπτυχθεί ελεύθερα μέχρι το ένα να φτάσει να συμπληρώνει το άλλο.

Ποια η ιδιαιτερότητα του έργου; Και ποια η επικαιρότητά του;

Η παράσταση κινείται μεταξύ των ορίων διάλεξης, συναυλίας και παράστασης χορού. Ο χώρος που υπάρχει ανάμεσα σε αυτά τα πεδία μικραίνει και οι συνδέσεις που δημιουργούνται μεταξύ τους είναι για μένα η μαγεία του εγχειρήματος. Θεωρώ ότι τα κείμενα εφάπτονται έντονα της πραγματικότητας μας. Όσο ο χρόνος περνούσε και μπαίναμε πιο βαθιά στις λέξεις, η βαρύτητα και η σύνδεση με τους σύγχρονους προβληματισμούς μας, έγιναν έντονα αισθητές. 

Επόμενα σχέδια;

Διακοπές, αρκετό διάβασμα για τις σπουδές στην Καλών Τεχνών, ξεκούραση μέχρι να έρθει κάτι επόμενο. 

Ποιο είναι το κρυφό σου όνειρο που θα ήθελες να γίνει πραγματικότητα;

Νομίζω ζω ήδη ένα, όχι και τόσο κρυφό, όνειρό μου. Να μπορώ να εργάζομαι στο πεδίο που έχω επιλέξει, με τρομερούς ανθρώπους γύρω μου, σε ιδέες και θέματα που με αφορούν βαθιά και προκαλούν τη φαντασία και τη δημιουργικότητα μου. Αυτό είναι κάτι που το ονειρευόμουν καιρό.