Συνέντευξη
Άννα Καλαϊτζίδου: Το μαζί των δύο αδερφών είναι το σημαντικότερο κομμάτι του έργου.
Η Άννα Καλαιτζίδου μου μιλάει για τον "Τρόμο του κροκόδειλου" και τα σημάδια που έχει αφήσει αυτός σ'εκείνη και την αδερφή της. Μία παράσταση για την πατριαρχία που δυστυχώς κυριαρχεί ακόμα στις μέρες μας, δοσμένη μέσα από σουρεαλιστικά στοιχεία, μαύρη κωμωδία αλλά και θρίλερ. Επίσης μου μιλάει για τον τρόπο συνύπαρξης των ανθρώπων με τα τραύματά τους ενώ δεν παραλείπει να αναφερθεί και στο πόσο χαρούμενη νιώθει που ξανασυνεργάζεται με την Σύρμω Κεκέ.
Είναι η ιστορία της επανασύνδεσης δύο αδελφών με σκοπό να διώξουν από πάνω τους το κακό πνεύμα του παρελθόντος. Υπάρχουν ανατροπές μέσα στο έργο αλλά νομίζω ότι είναι μία πορεία προς την απελευθέρωση τους μαζί. Έχει σημασία το μαζί και στο έργο και για εμένα προσωπικά. Είναι κάτι το οποίο το πετυχαίνουν μαζί.
Μίλησε μου για την σχέση των δύο αδερφών.
Είναι δύο κακοποιημένα κορίτσια τα οποία μεγάλωσαν σ' ένα σπίτι πολύ δύσκολα. Χωρίστηκαν βίαια γιατί κάηκε το σπίτι και η μικρή αδερφή ανέλαβε την ευθύνη με συνέπεια να μπει στην φυλακή και γι' αυτό χωρίστηκαν για πολλά χρόνια. Βγαίνοντας απ' αυτήν και νομίζοντας ότι έχει πεθάνει ο πατέρας τους γυρνάει στο σπίτι αλλά συναντάει μία αλλαγμένη αδερφή. Τα χρόνια που πέρασαν διαμόρφωσαν δύο τελείως διαφορετικές προσωπικότητες. Η μία έχει γίνει αρκετά συντηρητική και κλειστή ενώ η άλλη λόγω φυλακής πιο σκληρή και επαναστατίκη. Όπως όμως αποκαλύπτεται στην πορεία η ένωση τους αυτή τους ξαναβγάζει στην επιφάνεια τον αληθινό εαυτό.
Παρ' όλο τις αντιθέσεις που έχουν επιζητά η μία την συντροφιά της άλλης;
Θεωρώ ότι η καθεμία για την άλλη σκέφτεται αρκετά προστατευτικά. Ο τρόπος με τον οποίο πορεύτηκαν στην ζωή τους ήταν σαν να έκανε η καθεμία ότι καλύτερο μπορούσε για να προστατεύσει την άλλη. Αυτή την εντύπωση έχω. Σίγουρα καταλαβαίνω ότι υπάρχει μεγάλη ανακούφιση με την συνάντησή τους η οποία απλώς παίρνει χρόνο για να εκδηλωθεί.
Σχολίασε μου την συνύπαρξη όλων αυτών των στοιχείων που συναντάμε στο έργο όπως είναι ο σουρεαλισμός, το πολιτικό στοιχείο, η μαύρη κωμωδία αλλά και ο τρόμος.
Αυτό είναι μία επιτυχία της συγγραφέως η οποία διάλεξε βέβαια ένα πολύ κεντρικό μοντέλο που είναι ιδανικό για να τα χωρέσει όλα αυτά που είναι η οικογένεια όπου δεν υπάρχει τίποτα πιο σουρεαλιστικό απ' αυτήν. Πιο πολιτικό, πιο τρομακτικό, το λέω αυτό γιατί στους οικογενειακούς δεσμούς υπάρχει αυτή η μοναδικότητα των ακραίων εκφράσεων συναισθημάτων με ακραίες αλλαγές. Μπορεί σε μία στιγμή να μαλώνουμε και ξαφνικά χωρίς να χρειαστεί να περάσουμε όλα αυτά που θα έπρεπε σε μία άλλη σχέση όλα να είναι όπως πριν. Το σουρεαλιστικό κομμάτι μπαίνει κατά την γνώμη μου για να μπορέσει να υπάρξει η μαύρη κωμωδία γιατί αλλιώς θα μιλούσαμε για θρίλερ ή κάτι άλλο.
Μίλησε μου για τον τρόπο επούλωσης των πληγών απ' τις δύο αδερφές.
Δεν φαίνεται να έχουν επουλώσει τις πληγές τους. Είναι δύο κορίτσια που σίγουρα έχουν διαταραχθεί αρκετά. Καθώς η κάθε μία έχει πάει σε "ακραία" μονοπάτια για να γιατρευτεί. Νομίζω ότι το μαζί είναι ο τρόπος για να επουλώσουν τα τραύματά τους. Γιατί εκτός από προσωπικό είναι και ένα κοινό τραύμα.
Πώς είναι η συνεργασία σου με την Σύρμω;
Μόνο χαρά νιώθω για την συνεργασία μου με την Σύρμω γιατι αισθάνομαι ότι έχω έναν παρτενέρ που είναι 100% εκεί και με κοιτάει στα μάτια στα ίσια γιατί δυστυχώς δεν είναι τόσο συχνό το φαινόμενο να παίζει κάποιος μαζί σου με τόση γενναιοδωρία. Είναι απαραίτητο αλλά δεν είναι αυτονόητο. Επίσης όταν ο άλλος είναι τόσο ανοιχτός και ελεύθερος ανοίγει το πεδίο για να μπορεί το έργο να είναι πάντα σε διαπραγμάτευση και ανοιχτό ώστε να βγαίνουν καινούργια πράγματα, γιατί από τότε που ξεκίνησε ακριβώς επειδή έχουμε αυτόν τον ανοιχτό δίαυλο μεταξύ μας έχουμε βρει πάρα πολλά καινούργια πράγματα για το πώς οδηγείται το ένα πράγμα από εδώ εκεί. Πολλά τα ανακαλύπτουμε κατά την διάρκεια των παραστάσεων.
Θα ήθελες να μου μιλήσεις για την διαδικασία επούλωσης του τραύματος;
Το τραύμα στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι εύκολο να το καταλάβεις γιατί μιλάμε για κακοποίηση. Η διαδικασία της επούλωσης ευτυχώς υπάρχει η ψυχοθεραπεία και αυτό που έχω καταλάβει απ' την δική μου θεραπεία είναι ότι δεν γιατρεύεται ακριβώς απλά αναγνωρίζεις την πηγή των επιπτώσεων που έχει πάνω σου και δεν τρομάζεις. Οπότε συμφιλιώνεσαι μ' αυτό και ξέρεις από που προέρχεται. Κάπως έτσι το μαλακώνεις αλλά παρ' όλα αυτά το τραύμα δεν φεύγει.
Η φωτογραφία είναι από την παράσταση.
Photo credit: Πάτροκλος Σκαφίδας