Ο Θάνος Τοκάκης μας συστήνει τον Φιάκα έναν χαρακτήρα που μοιάζει αρκετά στον Έλληνα καθώς φέρει αρκετά απ' τα κακώς κείμενα της ελληνικής κουλτούρας. Μας μιλάει για την κρίση ταυτότητας που περάσαμε και τον απόηχο που άφησε αυτή αλλά και τον ατομικισμό που εξυμνείται δυστυχώς στις μέρες μας.
Ποιος είναι ο Χαράλαμπος Πεταλούδης ή Φιάκας;
Είναι ένας κλασσικός χαρακτήρας ελληνικής προέλευσης ή καλύτερα μετα Τουρκικής κατοχής που θα ήθελε πάρα πολύ να είναι αριστοκράτης και να ζει πλουσιοπάροχα και γι' αυτό το λόγο έχει δανειστεί απ' όλο το κόσμο χρωστώντας έτσι παντού. Εμείς τον πετυχαίνουμε σ' ένα σημείο καμπής που τον κυνηγάνε όλοι οι δανειστές του και εκείνος ψάχνει το επόμενο κόλπο του για να μπορέσει να επιζήσει.
Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο έργο;
Παρ' ότι είναι μία κωμωδία ηθών έχει μία γνώριμη πραγματικότητα και οι φιγούρες έχουν να κάνουν με κάτι αρκετά αυθεντικό και χαρακτηριστικό της ελληνικής φυλής. Αυτή η αίσθηση ότι όλοι εξαπατούν όλους. Είναι ένα έργο όπου όλοι προσπαθούν να κερδίσουν απ' τον άλλο χωρίς να κάνουν ουσιαστικές σχέσεις.
Είναι ένα έργο που θίγει τα κακώς κείμενα του ανθρώπου;
Είναι ένα έργο που μπαίνει μέχρι ένα δεύτερο επίπεδο μην φανταστεί κανείς ότι πιάνει βαθύτερα ανθρώπινα ζητήματα- υπαρξιακά. Είναι μία κωμωδία ηθών όπως προείπα οπότε δεν μπαίνει σε μία βαθύτερη διαδικασία του ανθρώπου. Είναι ένας κλασσικός χαρακτήρας όπως μία φυσιογνωμία του βωβού κινηματογράφου όπου έχει έναν καθαρό στόχο και πάνω σ' αυτόν βασίζεται όλος ο καμβάς του έργου και του ήρωα.
Περάσαμε και εμείς μία κρίση ταυτότητας σαν άνθρωποι εν μέσω καραντίνας και οικονομικής κρίσης;
Σίγουρα περάσαμε και περνάμε ακόμα. Αυτό το πράγμα είχε έναν απόηχο και προσπαθούμε ακόμα να βρούμε τα πατήματά μας, μιας και αυτή η κρίση έχει περάσει σε άλλα επίπεδα. Έχει πάρει μία άλλη μορφή και αυτό είναι το πιο τρομακτικό. Προσωπικά πιστεύω ότι αν η οικονομική κρίση ξανά έρθει στην Ελλάδα εμείς θα κάνουμε πάλι τα ίδια λάθη. Δεν νομίζω ότι πήραμε το μάθημά μας. Ούτε οι πολιτικοί ούτε και εμείς σαν πολίτες. Έχουμε μπει όλοι σε μία διαδικασία κατανάλωσης και της νέας "καλής" ζωής αλλά ψεύτικης στην ουσία.
Είναι στην φύση του ανθρώπου να ζει με ψευδαισθήσεις νεοπλουτισμού;
Είναι στην φύση του ανθρώπου όπως έχει μεγαλώσει. Ο νεοπλουτισμός είναι ένα πολιτικό σύστημα με το οποίο έχεις μεγαλώσει και το ακολουθείς περνώντας στο dna σου. Η λέξη ανάπτυξη που ακούμε συνεχώς πιστεύω ότι έχει ένα ταβάνι και δεν χρειάζεται απαραιτήτως αυτή να πηγαίνει προς τς πάνω αλλά και πλαγίως. Η ανάπτυξη είναι και εσωτερική διαδικασία έχει να κάνει και με την παιδεία και με άλλα πράγματα τα οποία αγνοούμε και το μόνο που μας νοιάζει σε σχέση με την ανάπτυξη είναι το πόσους followers θα κάνουμε και το πόσα views θα έχουμε.
Επιφανειακά πράγματα τα οποία κάποια στιγμή σκάνε και βρισκόμαστε σε μία διαρκή κατάθλιψη.
Την ανάπτυξη θεωρείς ότι την βλέπουμε όλοι;
Όχι βέβαια. Το σύστημα σ' έχει κάνει να πιστεύεις ότι αυτό πρέπει να κυνηγήσεις και ότι αυτό συμβαίνει και πλέον αυτό είναι το πιο επικίνδυνο γιατί δεν υπάρχει αυτή η αίσθηση που δίνουνε. Είναι κάποια πράγματα τα οποία στα περνάνε σαν να θέλεις να τα κάνεις.
Η καθημερινότητα και οι καιροί που ζούμε επηρεάζουν την σχέση των ανθρώπων και προς ποια κατεύθυνση;
Υπάρχει μία εσωτερική αποχαύνωση όπου υμνείται η έννοια του ατομικισμού. Η έννοια του ατόμου. Έχει γίνει μία κατά την γνώμη μου λανθασμένη ταύτιση της ελευθερίας και του τί σημαίνει και πιστεύει ο κάθε άνθρωπος ότι μπορεί να είναι ελεύθερος να έχει τις επιλογές του και να κάνει αυτό που θέλει. Αυτή είναι μία εσφαλμένη νοοτροπία ζωής γιατί χάνεται η ενσυναίσθηση. Χάνεται η συλλογικότητα, χάνεται η αίσθηση ότι ζούμε σ' ένα πλαίσιο και σε μία κοινωνία.