Η αλήθεια είναι ότι περάσαμε πολλά, μας πέτυχαν όλες οι καραντίνες απανωτές αλλά νομίζω ότι όλα έγιναν για καλό. Είχαμε ξεκινήσει στο παλιό Cartel με μία λίγο διαφορετική διανομή, στην πορεία άλλαξαν κάποια πρόσωπα και νομίζω ότι όλοι τελικά έβαλαν το λιθαράκι τους για να βγει η παράσταση στην ιδανική της μορφή. Οι άνθρωποι που απαρτίζουμε την παράσταση και ο χώρος που στεγαζόμαστε αυτή τη στιγμή είνα αυτό που έπρεπε να είναι εξαρχής. Δικαιωμένη νιώθω που μετά από 2 χρόνια προβών ξεκινήσαμε. Με τον καιρό η παράσταση σιγά-σιγά ρολάρει, βλέπουμε ότι αρέσει στο κοινό ως επί των πλείστον, ευαισθητοποιεί κάποιους ανθρώπους, τους προβληματίζει και είμαι πολύ χαρούμενη γι'αυτό.

 

 

 

Την Ελένη την έχω προσεγγίσει απ'όλες τις πλευρές της. Η Ελένη είναι εκεί μέσα παρά τη θέληση της, η ζωή της τα έφερε κάπως περίεργα και λάθος και αναγκάστηκε να είναι εκεί μέσα για να ξεχρεώσει ένα χρέος της πρώην σχέσης της του Μάριου ο οποίος χρωστούσε χρήματα στην Μαντάμ Παρί και τον Μιχαήλο για δουλειές που έκαναν μαζί,και μία μέρα απλά εξαφανίστηκε και την άφησε εκεί μετά την εγχείρηση αλλαγής φύλλου για να ξεχρεώσει τα δικά του χρέη. Δουλεύει εκεί μέσα είναι η μοναδική που δεν πληρώνεται καθώς όλα τα χρήματα τα κρατάει ο Μιχαήλος για την εξόφληση του χρέους. Εμείς την συναντάμε σε μία στιγμή όπου έχει μία δεύτερη σχέση η οποία είναι η ανάσα της στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή με τον Πέτρο. Από τον οποίο όμως κρύβει την αλήθεια για το ποιά ήταν και ποιά είναι σήμερα. Ο Πέτρος δεν έχει ιδέα ότι είναι μία σεξεργάτρια, δεν ξέρει τίποτα για τη ζωή της. Οπότε είναι ευάλωτη, είναι πιεσμένη, αναγκαστικά γίνεται κυνική και σκληρή για να μπορέσει να επιβιώσει.

 

 

 

Αυτό θα πρέπει να ρωτήσεις τον ίδιο τον Βασίλη.Μπορώ να σου πω όμως τι θα ήθελα να περάσω εγώ. Γιατί μπορεί να δουλεύουμε όλοι για έναν στόχο αλλά ο καθένας έχει κάτι άλλο στο νου αρκετές φορές. Εγώ θα ήθελα ο απλός κόσμος και ο ίσως λίγο συντηρητικός κόσμος να μάθει για την τρανς κοινότητα, αυτές τις queer προσωπικότητες να ενημερωθεί να μην θεωρεί ότι οι τρανς είναι κάτι αποκομμένο από την κοινωνία ή είναι στο περιθώριο και είναι μακριά από μας. Αντιθέτως είναι δίπλα μας. Μπορεί να είναι ένας άνθρωπος που μένει στο διπλανό διαμέρισμα ένας φυσιολογικός άνθρωπος που θέλει να δουλεύει, να έχει τη σχέση του και να ζει ελεύθερος τη ζωή του. Αυτό θα ήθελα να δούμε, να ευαισθητοποιηθούμε θα το ήθελα πολύ.

 

 

 

Το δικαίωμα στη ζωή.Σαν σύνολο αυτό είναι, γιατί η κάθε μια μας έχει διαφορετικά θέλω απ' τη ζωή της. Η κάθε κοπέλα θέλει κάτι διαφορετικό. Αλλά για εμένα ουσιαστικά θέλουν να έχουν το δικαίωμα του ονείρου, της ελπίδας, του να μπορούν να έχουν μία φυσιολογική ζωή, της αποδοχής, της ορατότητας από την κοινωνία.

 

 

 

Νομίζω ότι ο Πέτρος είναι ο μοναδικός χαρακτήρας στο έργο που κάνει για εμένα τον μέσο Έλληνα. Όλες οι υπόλοιπες προσωπικότητες που βλέπουμε στο έργο είναι συμφιλιωμένες με αυτή την πραγματικότητα. Ο Πέτρος συμβολίζει την ματιά του μέσου Έλληνα προς αυτή την κοινότητα, ίσως και λίγο την ακροδεξιά πλευρά της κοινωνίας. Τον βλέπουμε με μένος και μίσος να θέλει να μειώσει και να καταρακώσει αυτή την οντότητα που έχει απέναντι του. Ένιωσε προδομένος σαν άνθρωπος το κατανοώ, αλλά νομίζω ότι συμβολίζει την άλλη πλευρά της κοινωνίας. Αυτής που δεν δέχεται το διαφορετικό και που δεν θέλει να υπάρχει.

 

 

 

Γενικά η κοινωνία μας έχει γίνει σκληρή και αναίσθητη σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, όχι μόνο στην ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Αλλά πιστεύω ότι αν δεχτούμε ότι δεν υπάρχει χώρος για αγάπη και τρυφερότητα μάλλον την έχουμε πατήσει σαν κοινωνία. Είναι πάρα πολύ απογοητευτικό. Εγώ βλέπω ανθρώπους γύρω μου να αγαπιούνται, να ζουν τον έρωτα τους. Το θέμα είναι να μην ζούνε φοβισμένοι και κλεισμένοι σ'ένα σπίτι. Να μπορούν να ζουν την αγάπη τους και έξω στο δρόμο χωρίς να φοβούνται αν θα τους γιουχάρουν ή θα τους χτυπήσουν. Αυτό θα ήταν το ιδανικό για εμένα και νομίζω ότι σιγά-σιγά κάνουμε βήματα και ότι η νέα γενιά αποδέχεται την αγάπη όποια μορφή και αν έχει. Ευελπιστώ ότι περνώντας τα χρόνια και φεύγοντας οι παλαιότερες γενιές χωράει αγάπη. Αλοίμονο άλλωστε αν δε χωράει η αγάπη.

 

 

 

Ναι συνειδητά νομίζω δεν τον βλέπουμε. Επίσης πιστεύω ότι νομίζουμε ότι είναι κάτι που είναι μακριά μας. Νομίζουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι κάτι το διαφορετικό από εμάς. Δεν θεωρούμε πολλές φορές ότι έχουν τα ίδια θέλω για τη ζωή, ότι πληγώνονται όπως εμείς, ότι έχουμε τις ίδιες ανάγκες. Όλοι σ'αυτή τη ζωή θέλουμε να ζούμε ελεύθεροι, να είμαστε ελεύθεροι ν' αγαπήσουμε όποιον θέλουμε και να μην μας κρίνουν για τις επιλογές μας, αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι. Δεν διαφέρουν οι τρανς ή οι gay ή οι σεξεργάτριες ή οι μετανάστες απ' τον μέσο μεσοαστό Έλληνα που έχει τη δουλειά του, το σπίτι του και τα παιδιά του. Είμαστε όλοι το ίδιο απλά τυχαίνει ο καθένας να έχει μία διαφορετική οπτική των πραγμάτων και μία διαφορετική ανάγκη σ'αυτή τη ζωή. Που αν δεν σε ενοχλεί, αν δεν παραβαίνει κάποιο νόμο είναι οκ και εσύ φυσικά δεν έχεις κανένα λόγο να παρέμβεις.

 

 

 

Αυτό ήταν σκηνοθετική ιδέα του Βασίλη. Εγώ σαν ηθοποιός καλούμαι να παίξω αυτή τη σκηνή με ότι ο καθένας θέλει να το μεταφράσει. Για εμένα σαν Ελένη επειδή πιστεύει στη θρησκεία έτσι το έχω τοποθετήσει στο βιογραφικό μου αν και δεν φαίνεται κάπου αλλά εμένα ο χαρακτήρας μου πιστεύει στη θρησκεία το συμβολίζω λίγο σαν κάθαρση. Δεν μπορώ να πω ότι είναι για όλους το ίδιο γιατί για τους υπόλοιπους η ιστορία δεν τελειώνει καλά. Για την Ελένη η ιστορία έχει την καλύτερη έκβαση που θα μπορούσε να έρθει. Οπότε έρχεται λίγο σαν λύτρωση συγκεκριμένα για το ρόλο μου. Ουσιαστικά ο καθένας είναι ελεύθερος να πάρει αυτό που θέλει. Έχουμε τις τέσσερις εποχές οπότε κάνει έναν κύκλο η ιστορία και τελειώνει έτσι. Είναι η πιο ήσυχη στιγμή του έργου όπου ο κάθε χαρακτήρας βλέπει καλύτερα το μέσα του μέσα σ' αυτή την ησυχία.

 

 

 

Το κάθε κομμάτι την ώρα που παίζει εξυπηρετεί το σκοπό της συγκεκριμένης στιγμής και σκηνής. Κάτι δίνει,κάτι προσθέτει σε πηγαίνει ένα βήμα παραπάνω ή και το πιο απλό σου προκαλεί κάποια συναισθήματα. Έχουμε επιλέξει κομμάτια που ακούγονται κατά κορων στα gay μαγαζιά η Lady Gaga είναι ένα πρότυπο για την gay κοινότητα. Η κάθε επιλογή είναι ένα μικρό λιθαράκι επιπλέον στον ρόλο.