Η Μαρία Κωνσταντά αυτό το διάστημα πρωταγωνιστεί στην κωμωδία παρεξηγήσεων το "Δάχτυλο στο μέλιστο θέατρο ΕLIART, συχρόνως βρίσκεται σε πρόβες για την Μήδεια του Μποστ από το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού. Την Μαρία την έλκει η κωμωδία άλλωστε όπως μας δήλωσε η ίδια δεν μπορεί να ζήσει χωρίς χιούμορ. Μου μίλησε για τον ρόλο τον οποίο υποδύεται,το ότι η παράσταση της θυμίζει παλιά ελληνική ταινία με τις οποίες μεγάλωσε ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στο ότι δεν θέλει να βλέπει τα σκοτάδια των πραγμάτων αλλά να πηγαίνει προς το φως..

Θα ήθελες για αρχή να μου παρουσιάσεις την παράσταση;

Το "δάχτυλο στο μέλι" είναι μία φάρσα με πολλές παρεξηγήσεις. Πρόκειται για ένα έργο που μιλάει για τη γενιά του ‘80,τότε που υπήρχε πολύ χρήμα και δολιοφθορές. Διαδραματίζεται στη μονοκατοικία μιας πλούσιας οικογένειας. Ο ρόλος μου είναι η Νατάσα, η υπηρέτρια του σπιτιού,που είναι δαιμόνια. Ξέρει τα πάντα αλλά ταυτόχρονα κάνει την αφελή, προς δικό της όφελος πάντα. Έχει ιδιαίτερη αδυναμία στον κύριο της και δεν θέλει με τίποτα να γυρίσει στο Αγρίνιο και την επαρχία, καθώς έχει θαμπωθεί και αυτή από τον πλούτο. Στο θίασο υπάρχει ειλικρίνεια μεταξύ μας και κοινό χιούμορ κάτι που δύσκολα το βρίσκεις με συνεργάτες που πριν δεν γνώριζες. Δυστυχώς οι πρόβες και η παράσταση αποσυντονίστηκαν από τον covid, αλλά καταφέραμε και βγήκαμε αλώβητοι.

Θα την χαρακτήριζες ως μία κωμωδία παρεξηγήσεων-καταστάσεων;

Από γραφής είναι ένα κείμενο παρεξηγήσεων. Όλοι δείχνουν να συνεννοούνται και τελικά ο καθένας καταλαβαίνει κάτι άλλο. Υπάρχει ,αλλά ταυτόχρονα και δεν υπάρχει κοινός παρανομαστής στους ήρωες, και αυτό τους κάνει αγαπητούς και αστείους. Προσωπικά είμαι ένα άτομο που δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς χιούμορ. Πιστεύω πως το χιούμορ είναι αντίληψη. Μπορεί κάτι να μην είναι αστείο, αλλά με σωστό timing να γίνει. Μου αρέσει το μαύρο χιούμορ και είναι καλοδεχούμενο από μεριάς μου. Είμαι άνθρωπος του αυτοσαρκασμού, αρκεί βέβαια να μην υπάρχει κακεντρέχεια. Στο έργο όλοι οι ρόλοι είναι αβανταδόρικοι και κατα λάθος δημιουργούν παρεξηγήσεις, αλλά αυτό κρύβει την παγίδα του εύκολου αστείου και της πρώτης ανάγνωσης, αν μείνεις μόνο σε αυτό. Η παρεξήγηση σε εμάς προκύπτει, δεν είναι ο αυτοσκοπός.

Μ' έναν παλιακό τρόπο θίγει τα κακώς κείμενα που υπάρχουν ακόμα και στις μέρες μας;

Όταν πρωτοδιάβασα το κείμενο μου θύμισε παλιές ελληνικές ταινίες με τις οποίες προσωπικά μεγάλωσα και νιώθω μία οικειότητα και ζεστασιά μέσα σε αυτές.Την ίδια αίσθηση μου αφήνει και η παράσταση αυτή, Κυριακή μεσημέρι με τη μαμά στο σπίτι. Δεν χρειάζεται όλες οι παραστάσεις να θίγουν κάτι ή να φεύγεις με προβληματισμούς. Υπάρχουν κάποιες παραστάσεις που απλά γελάς ή πηγαίνεις για ψυχαγωγία. Φυσικά και θίγονται θέματα όπως η πλουτοκρατία,ο νεποτισμός η ανάγκη ανέλιξης και προσωπικής επιτυχίας,αλλά νομίζω πως στόχος όλων είναι να περάσει ωραία ο κόσμος και να ξεχαστεί.

Πόσο δύσκολο πιστεύεις είναι να επιβιώσει κάνεις στην πολιτική χωρίς ρουσφέτια και δωροδοκίες;

Πολλές φορές έχει περάσει από το μυαλό μου σε δύσκολες στιγμές, ότι πραγματικά αν είχα κάποιον άνθρωπο να "εκμεταλλευτώ", για παράδειγμα στο εργασιακό κομμάτι, θα το έκανα. Έρχεται βέβαια αμέσως ο αντίποδας και δεν μου το επιτρέπω. Δεν ανήκει στον αξιακό μου κώδικα. Δεν με ενοχλεί αν κάποιος επιλέγει αυτό το δρόμο, με ενοχλεί όμως όταν αυτό γίνεται εξόφθαλμα, κακεντρεχώς και σε βάρος άλλων. Δεν ξέρω αν μπορείς να επιβιώσεις χωρίς “ρουσφέτια”, αλλά πιστεύω στην καλή προαίρεση και στην ατομική δύναμη του ανθρώπου.

Εκτός απ'τους πολιτικούς είναι και οι πολίτες που θέλουν και αυτοί να βάλουν το δάχτυλο στο μέλι;

Θα πω το χρήμα πολλοί εμίσησαν την δόξα ουδείς. Όλοι οι άνθρωποι κρύβουμε έναν εγωκεντρισμό μέσα μας. Όλοι θέλουμε να γίνουμε το επίκεντρο.Το θέμα είναι μέχρι που αντέχει ο αξιακός σου κώδικας. Όλοι επιζητούμε την επιτυχία, να αναγνωρίζεται η δουλειά μας, όλοι μπορούμε να βάλουμε το δάχτυλο στο μέλι, αλλά θα πρέπει να έχουμε και την αξιοπρέπεια να μην αφήσουμε θύματα πίσω μας. Αν το κάνω για δικό μου όφελος είναι θεμιτό, όταν όμως το κάνω προς εκμετάλλευση κάποιου άλλου εκεί αρχίζει να γίνεται επικίνδυνο.

Η διαφθορά φαίνεται να είναι ένας φαύλος κύκλος;

Το έργο κανονικά έχει άλλο τέλος. Είχαν γραφτεί πολλά σενάρια για το πως θα τελείωνε. Επομένως υπήρχαν συζητήσεις για το αν θα είχε ένα σκοτεινό τέλος ή όχι. Άς πούμε πως μπήκε μία άνω τελεία. Πιστεύω πως κάθετί σκοτεινό βρίσκει τον δρόμο του να πάει προς το φως.

Επόμενα σχέδια;

Το καλοκαίρι θα είμαι στην Μήδεια του Μποστ από το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού. Έχουμε πρεμιέρα 8-9 Ιουλίου στην Επίδαυρο θα ακολουθήσει περιοδεία στην Ελλάδα σε λίγες πόλεις, και μετά στην Αθήνα με περισσότερους σταθμούς.