Πες μου λίγα λόγια για την παράσταση.

Ο Συνεργός είναι ένα έργο που βασίζεται σε μια πραγματική ιστορία, σε μια γυναικοκτονία που συνέβη στην ελληνική επαρχία περίπου είκοσι χρόνια πριν, όταν ο όρος γυναικοκτονία σχεδόν δεν υπήρχε. Το ενδιαφέρον σ' αυτή την παράσταση είναι ότι φωτίζει κυρίως τα δευτερεύοντα πρόσωπα αυτής της ιστορίας, τον ξάδερφο που βοήθησε στην εξαφάνιση του πτώματος και τη γυναίκα του. Βλέπουμε τη δική τους πορεία όλο και πιο κάτω από τις τύψεις και το βάρος ενός ασήκωτου μυστικού και με καταλύτες τη μάνα της κοπέλας και τον δολοφόνο σύντροφό της.

Ποιος είναι ο ρόλος σου;

Εγώ υποδύομαι την Τασούλα, τη σύζυγο του Αποστόλη τα τελευταία 10 χρόνια. Είναι μια κοπέλα που παρότι είχε και άλλες επιλογές στη ζωή της, π.χ. να σπουδάσει ή να φύγει, έχει επιλέξει να ζει σ' αυτό το χωριό με τον Αποστόλη και να είναι στο σπίτι.

Τι σου αρέσει περισσότερο σε αυτήν την παράσταση;

Μου αρέσει πολύ το έργο, η ιστορία και ο τρόπος διαπραγμάτευσης των θεμάτων του έργου. Έχω καιρό να ενθουσιαστώ τόσο με μια ιστορία. Έπειτα, ο ρόλος που παίζω είναι από αυτούς τους ρόλους που κάθε ηθοποιός θα ήθελε να παίξει. Σύνθετος, τίποτα δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται, ένας άνθρωπος με πολύ ενδιαφέρον. Είναι και μια ευλογία οι συντελεστές αυτής της παράστασης. Όλοι οι συντελεστές. Δεν θα πω περισσότερα.

Τι προκλήσεις έχεις να αντιμετωπίσεις σε σχέση με τον ρόλο που υποδύεσαι;

Ο ρόλος μου είναι αυτή η κοπέλα που επιλέγει να παντρευτεί τον άνθρωπο που αγαπάει και που για χάρη του μένει στο χωριό, δεν εργάζεται και δεν κάνει όνειρα για κάτι παραπάνω. Της αρκεί η αγάπη τους και η ζωή τους εκεί. Τον φροντίζει, είναι εκεί για αυτόν και αφήνει πίσω μ' έναν τρόπο τον εαυτό της. Ξεχνάει τι μπορεί να ήθελε, να ονειρευόταν. Ταυτόχρονα όμως δεν είναι ακριβώς ο τύπος του θύματος, της άβουλης γυναίκας. Είναι πολύ δυναμική, σίγουρη, με πυγμή, με άποψη, με αρχές, με θάρρος. Ο συγκερασμός αυτών των δύο ταχυτήτων σε έναν άνθρωπο ήταν για μένα μια πρόκληση. Μου πήρε καιρό να την καταλάβω. Να καταλάβω γιατί είναι εκεί, γιατί κάνει αυτά που κάνει, γιατί δεν φεύγει.

Ποια στοιχεία του χαρακτήρα σου πιστεύεις ότι σε έχουν βοηθήσει σε αυτή την απαιτητική δουλειά του ηθοποιού;

Προέρχομαι από μια στρατιωτική οικογένεια και ήμουν ανέκαθεν πολύ πειθαρχημένη και ταγμένη απόλυτα σε ό,τι κι αν έκανα στη ζωή μου. Έχω και αυτό το σύνδρομο της καλής μαθήτριας και νιώθω την ανάγκη όλα να τα μαθαίνω γρήγορα και να τα κάνω όσο γίνεται αψεγάδιαστα. Έχω πολύ μεγάλη ανάγκη να νιώθω ότι είμαι καλή σε αυτό που κάνω για να νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Επίσης, έχω πολύ έντονη φαντασία, παραμυθιάζομαι εύκολα και μπορώ εύκολα να μπω στη θέση ενός άλλου ανθρώπου. Τα περισσότερα από αυτά τα χαρακτηριστικά είναι προβληματικά για τον ψυχισμό και τη ζωή ενός ανθρώπου, αλλά είναι χρήσιμα γι' αυτή τη δουλειά.

Πώς διαχειρίζεσαι την κριτική; θετική ή αρνητική;

Την θετική την ξεχνάω μετά από μισή ώρα. Την αρνητική τη θυμάμαι για τα επόμενα πέντε χρόνια. Δεν μου αρέσει αυτό που μου συμβαίνει. Προσπαθώ να το φτιάξω στην ψυχοθεραπεία μου.

Εχουν αλλάξει οι συνθήκες εργασίας στον καλλιτεχνικό χώρο μετά τα κινήματα #metoo και τα σκάνδαλα που ξέσπασαν τα τελευταία 2-3 χρόνια;

Είναι η πρώτη δουλειά στην οποία συμμετέχω μετά το ξέσπασμα του #metoo και βρίσκομαι σε ένα πολύ προστατευμένο περιβάλλον με ανθρώπους της γενιάς μου, φίλους και ανθρώπους που εκτιμώ οπότε δεν είναι ενδεικτικό. Δεν ξέρω αν έχει αλλάξει κάτι στην πράξη, πιστεύω όμως ότι έχουμε όλοι πιο οξυμένα αντανακλαστικά για να αναγνωρίσουμε αμέσως μια κακοποιητική συμπεριφορά και νομίζω και να παρέμβουμε ακόμα κι αν δεν μας αφορά άμεσα. Τουλάχιστον στους ανθρώπους της γενιάς μου το βλέπω αυτό. Είμαστε στο φτερό να ορμήσουμε αν υποπέσει στην αντίληψη μας κάτι. Επίσης, νομίζω ότι και οι άνθρωποι σε πόστα εξουσίας, σκηνοθέτες κλπ έχουν φόβο. Φοβούνται, το μετράνε πιο πολύ τι θα πουν, τι θα κάνουν, μην "παρεξηγηθούν", μη βρεθούν να τους καταγγείλει κάποιος στο ΣΕΗ. Είναι μεγάλο κέρδος αυτό.