Χρήστος Μαλάκης: Τα τραύματα που δεν γιατρεύτηκαν
Ναι αλλά συγχρόνως μπλέκει πολλά πράγματα μέσα που έχουν να κάνουν με την κοινωνία,την καθολική εκκλησία,με την οικογένεια και τις σχέσεις γενικότερα,είτε ανταγωνισμού,είτε ζήλια,φθόνος, κομπλεξισμός όλα αυτά που περικλείουν οι σύγχρονες σχέσεις γιατί και το έργο είναι σύγχρονο.Πιστεύω ότι όποιος το δει ή το διαβάσει θα βρει στοιχεία του εαυτού του μέσα σ'αυτές τις ακραίες σχέσεις. Όποιος έχει αδερφό ή αδερφή έχει βιώσει ανά διαστήματα παρόμοια συναισθήματα. Ο Κολμαν είναι ο μεγάλος αδερφός. Αυτό σε μια σχέση ανάμεσα σε δύο αδέρφια συνήθως λειτουργεί με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Ο μεγάλος αδερφός συνήθως αποτελεί πρότυπο για τον μικρότερο και υπάρχει συνήθως η τάση, να ακολουθεί - μιμείται - ενδόμυχα θαυμάζει, ο μικρότερος τον μεγαλύτερο. Ο μεγαλύτερος συνήθως, από τα πρώτα χρόνια της συνύπαρξης τους, ζηλεύει τον μικρότερο γιατί νοιώθει ότι χάνει ένα μεγάλο κομμάτι της προσοχής και της αγάπης από τους γονείς και την ευρύτερη οικογένεια και εκδηλώνεται απέναντι στον μικρότερο βίαια.
Όλο αυτό είναι κάτι που μπορεί ίσως με τα χρόνια να αλλάξει , μεγαλώνοντας, για τα δύο αδέλφια. Μπορεί όμως και να μην αλλάξει ποτέ.
Εδώ κάπου έρχεται ο ρόλος των γονιών και ειδικά της μητέρας που συνήθως αναλαμβάνει να φέρει την ισορροπία, κάνοντας τα παιδιά της να νοιώσουν ότι υπάρχει ισότητα σε θέματα αγάπης και προσοχής. Η απουσία της μητέρας μπορεί να φέρει φοβερή ανισορροπία, ένα είδος καταστροφικού παλιμπαιδισμου..Τα τραύματα μπορεί να είναι πολύ βαθιά και η κατάσταση να είναι μη αναστρέψιμη. Μέσα σε αυτή την συνθήκη τα δύο αδέλφια υποφέρουν αλλά ταυτόχρονα με έναν εθιστικό τρόπο νοιώθουν μία σαδιστική ικανοποίηση. Σε αυτό ακριβώς το σημείο η αγάπη και το μίσος ταυτίζονται με έναν τρόπο εξωφρενικό.
Νομίζω ότι είναι ο τρόπος που χτίζει την ιστορία.Είναι τέτοιος που δεν μπάζει και δεν αφήνει τρύπα από πουθενά.Είναι όλα πολύ καλά δομημένα και χτίζονται οι σχέσεις σιγά-σιγά μ'έναν τρόπο πανέξυπνο.Επίσης βρίσκεις στοιχεία στην αρχή του έργου που επανέρχονται στο τέλος ώστε να δώσουν την λύση.Ο τρόπος δομής είναι που τον κάνει ξεχωριστό όπως και τα θέματα που ασχολείται.Τέλος έχουμε διαπιστώσει με τον Νίκο στις πρόβες ότι πολλές φορές χωρίς να είναι σε πρώτο επίπεδο βρίσκεις φλέβα που προέρχεται από αρχαία τραγωδία. Είναι εντυπωσιακό πως ένα σύγχρονο κείμενο που δεν έχει καθόλου την μορφή αρχαίας τραγωδίας έχει κάτι τέτοιο μέσα από καταστάσεις άλλου ύφους και όχι μ'αυτόν τον τρόπο που δίνεται στην αρχαία τραγωδία.Εκείνος μικραίνει τα πράγματα δίνοντας τους μία κωμική χροιά αλλά ουσιαστικά είναι μεγάλα και ενώ γελάς αργότερα προβληματίζεσαι.
Τα δύο αδέλφια διακρίνονται από ακραίο ανταγωνισμό σχεδόν μίσος αλλά και εξάρτηση αφού δεν μπορούν να κάνουν ο ένας χωρίς τον άλλο,αυτό είναι κάτι που μπορεί να φανεί οικείο σε πολλά πρόσωπα όταν το δουν.Απ'τη μεριά του ο ιερέας είναι ένας άνθρωπος που θέλει να κάνει το καλό θέλει να βοηθήσει αλλά δεν βρίσκει τον σωστό τρόπο.Τέλος η Γκερλίν είναι ένα κορίτσι που δεν ξέρει πολλά πράγματα για τη ζωή και ψάχνει να βρει την ζωη, ψάχνει να βρει τον έρωτα εκεί όμως που είναι αδύνατον να τον βρει και μένει έτσι μ'ένα απωθημένο.
Θα μπορούσε να είναι ο πιο αθώος αν και στο συγκεκριμένο έργο κανένας δεν είναι αθώος.Όλοι έχουν δίκιο και όλοι έχουν άδικο όπως είναι και στην αρχαία τραγωδία.
Η Ιρλανδία είναι ένας περίεργος λαός που δεν έχει καμία σχέση με την Αγγλία.Στο δικό μας έργο θίγεται το θέμα του αλκοολισμού.Ο Μακντόνα σε όλα του τα έργα θίγει τα κακώς κείμενα είτε αυτά είναι πολιτικά θέματα,είτε ζητήματα που αφορούν την θρησκεία, την κοινωνία τον αφορούν αυτά γιατί βρίσκει έμπνευση.