Συνέντευξη
Συνέντευξη με την Θεοδώρα Τζήμου
Συνομιλώντας με την Θεοδώρα Τζήμου για την "Νύχτα της κουκουβάγιας" του Γιώργου Διαλεγμένου.
Θα ήθελες να μου πεις τι συμβαίνει στην "Νύχτα της κουκουβάγιας";
Επειδή είναι ένα ανοιχτό πεδίο,θεωρώ ότι βρισκόμαστε στο μεταίχμιο μεταξύ ζωής και θανάτου,όπου σ'αυτά τα οριακά σημεία εμφανίζεται όλη η ζωή του ήρωα σαν απολογισμός,έτσι έρχεται αντιμέτωπος με τα θέματα που έχει αφήσει προφανώς ανοιχτά είτε μέσα στο κεφάλι του,είτε σε σχέση με τους άλλους.Είναι σαν να τα μεταφέρει μέσω της μητέρας του,όπου δεν ξέρουμε αν είναι αυτή,απλώς εκείνος έτσι τονομάζει αυτό το πλάσμα που εμφανίζεται.Είναι ένας οδηγός γι'αυτή τη διαδρομή,για να περάσει στην άλλη όχθη.Αυτή τον οδηγεί μέσα σε όλες αυτές τις ιστορίες,παίζοντας και αυτή ένα ρόλο για να είναι δίπλα του.Θα το παρομοίαζα σαν ένα ταξίδι προς μία άλλη περιοχή.
Μίλησε μου για τη σχέση του Ίων με την μητέρα του.
Δεν νομίζω ότι μπορούμε να καταλάβουμε πολλά πράγματα για την σχέση τους. Επίσης εγώ δεν πιστεύω ότι αυτό το πλάσμα που έρχεται είναι όντως η μητέρα του. Αυτός έχει ανάγκη να το ονομάσει ως μητέρα του κατά την γνώμη μου. Έχει περισσότερο ενδιαφέρον σ'αυτές τις στιγμές να ονομάζουμε εμείς τα πράγματα όπως θέλουμε. Θέλω να πιστεύω ότι όλοι έχουμε έναν οδηγό στα πράγματα. Αυτός ο οδηγός, αυτή η ενέργεια που είναι μαζί μας και μας καθοδηγεί κάποια στιγμή ονομάζεται με τον τρόπο που εμείς έχουμε ανάγκη να ονομάσουμε. Κοντά στον θάνατο όπου βρίσκεται ο Ίων γυρνάμε σε μία πιο παιδική κατάσταση οπότε είναι αναπόφευκτο να ζητήσουμε την μητέρα μας.
Ο Ίων είναι ένας ήρωας ο οποίος βλέπει τα σκοτάδια του όπως η κουκουβάγια τη νύχτα;
Προσωπικά την κουκουβάγια θα την τοποθετούσα περισσότερο προς την Πελαγία. Έχω την αίσθηση ότι ο Ίων μ'έναν δικό του τρόπο θαυμάζει πάρα πολύ την Πελαγία γιατί εκείνη έκανε όλα αυτά που δεν μπορούσε να κάνει εκείνος. Ν' αυτοκτονήσει,να είναι θαρραλέα στη ζωή της. Είναι ένα κομμάτι που ο Ίων είναι ακριβώς το αντίθετο και το θαυμάζει αυτό. Συμβολίζει όλα αυτά τα πράγματα που θα ήθελε να κάνει αυτός αλλά δεν έκανε ποτέ.
Μέσω του ταξιδιού του πρωταγωνιστή βλέπουμε και μία διαφορετική Αθήνα;
Ναι εννοείται,και προσωπικά πολύ ωραία σκηνή είναι η ομαδική που χορεύουν και τραγουδάνε και με κάποιο τρόπο σε ταξιδεύουν σε μία περίοδο και μία κοινωνική συνθήκη της Αθήνας που έχει αρκετό ενδιαφέρον.
Περιφέρεται ο θάνατος στις σκέψεις των πρωταγωνιστών και πόσο εύκολο είναι να συμβιβαστούμε;
Για εμένα και τον τρόπο που εγώ μπορώ να κάνω μία αναγνώση πάνω στο κείμενο,νομίζω ότι το μόνο πραγματικό πλάσμα εκεί μέσα είναι ο Ίων.Οπότε το μόνο πρόσωπο που μπορούμε να ταυτιστούμε είναι ο Ίων. Θεωρώ ότι όλα τα υπόλοιπα πλάσματα είναι ο τρόπος που αυτός τα θυμάται και τα φέρνει κοντά του. Γι' αυτό και κάποια να είναι πιο τραβηγμένα,αλλά είναι ο τρόπος που εκείνος θέλει έτσι να τα δει. Οπότε μπορώ να σου μιλήσω μόνο για τον Ίων όπου θεωρώ ότι τον φοβάται.
Συνυπάρχει στο έργο το χιούμορ αλλά συγχρόνως και το δράμα για τον άνθρωπο;
Ναι αρκετά το έχει έντονα αυτό το στοιχείο στο έργο ο Διαλεγμένος.
Πόσο εύκολο είναι για έναν άνθρωπο να συνεχίσει την ζωή του μετά απ'αυτές τις πράξεις που διέπραξε;
Αυτό που καταλαβαίνω από το έργο είναι ότι τα πράγματα συνεχίζονται έτσι και αλλιώς. Δηλαδή παρ' όλο που μέσα απ' το θάνατο περνάμε σε μία άλλη νομοτέλεια όπου του λένε του Ίων ότι είναι χρεωμένος, αργότερα βλέπουμε ότι όλα είναι σαν ένας κύκλος όπου όλοι θα περάσουμε απ' αυτό.
Ο έρωτας,η προδοσία και ο θάνατος συμπληρώνουν η μία λέξη την άλλη στο έργο;
Φυσικά έχουν και οι τρεις λέξεις την ίδια αξία στο έργο.