Συνέντευξη
Χαρά - Μάτα Γιαννάτου: Ο Φάλσταφ παρόλες τις χυδαιότητές του κρύβει μία ανθρωπιά.
Μεσημέρι στην Κυψέλη ραντεβού με την Χαρά Μάτα Γιαννάτου για να συζητήσουμε για το νέο θεατρικό εγχείρημα της ομάδας RMS Mataroa "Kαμπάνες τα μεσάνυχτα.Κάποιες κυρίες διασκεδάζουν"Χαρούμενη και ευδιάθετη μου μίλησε για τον κεντρικό ήρωα τον Φάλσταφ και την σχέση που έχει εκείνος με τον πρίγκηπα Ερρίκο.Συγχρόνως μου ανέλυσε την ανθρώπινη πλευρά που περικλείει τον ήρωα και το πόσο ανοιχτός είναι στον να την δείξει χωρίς ενδοιασμό.Τέλος δεν παρέλειψε να μου αναφερθεί στην εξουσία και τον ρόλο που παίζει αυτή στο παιχνίδι των σχέσεων..
Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο έργο;
Υπάρχει μία ταινία του Όρσον Γουέλς που λέγεται "Καμπάνες τα μεσάνυχτα" που έχει κάνει αυτό το πράγμα. Έχει πάρει δηλαδή τον χαρακτήρα του Σαίξπηρ, τον Φάλσταφ από διάφορα έργα που εμφανίζεται και έχει δημιουργήσει μία συρραφή σκηνών. Η σκέψη για το ανέβασμα ήρθε απ' τον Ακύλλα τον Καραζηση, εκείνος το είχε δει και του φαινόταν ενδιαφέρον σαν υλικό. Γενικότερα πάντα επειδή είμαστε μία ομάδα που είμαστε συνομίληκοι και όταν την δημιουργήσαμε αναρωτιόμασταν ότι θέλουμε να δουλεύουμε μαζί αλλά κάθε φορά που μπαίναμε σε μία διαδικασία να βρούμε έργα λίγο προβληματιζόμασταν. Γιατί αισθανόμασταν ηλικιακά και ενεργειακά μαζί σε κάτι και κάπως ψάχναμε άλλα πράγματα. Ένα ψάξιμο πάνω στο θέατρο, την υποκριτική οπότε μας περιόριζε συνήθως. Και κάπως έτσι ήρθε ο Φάλσταφ και να δουλέψουμε πάνω σ'αυτό. Όπου κάποια πράγματα που αναφέρονται στο έργο υπήρξαν στ' αλήθεια, κάποια άλλα έχουν παραλλαχθεί. Έτσι βρήκαμε το τι είναι μυθοπλασία και τι πραγματικό.
Ποιος είναι ο δικός σου ρόλος και ποιά η σχέση του με τον Φάλσταφ;
Εγώ υποδύομαι τον διάδοχο τον Ερρίκο Μόνμαουθ ο οποίος είναι φίλος με τον Φάλσταφ, βέβαια ο Σαίξπηρ απ' την αρχή μας προϊδεάζει ότι αυτός κάνει παρέα με όλους αυτούς έτσι ώστε όταν μετά θα έρθει η στιγμή να γίνει βασιλιάς και θα φύγει απ' όλο αυτό όλοι να πούνε πόσο καλός έγινε αυτός που τριγύριζε με όλους αυτούς. Το ωραίο είναι ότι αλήθεια διασκεδάζει μαζί του παρ'όλο που όλο αυτό φαίνεται να είναι ένα σχέδιο,πραγματικά περνάει καλύτερα μαζί τους παρά στο παλάτι και την ευθύνη του διαδόχου. Προσωπικά εμένα με συγκινούσε σαν ιστορία,ότι είναι δύο φίλοι και μετά αυτός ξαφνικά γίνεται βασιλιάς και τον διώχνει. Και υποδύομαι και την Φορτ που εκεί είναι η μόνη στιγμή όπου φαίνεται να διασκεδάζουν άλλοι με τον Φάλσταφ και όχι εκείνος.
Είναι ένα βαθιά ανθρώπινος χαρακτήρας που δεν ντρέπεται να μιλήσει για τα ελαττώματα του όπως κάνει ο περίγυρος;
Προβληματιστήκαμε αρκετά σε σχέση με το ότι στην αρχή είχαμε λίγο στο μυαλό μας ότι ο Φάλσταφ είναι ένας χυδαίος τύπος τον οποίο σε κάποια στιγμή οι γυναίκες τον εκδικούνται. Τελικά όμως διαβάζοντας και ψάχνοντας διαπιστώσαμε ότι δεν είναι μόνο αυτό.Είναι ένας απλός άνθρωπος που προτιμάει αντί να μπει σ 'ένα τριπάκι καθωσπρεπισμού αυτός να σπάει πλάκα. Είναι ανθρώπινος πολύ πιο ελεύθερος από αρκετούς ώστε να εκφράσει πράγματα και την γνώμη του. Ίσως να ισχύει και μία φράση που ακούγεται στο τέλος ότι πέθανε ο Φάλσταφ και μείναμε ορφανοί από χαρά. Ότι δεν υπάρχει κάποιος που να είναι τόσο ελεύθερος, να σπάει πλάκα και να ζει χωρίς να έχει περιορισμούς.
Είναι η εξουσία που χωρίζει τον Φάλσταφ απ' τον Ερρίκο;
Ναι ο ρόλος της εξουσίας. Αυτό είναι ένα θέμα το οποίο γενικότερα έχει να κάνει και με την ιστορία της Αγγλίας, ο ρόλος του βασιλιά που υπάρχει μέχρι και σήμερα. Ο οποίος ρόλος είναι αρκετά συγκεκριμένος χωρίς αλλαγές ανά τα χρόνια. Οπότε ο ρόλος του βασιλιά είναι αυτός που τον περιορίζει.
Μίλησε μου για το γυναικείο χαρακτηριστικό στις "Εύθυμες κυράδες".
Εμείς έχουμε κρατήσει πολύ λίγο απ' το έργο γιατί κανονικά πρόκειται για ένα κανονικά ολοκληρωμένο έργο. Αυτό που βλέπουμε είναι ο Φάλσταφ ο οποίος προσπαθεί να ξεγελάσει δύο πλούσιες γυναίκες και αυτές το ανακαλύπτουν στήνοντας του την φάρσα την οποία βλέπουμε. Αυτό το οποίο παρατηρούμε και είναι ωραίο είναι ότι και οι δύο κυράδες σπάνε πλάκα με τον Φάλσταφ προτρέποντας τον όμως ότι αυτό που σκεφτόταν δεν θα περάσει σ' αυτές και δεν θα τις κοροϊδέψει.
Συνυπάρχει το κωμικοτραγικό στοιχείο στην παράσταση και στους ήρωες του Σαίξπηρ;
Τραγικό δεν ξέρω αν είναι. Σίγουρα όμως αυτό που βγήκε δεν ήταν προαποφασισμένο, βγήκε δουλεύοντας. Γιατί ο Σαίξπηρ αυτό που γράφει είναι ποίηση και υπάρχουν αρκετά κομμάτια που είναι πολύ αληθινά και όμορφα. Εκεί που αναφέρεται για την τιμή, όπως και ο διάδοχος έχει αρκετά σημαντικά στοιχεία που σε βάζουν σε σκέψη, ότι στην μάχη θα χαθούν άτομα και απ'τα δύο στρατόπεδα και αυτός που θα την πληρώσει θα είναι ο απλός λαός όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές.