Πώς προέκυψε η σκέψη να ανεβάσεις αυτό το συγκεκριμένο έργο;

Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία εφτά χρόνια είχα το συγκεκριμένο έργο του Σαίξπηρ στο μυαλό μου. Αλλά τον Σεπτέμβριο του 2021 η επιθυμία μου για ένα ενδεχόμενο ανέβασμα της «Τρικυμίας» ισχυροποιήθηκε και από τότε ξεκίνησα να εργάζομαι για την επίτευξη του στόχου. Με λίγα λόγια, θέλω να πω πως η ενασχόλησή μου με αυτό το έργο προέκυψε περισσότερο από μια ανάγκη και λιγότερο από μια ιδέα ή σκέψη.

Είναι η πρώτη φορά που ανεβάζεις Σαίξπηρ; πώς αισθάνεσαι με αυτή τη δουλειά;

Είναι η δεύτερη φορά που καταπιάνομαι με το ίδιο έργο και η τρίτη φορά που ανεβάζω έργο του Σαίξπηρ. Το κοινό γνώρισμα αυτών των δύο προγενέστερων ανεβασμάτων ήταν ότι είχαν γίνει στο πλαίσιο του ερασιτεχνικού φοιτητικού θέατρου˙ ένα θέατρο, που το έχω μέσα στην καρδιά μου και  από το οποίο κι εγώ ξεκίνησα, ως φοιτητής φιλολογίας στο Ρέθυμνο, όντας μέλος της ερασιτεχνικής φοιτητικής ομάδας «Σκηνή και Σαπούνι» του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τότε, το 2005, πεμπτοετής φοιτητής εγώ, κλήθηκα να σκηνοθετήσω το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» του Σαίξπηρ. Αρκετά χρόνια αργότερα, το 2016, αποφάσισα να ολοκληρώσω τη θητεία μου ως εμψυχωτής και σκηνοθέτης της φοιτητικής θεατρικής ομάδας του Παντείου Πανεπιστημίου «Προσοχή…Έργα!» με το ανέβασμα της «Τρικυμίας». Με την ομάδα αυτή στο παρελθόν είχαμε ασχοληθεί μόνο με σύγχρονους συγγραφείς, τον Μάικ Μπάρτλετ, τον Φρεντερίκ Σοντάγκ και τον Ιβάν Βιριπάγεφ, οπότε ήταν μια πρόκληση να δουλέψουμε πάνω σε ένα έργο κλασικό. Τώρα, εφτά χρόνια μετά, ανεβάζω ξανά την «Τρικυμία», αλλά αισθάνομαι σαν να πρόκειται για την παρθενική μου δουλειά. Κατ’ αρχάς είναι η πρώτη φορά που αναλαμβάνω την ευθύνη ολόκληρης της παραγωγής. Είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετώ ένα πολυπληθή επαγγελματικό θίασο δεκατριών ηθοποιών. Είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει σκηνοθεσία μου σε ένα θέατρο, όπως το θέατρο Μουσούρη. Επομένως, ανάμεικτα τα συναισθήματα, ακραία και αντίθετα, όπως νομίζω αρμόζουν σε ένα τέτοιο μεγαλεπήβολο εγχείρημα.

Υπάρχουν στοιχεία του έργου που σε αφορούν περισσότερο και έχεις επιλέξει να προβάλεις στην παράσταση;

Διαβάζοντας ξανά και ξανά το έργο, είχα πάντα την αίσθηση πως κάποια στοιχεία που παρεμβάλλονται στο κύριο θέμα – μια παρεμβολή που φαίνεται να γίνεται παρεμπιπτόντως – είναι πιο ουσιώδη για μένα και με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο να τα φωτίσω. Δύο έννοιες είναι αυτές λοιπόν που καθόρισαν τη δραματουργία και τη σκηνοθεσία μου: η έννοια της "ελευθερίας" και η έννοια του "θαύματος".

Ποιο ρόλο παίζει η μαγεία στη ζωή σου;

Μολονότι νιώθω πως, καθώς γερνάω, γίνομαι περισσότερο απόλυτος, επιφυλακτικός και πραγματιστής, την ίδια στιγμή αισθάνομαι πως η μαγεία στη ζωή μου καταφέρνει να κάνει την εμφάνισή της με έναν αναστεναγμό, πίσω από ένα χαμόγελο, κάτω από ένα δάκρυ.

Υπάρχει μαγεία στη ζωή μας σήμερα;

Όσο υπάρχει η Αγάπη και η Τέχνη στη ζωή μας, ναι… Τώρα, βέβαια, μου έρχονται στο μυαλό όλα αυτά τα νομοσχέδια που ψηφίζονται παγκοσμίως, από τις Η.ΠΑ. και την Ουγκάντα μέχρι την Ρωσία, εις βάρος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας ή το δικό μας προεδρικό διάταγμα 85/2022…επομένως, για ποια Αγάπη, για ποια Τέχνη, για ποια μαγεία να μιλήσουμε, όταν μας επιβάλλονται η αποκτήνωση και η απομάγευση;  

Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσει στο ανέβασμα του έργου;

Διάφορες, αλλά όχι ανυπέρβλητες. Επομένως ανάξιες λόγου ή αναφοράς.

Τι είναι αυτό που σε έκανε να ασχοληθείς με τη σκηνοθεσία;

Ο Πήτερ Μπρουκ, στο βιβλίο «Ανάμεσα σε Δυο Σιωπές – Συζητώντας με τον Πήτερ Μπρουκ» σε επιμέλεια Ντέηλ Μόφιτ και μετάφραση Νίκου Χατζόπουλου, λέει: «...στο θέατρο, οτιδήποτε έχει σχέση με το εικαστικό μέρος είναι αναπόσπαστα δεμένο με το γεγονός ότι το θέατρο δεν είναι μια στατική εικόνα. Δεν είναι καν μια εικόνα εν κινήσει. Είναι ένα έργο εν κινήσει. Είναι μια σειρά αλληλεπιδράσεων μέσα σε κάτι που ξετυλίγεται σαν μεγάλη μπομπίνα φιλμ. Από την αρχή του έργου, και κάθε στιγμή, η εικόνα, ο ήχος, η κίνηση, ο λόγος, ασκούν την επίδρασή τους στον θεατή, τον φέρνουν πλησιέστερα στους ήρωες, τον εισάγουν βαθύτερα σε ορισμένες ανθρώπινες καταστάσεις, εντείνουν το ενδιαφέρον του, έπειτα το χαλαρώνουν για λίγο». Η ανάγκη μου, λοιπόν, να δημιουργώ ολόκληρα έργα εν κινήσει είναι ο λόγος που θέλω να σκηνοθετώ.  

Είσαι ευχαριστημένος με τη δουλειά σου; είναι τα πράγματα στο χώρο όπως θα τα ήθελες;

Είμαι ευχαριστημένος με το πώς εξασκώ την τέχνη μου, με το πώς υπάρχω στο χώρο, με το πώς στέκομαι απέναντι σε πράγματα, ανθρώπους, καταστάσεις και συμπεριφορές.

Ποιες είναι οι προσδοκίες σου από την παράσταση; αν έχεις :)

Προσδοκώ, λαχταρώ, ευελπιστώ να μην είναι η τελευταία…

Σε αγχώνει κάθε φορά που έρχεται η στιγμή της πρεμιέρας; αυτό το άγχος, αν σου συμβαίνει, μειώνεται με τον καιρό;

Αγχώνομαι κάθε φορά που ακούω το τρίτο κουδούνι.