Συνέντευξη
Θανάσης Δόβρης: Το θέατρο καθεαυτό είναι μια βαθιά λαϊκή τελετή που μπορεί να παρηγορεί τους ανθρώπους και να μαλακώνει τα τραύματα τους.
Ο Βαρόνος "Φ" Φιάκας παίζεται στο Πτι Παλαί σε σκηνοθεσία Γιώργου Τσουρή και Αλέξανδρου Χρυσανθόπουλου
Η παράσταση Ο Βαρόνος "Φ" (Φιάκας) ξεκίνησε στο Πτι Παλαί τον Δεκέμβριο και πηγαίνει από στόμα σε στόμα, με εξαιρετικές κριτικές στον Τύπο. Ποια θεωρείτε πως είναι τα στοιχεία της παράστασης που απολαμβάνει περισσότερο το κοινό;
Οι θεατές νομίζω ευθυμούν με τον τρόπο που παίζουν οι ηθοποιοί πάνω στη σκηνή. Η μουσική είναι πολύ ταιριαστή, η σκηνοθεσία λεπτομερής, έξυπνη χωρίς να γίνεται εξυπνακίστικη, αλλά το χιούμορ, πιστεύω, που έχουν οι συνάδελφοι μου ως προσωπικότητες είναι το καλύτερο όπλο της παράστασης.
Μιλήστε μας για τον δικό σας ρόλο στην παράσταση.
Ο ρόλος του Καζαμια του Μισινζή, αποτελεί αναφορά και ενέπνευσε όλους τους μετέπειτα Έλληνες συγγραφείς που "εμφάνισαν" στο χαρτί τους "κακούς" του Ελληνικού κινηματογράφου μεταπολεμικά. Έτσι γεννήθηκαν αυτοί οι ρολοι, που στο παρελθόν παίζονταν από εξαιρετικους ρολίστες, καρατεριστες ηθοποιούς, όπως ο Φερμας, ο Παπαγιαννόπουλος, ο Πλατύς, ο Προύσαλης, ο Καλογήρου, κ.α.
Αυτό που προέκυψε στις πρόβες μας, είναι το ότι είχα το χρόνο να τις βλέπω κάτω από τη σκηνή. Ο "Καζαμιας" λειτουργεί ο καταλύτης στην πλοκή, οπότε εισβάλει σε καίριες στιγμές του έργου.Το έργο του Δημοσθένη Μισιτζή, στο οποίο βασίζεται ο Βαρόνος είναι ένα έργο που γράφτηκε και παρουσιάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Παραμένει επίκαιρο ή χρειάστηκαν γενναίες αλλαγές από τους σκηνοθέτες;
Το έργο του Μισιτζη αναφέρεται σ' έναν απατεώνα που κοροϊδεύει τους γύρω του, για να μπορεί να ζει καλά μόνο με τα ψέματα του, και χωρίς κανέναν κόπο. Η μετεγγραφή των Γ. Τσουρή/ Άλεξ. Χρυσανθοπουλου αναφέρεται εν πολλοίς σε μια συνήθεια που έχουν οι Έλληνες να μεγάλοπιάνονται και να μιμούνται, όντας οι ίδιοι επαρχιώτες από το DNA τους. Ο Γιωργής και ο Αλέξανδρος μεταγραψανε υπέροχα το έργο.
Η παράσταση είναι κωμωδία. Έχουμε ανάγκη σήμερα τις κωμωδίες;
Νομιζω ότι όσο ακόμα είναι ενεργή αυτή η τέχνη, ο λαός θα έχει απόλυτη ανάγκη το ΛΑΪΚΌ θέατρο για να του κάνει παρέα. Αν απομονώσουμε το γεγονός ότι μία "έξοδος" στο θέατρο σήμερα, αποτελεί απλώς μια κοινωνική "θεαματική" εκδήλωση που πρέπει να επιτελεστεί για να παρουσιαστεί αργότερα στα social, το θέατρο καθεαυτό είναι μια βαθιά λαϊκή τελετή που μπορεί να παρηγορεί τους ανθρώπους και να μαλακώνει τα τραύματα τους.
Εκτός από ηθοποιό, στο θέατρο σας έχουμε συναντήσει και ως σκηνοθέτη. Πώς ξεκινήσατε να σκηνοθετείτε; Βρίσκεται στα άμεσα σχέδιά σας η σκηνοθεσία κάποιας νέας παράστασης;
Η σκηνοθεσία δεν είναι ποτέ μέσα στο πρόγραμμα. Ως ηθοποιός συμμετέχω επί της αρχής με μεγάλη χαρά και σύνεση στις κατασκευές άλλων ανθρώπων κι αυτή είναι η δουλειά μου τα τελευταία 27 χρόνια. Ξεκίνησα να σκηνοθετώ από μια ανάγκη να κατασκευάζω έναν πιο δικό μου κόσμο με τη δική μου αισθητική και τη δική μου σκέψη στα πράγματα, χωρίς το βάρος κάποιου συγκεκριμένου αποτελέσματος κι αυτή είναι μια διαδικασία άλλωστε πετυχημένη και άλλοτε αποτυχημένη. Υπάρχουν πράγματα για τα οποία θα ήθελα να μιλήσω. Τωρα αν αυτά θα γίνουν δεν έχω ιδέα. Πάντως αν δεν γίνουν όπως είναι να γίνουν, καλύτερα να γίνονται μόνο στη φαντασία μου.
Πολύς κόσμος σας γνωρίζει από την τηλεόραση, από δημοφιλείς κωμικές σειρές. Απολαμβάνετε τις τηλεοπτικές δουλειές σας ή προτιμάτε το θέατρο;
Τις συγκεκριμένες δουλειές τις απόλαυσα γιατί κατά κύριο λόγο είχαν ωραίους ανθρώπους.Το Dna της Ελληνικής τηλεόρασης είναι αμιγώς κωμικό. Μπορεί να "φροντίσει" πολύ καλύτερα την κωμωδία από το δράμα. Το δράμα άλλωστε χρειάζεται πολλά λεφτά για να στηριχτεί και να έχει αξιοπρεπή αποτελέσματα. Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι το Θέατρο, η Σκηνή, είναι το "σπίτι" του Έλληνα ηθοποιού για πολλούς λόγους. Από εκεί ξεκινά και εκεί πάντα θα καταλήγει.