Αγόρια και κορίτσια παίζουνε χωριστά;
Δεν είναι όλα τα παιχνίδια για όλα τα παιδιά;
Η νεανική ομάδα «Συντεχνία του Γέλιου» συνεχίζει για δεύτερη χρονιά να κάνει φύλλο και φτερό τα φύλα και τα στερεότυπα με την κωμωδία «Είμαστε Πάτσι» του Φόλκερ Λούντβιχ, σε σκηνοθεσία Βασίλη Κουκαλάνι.
H ξέφρενη κωμωδία, που κέρδισε την προήγουμενη σεζόν το θεατρόφιλο κοινό με αλλεπάλληλα sold out, παραμένει επίκαιρη καθώς πραγματεύεται το κοινωνικό θέμα της ισότητας των φύλων και των έμφυλων διακρίσεων. Με εργαλεία τη γόνιμη κριτική, τη λυτρωτική σάτιρα, το δημιουργικό προβληματισμό και με πολύ πολύ γέλιο, τα παιδιά καταρίπτουν την κυρίαρχη λογική που διαχωρίζει και αποδίδει συγκεκριμένους ρόλους στο θηλυκό και στο αρσενικό.
Λίγα λόγια για το έργο…
Μια εργαζόμενη μητέρα μεγαλώνει μόνη τα δύο παιδιά της, την Τζίνα και τον Μάρκο, μέσα από τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Τα δυο παιδιά είναι ζωηρά, ανοιχτόμυαλα, ανεξάρτητα και παρά τις οικονομικές δυσκολίες, στο σπίτι υπάρχει ένας φιλικός, συχνά χαρούμενος τόνος. Η αμοιβαία βοήθεια είναι αυτονόητη, τα παιδιά γίνονται αποδεκτά ως συνεταιράκια, και είναι - κορίτσια και αγόρια - εξίσου υπεύθυνα για την οργάνωση και την εφαρμογή του νοικοκυριού. Μια σύγχρονη, προοδευτική οικογένεια… θα έλεγε κανείς. Ο μικρόκοσμός τους μπερδεύεται όταν μια μέρα καταφθάνει ένας νέος «μπαμπάς» που παίζει τον αφέντη του σπιτιού και απαιτεί να τον υπακούν όλοι. Βέβαια αυτός ο καινούριος «μπαμπάς» μοιάζει να ξεσπάει στο σπίτι μόνο τον θυμό και την επιθετικότητα που έχει εισπράξει ο ίδιος στον χώρο εργασίας του. Μέχρι που τα δυο πιτσιρίκια αποφασίζουν μια μέρα να προβάρουν μια «εξέγερση» και το σκάνε απ’ το σπίτι. . .
Η παράσταση απευθύνεται σε ανθρώπους από 6 ετών με έναν απλό, αυθόρμητο και διασκεδαστικό τρόπο.
‘Εγραψαν για την παράσταση
«Στο τέλος, όπως είπαμε, το έργο του Λούντβιχ καταλήγει σε μια παράσταση χαρούμενη, στρατευμένη στη σκέψη πως ο κόσμος μπορεί και πρέπει να αλλάξει προς το καλύτερο. Είναι η ίδια η πεποίθησή της στο μήνυμα του έργου που την ωθεί να παρουσιάζει τα πρόσωπά της με θέρμη και να τα τυλίγει με ενθουσιασμό: Η Βασιλική Διαλυνά, η Μαριέλα Δουμπού, η Χριστίνα Μαριάνου, ο Μικές Γλύκας, ο Φώτης Λαζάρου και ο Αντώνης Χρήστου συνθέτουν μια ομάδα που παίζει από κοινού σε «τρίτο πρόσωπο», οξύνει την κριτική ικανότητα μεγάλων και μικρών και δίνει μια παράσταση ουσιαστικά διαλεκτική.»
Γρηγόρης Ιωαννίδης, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
https://www.efsyn.gr/tehnes/theatro/365163_pos-na-deixeis-sta-paidia-tin-anatropi-ton-stereotypon
«Το κοινό πρέπει να είναι προετοιμασμένο για έναν ασταμάτητο βομβαρδισμό, επί 90 λεπτά, από ατάκες που δίνουν τροφή για γέλιο και προβληματισμό, σε μια παράσταση την οποία απολαμβάνουν εξίσου τα παιδιά (απευθύνεται σε ηλικίες από 6 ετών) και οι μεγάλοι. Με άλλα λόγια, αν έχετε παρακολουθήσει και άλλες διασκευές έργων του Ludwig από τη Συντεχνία του Γέλιου («Μια Γιορτή στου Νουριάν», «Πιο δυνατός κι από τον Σούπερμαν», «Μορμόλης») το «Είμαστε Πάτσι» θα επιβεβαιώσει ότι κάθε πρόταση αυτής της θεατρικής ομάδας αποτελεί εγγύηση.»
Γεωργία Καρκάνη, Marie Claire
https://www.marieclaire.gr/art-lifestyle/i-parastasi-imaste-patsi-tis-sintechnias-tou-geliou-tha-eprepe-na-didaskete-sta-ellinika-scholia/
«Σε μια παράσταση όπου το ζητούμενο είναι να αποδοθεί το «δίκιο» κάπου στη μέση και να εμπεδωθεί η ανάγκη της κατανόησης των αναγκών του άλλου, πέρα από τις καταπιεστικές συμβάσεις, η παράσταση «Είμαστε πάτσι» ψυχαγωγεί χωρίς εκπτώσεις, ακουμπώντας με σαφήνεια και σύγχρονο βλέμμα στην παιδαγωγική, δημοκρατική πρόθεση του δραματουργού.»
Eλευθερία Ράπτου, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΥΓΗ
https://www.avgi.gr/tehnes/434960_mia-parastasi-enantia-sta-stereotypa
«Η παράσταση είναι ταυτόχρονα ένα μάθημα για το πώς η τέχνη μπορεί να στέκεται μπροστά σε φλέγοντα επίκαιρα θέματα. Χωρίς να γίνεται επικαιρική, χωρίς να βαραίνει με συνθήματα και μεγαλοστομίες ή περιπλοκές. Ως παράδειγμα, ως εορταστικό ενδεχόμενο, ως μια συνθήκη που ενώνει μέσα από το γέλιο και τη χαμογελαστή αναίδεια.
Το «Είμαστε πάτσι» είναι ένα εγχείρημα που πρέπει να αγκαλιαστεί έμπρακτα απ’ όλο τον προοδευτικά σκεπτόμενο κόσμο ενάντια στο σκοτάδι που όλο και πιο καταλυτικά μάς πολιορκεί.»
Θωμάς Τσαλαπάτης, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
https://www.efsyn.gr/nisides/anohyroti-poli/364099_i-paidikotita-os-anatropi