Μίλησέ μας λίγο για τον χαρακτήρα που υποδύεσαι στην παράσταση.

Μιλάω τις λέξεις του Νίκου, συνιστώσα της ménage à trois κατάστασης με την οποία καταπιάνεται ο Χρηστομάνος. Ένα «αγόρι ολόλαμπο από νιάτα και λαχτάρα, ήλιος που τρέχει να πιάσει το σύννεφο». Ενδιαφέρων τύπος με λίγα λόγια.

Τι αισθάνθηκες όταν διάβασες αυτό το βιβλίο; Πώς ένιωσες για τον χαρακτήρα σου;

Όταν διάβασα την «Κερένια Κούκλα», αναρωτήθηκα, πώς ένα τέτοιο μυθιστόρημα μπορεί να γίνει θέατρο. Με φοβίζουν αυτές οι «μεταφορές». Οι περιγραφές του Χρηστομάνου για τα τοπία και τους ανθρώπους είναι ιδανικές για τη φαντασία του αναγνώστη. Ωστόσο η δραματουργική επεξεργασία της Κέλλυς (Παπαδοπούλου) και του Βασίλη (Βηλαρά) μάς μεταφέρουν από την ανάγνωση στη θέαση με έναν πολύ έντεχνο τρόπο.

Σχετικά με το χαρακτήρα του Νίκου, τώρα, προσπάθησα να μη σχηματίσω κάποια άποψη από τις πρώτες αναγνώσεις. Ήταν μια γνωριμία που πήρε τον χρόνο της.

Ποια είναι η "κερένια κούκλα" του τίτλου του έργου και τι συμβολίζει;

Η μύτη της Βεργινίας «κέρωνε», ο Νίκος «ήτον κίτρινος σαν αγιοκέρι» και η Λιόλια με μια ψυχή από «μαλακό κερί». Όπως εύστοχα παρατηρεί η Α.Καστρινάκη στην ανάλυσή της, «ο τίτλος του μυθιστορήματος δεν αναφέρεται εντέλει μονάχα στο θνησιγενές βρέφος της Λιόλιας, παρά σε ολόκληρο το ανθρώπινο είδος». Η υλική πλευρά του ανθρώπου που είναι καταδικασμένη να χαθεί.

Γιατί τα ερωτικά τρίγωνα είναι ένα θέμα που δεν αφήνει ασυγκίνητους τους θεατές όσα χρόνια κι αν περάσουν;

«Ονειρεύομαι μια αγάπη που είναι κάτι περισσότερο από δύο ανθρώπους που η μόνη τους επιθυμία είναι να κατέχουν ο ένας τον άλλον», έχει γράψει ο I.Yalom. Μέχρι λοιπόν να υπάρξει απενοχοποιημένα και αυτή η μορφή αγάπης ανάμεσα στις άλλες, τα ερωτικά τρίγωνα και τετράγωνα θα μας συναρπάζουν όσο και το μυστήριο γύρω από τις μαύρες τρύπες του Διαστήματος.

Η σύγκρουση μεταξύ του πώς θέλει να ζει κανείς τη ζωή του και πώς τελικά την ζει, φαίνεται ότι ακόμα και σήμερα μας βασανίζει. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να ζήσουμε όπως ακριβώς θέλουμε;

Γιατί οι κοινωνίες, οι πόλεις, οι αγορές, ο τεχνητός κόσμος στο σύνολό του δεν είναι στημένος ανθρωποκεντρικά. Όλος αυτός ο μηχανισμός κάνει ακόμα και τις σχέσεις λιγότερο ανθρωποκεντρικές. Σίγουρα ο καθένας μας, με όση αλήθεια αντέχει, επιλέγει το πώς. Παραμένει ωστόσο μια μοναχική και βασανιστική διαδρομή μέχρι την όποια λύτρωση.

Τι σε συγκινεί περισσότερο στο κείμενο του Χρηστομάνου, που είναι γραμμένο τόσο παλιά αλλά μοιάζει ολότελα σύγχρονο. Μια αγαπημένη σου φράση;

«Είναι άνθρωποι που ζούνε σα χόρτα και κοτρώνια – ζουν και δε μιλούνε, μόνο βλέπουν τη ζωή τους σαν τα χόρτα και τα κοτρώνια […]» γράφει ο Χρηστομάνος. Πριν όμως σταθούμε απέναντι σε αυτή την τοποθέτηση, ας σκεφτούμε λίγο τι κάνει χαρούμενο τον κάθε άνθρωπο, μέχρι πού θέλει να φτάσει και τι είναι έτοιμος να θυσιάσει. Η επανάσταση του καθενός είναι προσωπική υπόθεση. Αυτές τις υποθέσεις εξετάζει ο Χρηστομάνος κι αυτό είναι που τον κάνει τόσο γοητευτικό και πρωτοπόρο.

Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεσαι με τον Βασίλη Βηλαρά αλλά και με τους υπόλοιπους ηθοποιούς; Πώς ήταν αυτή η εμπειρία; Τι έχεις αποκομίσει;

Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με τους συντελεστές. Ο καθένας φέρει το δικό του φορτίο και αυτό δημιούργησε ένα πολύ ενδιαφέρον πεδίο έρευνας και παρατήρησης για μένα. Όλοι δουλέψαμε και πονέσαμε αυτήν την παράσταση. Είχαμε πολύ καλό ενορχηστρωτή βέβαια - τρομερά σημαντικό. Το αν η παράσταση αρέσει ή όχι, δεν με αφορά σε μεγάλο βαθμό. Αυτό που με αφορά, όμως, είναι να αναγνωρίζεται η δουλειά και η προσπάθεια όλων μας γι’ αυτό το storytelling.

Τι σε έκανε να επιλέξεις το επάγγελμα του ηθοποιού;

Για αρκετό καιρό μου άρεσε να βλέπω θέατρο, όχι να παίζω. Ωστόσο σε μια μεταμεσονύκτια υπαρξιακή συζήτηση με φίλους παραδέχτηκα ότι θα ήθελα να κάνω το βήμα από την πλατεία στη σκηνή. Και το έκανα. Για την ώρα το απολαμβάνω. Θα δείξει.

Τι θα ευχόσουν για το σύγχρονο ελληνικό θέατρο;

Να γράφονται έργα και να γίνονται παραστάσεις που έχουν δουλευτεί. Έχουν δουλευτεί με σύστημα και σε βάθος. Ο θεατρικός αυνανισμός και η υποτίμηση του κοινού θα γυρίσει μπούμερανγκ. Τίποτα δεν είναι πιο ξεκάθαρο από τη δουλειά που έχει γίνει για να ανέβει μια παράσταση. Το αν θα αρέσει ή όχι, είναι ένα άλλο ζήτημα, δεν πρέπει να μας αφορά. Ας μην αφήνουμε όμως κανέναν, να αμφισβητεί τη δουλειά μας και να μας κατηγορήσει για προχειρότητα.

* Η Κερένια κούκλα παίζεται στο Bios κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00