Συνέντευξη

Συνέντευξη με την Δήμητρα Κούζα

23 Ιανουαρίου 2023  |  από Πέπη Καλλίλα
Συνέντευξη με την Δήμητρα Κούζα
Η Δήμητρα Κούζα πρωταγωνιστεί στη νέα παράσταση της Έλενας Μαυρίδου και μιλάει στο unstage για τις προκλήσεις του ρόλου, την καλή και κακή κριτική και τις συνθήκες εργασίας στο σήμερα.

Πες μου λίγα λόγια για την παράσταση

Η παράσταση τοποθετείται σε έναν σκηνικό χώρο ενός ξύλινου παταριού, με άμεση επιρροή από την commedia dell’arte. Πάνω σε αυτό το πατάρι εξελίσσεται η διαχρονική ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Μια ιστορία ενός ζευγαριού, σύμβολο του απόλυτου έρωτα. Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα ερωτεύονται, αλλά η αιώνια έχθρα των δύο οικογενειών τους έρχεται εμπόδιο στον έρωτά τους με ένα τέλος τραγικό, το θάνατο των δύο νέων. Η παράσταση χρησιμοποιεί μάσκες από την commedia dell’arte και έτσι αναπόφευκτα εμπνέεται από αυτήν και ακολουθεί τους κανόνες της. Όλοι οι χαρακτήρες ζωντανεύουν μέσα από τη χρήση μάσκας και εμπλουτίζουν το λόγο τους με αυτοσχεδιαστικά κείμενα, με εξαίρεση το ερωτευμένο ζευγάρι. Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα ακολουθούν πιστά το κείμενο του Σαίξπηρ και έτσι μας μεταφέρουν στο ποιητικό τους σύμπαν.

Την παράσταση διατρέχει το ντουέτο Παραμάνα-Πέτρος που αποτελούν και τους αφηγητές της ιστορίας. Το κωμικό αυτό δίδυμο είναι δύο Αρλεκίνοι, οι οποίοι σχολιάζουν την ίδια την παράσταση αλλά και τους εαυτούς τους. Χρησιμοποιούν κείμενο καθαρά αυτοσχεδιαστικό που καυτηριάζει τα πάντα, με άμεση απεύθυνση προς το κοινό.

Ο Ρωμαίος και Ιουλιέτα straight outta Verona είναι μια παράσταση που μιλάει για τον έρωτα, την πατριαρχία και ταξικά ζητήματα μέσα από το δίπολο κωμωδία-τραγωδία.

 

Ποιος είναι ο ρόλος σου;

Στην παράσταση υποδύομαι την Παραμάνα της Ιουλιέτας. Δεν πρόκειται βέβαια για την κλασική Παραμάνα. Έχει δημιουργηθεί ένας χαρακτήρας commedia dell’arte, ένας θηλυκός Αρλεκίνος, που μαζί με τον Πέτρο τον υπηρέτη παρουσιάζουν στο κοινό την ιστορία. Η Παραμάνα είναι ένας «μικρός διάβολος».  Σαρωτική, καυστική, αλλά και τρυφερή. Ανήκει στα λαϊκά στρώματα, στο υπηρετικό προσωπικό των Καπουλέτων. Αντιπροσωπεύει τον φτωχό, εκείνον που μοιάζει «αλλοπαρμένος». Αλλά μιλάει άμεσα στο κοινό, με απόλυτη ειλικρίνεια, με τολμηρή και καυστική διάθεση. Γνωρίζει την ιστορία, τί θα συμβεί παρακάτω. Μαζί με τον Πέτρο προωθούν την ιστορία, διακόπτουν την παράσταση και προσπαθούν να αποτρέψουν το τραγικό τέλος. Είναι ένα ντουέτο σαν τους γέρους του Muppet Show.

Η Λαίδη Καπουλέτου από την άλλη, η μητέρα της Ιουλιέτας, ανήκει στην αστική τάξη. Σε μία από τις δυο πλούσιες οικογένειες της Βερόνας. Επιθυμεί το γάμο της Ιουλιέτας με τον πλούσιο Πάρη, θεωρώντας πως αυτό είναι η ευτυχία. Είναι ένας χαρακτήρας επιφανειακά χαρούμενος, αλλά κρύβει μέσα της μεγάλη θλίψη. Είναι μια γυναίκα άβουλη και αδύναμη, που υποτάσσεται στον άντρα της. Με την επίφαση ότι όλα είναι καλά.

 

Τι σου αρέσει περισσότερο σε αυτήν την παράσταση;

Η παράσταση έχει κάτι πολύ ζωντανό και ανοιχτό προς τον θεατή. Υπάρχει έντονο το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού, στοιχεία από stand up σε συνδυασμό με τον ποιητικό λόγο του Σαίξπηρ. Γίνεται ένα πάντρεμα πολύ ενδιαφέρον και σύγχρονο.

 

Τι προκλήσεις έχεις να αντιμετωπίσεις σε σχέση με τον ρόλο που υποδύεσαι;

Η μεγάλη πρόκληση για μένα είναι ο ρόλος της Παραμάνας. Είναι κωμικός χαρακτήρας και η κωμωδία είναι το πιο δύσκολο είδος στο θέατρο. Θέλει ταχύτητες, ακρίβεια και σωστή αίσθηση του ρυθμού καθώς και του κοινού. Ένα αστείο που μπορεί να λειτούργησε το προηγούμενο βράδυ, το επόμενο μπορεί να πατώσει. Και η διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα δύο μπορεί να είναι μια μικρή λάθος παύση που πήρες. Οπότε χρειάζεται κάθε φορά συνδυασμό της τεχνικής μαζί με εσωτερική ελευθερία της ατάκας και της σωματικότητας του χαρακτήρα.

 

Ποια στοιχεία του χαρακτήρα σου πιστεύεις ότι σε έχουν βοηθήσει σε αυτή την απαιτητική δουλειά του ηθοποιού;

Επειδή όντως πρόκειται για απαιτητική και πολύ δύσκολη δουλειά, χρειάζεται καταρχήν να τρέφεις πραγματική αγάπη και πάθος. Η σχέση μου με αυτό το επάγγελμα ξεκίνησε σαν ένας απρόσμενος έρωτας και έχει εξελιχθεί με τα χρόνια σε μια βαθιά αγάπη, σαν τρόπος ζωής. Είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Είμαι τελειομανής και αυτό, όσο ψυχαναγκαστικό κι αν είναι, σίγουρα με έχει βοηθήσει. Είμαι πολύ οργανωτική και μεθοδική. Το χάος δεν είναι το καλύτερό μου, αλλά επειδή το θέατρο είναι πολύ ζωντανό, έχει συνέχεια εκπλήξεις και ανατροπές και πράγματα που δεν μπορείς να προβλέψεις, όσο καλά κι αν έχεις οργανωθεί, έχω μάθει μέσα στα χρόνια να λειτουργώ και με αυτόν τον τρόπο. Να είμαι ευέλικτη και προσαρμοστική.

 

Πώς διαχειρίζεσαι την κριτική; θετική ή αρνητική;

Η κριτική είναι κομμάτι της δουλειάς μας. Και πλέον έτσι το αντιμετωπίζω και εγώ. Με ψυχραιμία και όσο μπορώ αποστασιοποιημένα. Ακούω τα σχόλια είτε θετικά είτε αρνητικά και τα επεξεργάζομαι, προσπαθώντας να καταλάβω ποια είναι εποικοδομητικά και μπορούν να με βοηθήσουν να εξελιχθώ και να εμπλουτίσω αυτό που κάνω επί σκηνής.

 

Έχουν αλλάξει οι συνθήκες εργασίας στον καλλιτεχνικό χώρο μετά τα κινήματα #metoo και τα σκάνδαλα που ξέσπασαν τα τελευταία 2-3 χρόνια;

Σίγουρα έχουν καλυτερέψει οι συνθήκες. Οι άνθρωποι φοβούνται λιγότερο να εκφράσουν και να δηλώσουν κάτι άσχημο που τους συμβαίνει. Ανέχονται λιγότερο μια κακοποιητική συμπεριφορά. Και στον αντίποδα, υπάρχει μεγαλύτερος φόβος στο να συμπεριφερθεί κάποιος βίαια, προσβλητικά. Αυτό είναι σπουδαίο κατόρθωμα. Αλλά πιστεύω ότι έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε προς μια θετικότερη εξέλιξη των συνθηκών εργασίας και γενικότερα της ανθρώπινης συμπεριφοράς.