«Το νούμερο 31328» του Ηλία Βενέζη είναι ένα από τα εμβληματικότερα έργα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, που αποτυπώνει την πραγματική εμπειρία του συγγραφέα στα τάγματα εργασίας, μετά τη μικρασιατική καταστροφή. Ο συγγραφέας, ένα νέο αγόρι δεκαοκτώ χρονών τότε, ξεκινάει ένα μεγάλο ταξίδι στα βάθη της Τουρκίας, με τα πόδια, χωρίς παπούτσια, χωρίς φαγητό και νερό, με αδιάκοπη, απάνθρωπη δουλειά και εκμετάλλευση, ανάμεσα σε ανθρώπους που πεθαίνουν από τις κακουχίες και την εξάντληση. Ένα ταξίδι επιβίωσης από την ελευθερία στη σκλαβιά, αλλά και αντίστροφα, από τον θάνατο στη ζωή, που ξεκίνησε το 1922 και σήμερα, 101 χρόνια αργότερα, είναι ταυτόχρονα ιστορικό και επίκαιρο.
Η σκηνοθετική προσέγγιση του Βασίλη Μαυρογεωργίου μας μεταφέρει στον απέραντο τόπο αυτού του ταξιδιού και φέρνει στην επιφάνεια τα βαθύτερα νοήματα του έργου: τη μετάβαση του ήρωα από την αθωότητα στη βαθιά συνειδητοποίηση της ανθρώπινης φύσης, που τον βοηθά να κατανοήσει ότι ούτε η καλοσύνη ούτε η σκληρότητα έχουν εθνικότητα, να βρίσκει χαρά σε ένα κομμάτι ψωμί, ένα χαμόγελο, ένα καθαρό σεντόνι, και να αναγνωρίσει την ελευθερία ως το ουσιαστικότερο αγαθό.