Γιατί έγινες ηθοποιός;

Tελειώνοντας το σχολείο δεν µπορούσα µε τίποτα να αποφασίσω τι θέλω να κάνω. Μου άρεσαν όλα και τίποτα. Μου φαινόταν παράξενο κι εργοστασιακό να επιλέξω κάτι µε το οποίο θα έπρεπε να ασχοληθώ για τα επόµενα χρόνια. Εµένα µου άρεσε απλώς να διαβάζω βιβλία και να βλέπω ταινίες. Δεν ξέρω πως, απλά µια µέρα αποφάσισα πως θα θα πάω σε δραµατική σχολή. Αν έβλεπα πως είχα κάτι να δώσω στην υποκριτική θα συνέχιζα αλλιώς θα έβρισκα κάτι άλλο. Τελικά η υποκριτική είχε να δώσει σε µένα και όχι εγώ σε αυτή. Ακόµη δεν έχω καταλάβει τι ήταν αυτό που µε έσπρωξε σε αυτό το δρόµο. Όταν αποφοίτησα ήµουν πλέον σίγουρη πως αυτό θέλω. Και σήµερα είµαι χαρούµενη µε την επιλογή µου.

Είσαι νέα ηθοποιός και µπήκες γρήγορα σε έργα δύσκολα και απαιτητικά. Πώς νιώθεις;

Χαρούµενη και ευλογηµένη. Η δυσκολίες και οι προκλήσεις σε κινητοποιούν, σε κάνουν να εξελίσσεσαι και εµένα στόχος µου είναι η εξέλιξη σε κάθε επίπεδο. Η ευκολία σε οδηγεί σε στασιµότητα και πλήξη. Μου αρέσει που έχω τη τύχη να δουλεύω πάνω σε έργα κλασσικού ρεπερτορίου γιατί το έχω ανάγκη. Είναι ένα είδος σπουδής πάνω στον άνθρωπο και την ανθρωπότητα.

Ο ρόλος σου στην Αγριόπαπια σε επηρέασε στο πώς αντιλαµβάνεσαι το ζήτηµα του ζωτικού ψεύδους στη ζωή µας; Το χρειαζόµαστε τελικά;

Πιστεύω πως η αλήθεια είναι ανάγκη. Οτιδήποτε άλλο µοιάζει τροµαχτικό. Είναι σχεδόν χάσιµο χρόνου το να αρνείσαι να κοιτάξεις τον εαυτό σου ή τη ζωή κατάµατα. Η ζωή είναι για µία φορά και µάλιστα δεν ξέρουµε και πόσο χρόνο έχουµε. Οπότε ποιο το νόηµα να ζεις ένα βολικό ψέµα ενώ µπορείς να αντιµετωπίσεις θαρραλέα την αλήθεια και να παλέψεις για την πραγµατικότητα που ποθείς. Νοµίζω όµως πως δεν υπάρχει µία ξεκάθαρη απάντηση για όλους µας. Κάθε άνθρωπος είναι µία µοναδική περίπτωση οπότε σίγουρα κάποιοι το έχουν ανάγκη για να λειτουργήσουν και κάποιοι όχι. Έχει να κάνει µε το ποιοι είµαστε και από πού ερχόµαστε. Σίγουρα είναι µια πολύ δύσκολη διαδικασία το να απεκδυθούµε του ζωτικού µας ψεύδους τόσο σε ατοµικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Το έργο δε θεωρώ πως παίρνει ξεκάθαρη θέση. Θέτει µια ερώτηση που ενώ έχουν περάσει 130 χρόνια, ακόµα αδυνατούµε να απαντήσουµε. Ίσως αυτό να είναι η απάντηση.

Ποιος είναι ο ρόλος σου στο "Ευχαριστηµένο";

Υποδύοµαι την Μαρίνα Καραγάτση στην εφηβεία της. Ένα κορίτσι που µεγαλώνει στην Ελλάδα του 1950, σε ένα ιδιαίτερο σπίτι µε δύο καλλιτέχνες και κυρίως υπό τη σκιά του συγγραφέα πατέρα της. Ένα σπίτι µε ιδιοτροπίες, παραλλογισµούς και αυστηρότητα µα συγχρόνως ζωντανό και γεµάτο αγάπη µε τον δικό του φυσικά τρόπο. Ένα σπίτι στο οποίο κανείς δεν βαριόταν ποτέ.

Πώς το έργο αυτό "ακουµπάει" στην σηµερινή ελληνική κοινωνία;

Αυτό που αναγνωρίζω είναι η βία που υπήρχε τότε και εξελιγµένη φυσικά κατοικεί στη χώρα µας και σήµερα. Είµαστε µια χώρα βίαιη κι ανθρωποφαγική. Στο Ευχαριστηµένο, µέσα από το οποίο βλέπουµε την Ελλάδα του 50, αντικρίζουµε γυναίκες καταπιεσµένες και κακοποιηµένες. Βία σεξουαλική, σωµατική, ψυχική. Γυναίκες που µεγαλώνουν σαν να είναι κατώτερα πλάσµατα. Γυναίκες εκπαιδευµένες να υποµένουν. Μία κοινωνία που κάνει τα στραβά µάτια στην αδικία και στη κτηνωδία απλώς γιατί δεν χτύπησε τη δική τους πόρτα. Μία κοινωνία στην οποία το θύµα είναι δακτυλοδεικτούµενο και ο θύτης έχει πάντα ελαφρυντικά. Άνθρωποι που φοβούνται να εκφράσουν τα συναισθήµατα τους γιατί το θεωρούν αδυναµία ή απλώς δεν µπορούν να το κάνουν γιατί δεν ξέρουν τον τρόπο. Δεν το έχουν µάθει. Και κάπως έτσι η βία στο τέλος µοιάζει να είναι απόδειξη αγάπης.

Μίλησέ µας για τη συνεργασία σου µε τον σκηνοθέτη Δηµήτρη Τάρλοου στην Αγριόπαπια και στο Ευχαριστηµένο. Τι έµαθες;

Είναι η αγαπηµένη µου δουλειά έως τώρα. Η συνεργασία µου µε τον Δηµήτρη Τάρλοου ήταν πολύ σηµαντική για µένα, είναι ένας άνθρωπος που έχει πραγµατική αγάπη στο θέατρο και διαβάζει σε βάθος τα έργα. Δείχνει σεβασµό στο υλικό του και δεν κάνει fast food τέχνης. Νοιάζεται πραγµατικά για την ποιότητα της δουλειάς, αναζητώντας την αλήθεια κι αυτό το εκτιµώ ιδιαίτερα, είναι καλλιτεχνική εντιµότητα. Η χρονιά αυτή που πέρασα στο Πορεία ήταν για µένα µεγάλο σχολείο. Εµπιστεύτηκα περισσότερο τον εαυτό µου, εξελίχθηκα καλλιτεχνικά και είχα την τύχη να γνωρίσω και να συνεργαστώ µε πραγµατικά αξιόλογους ανθρώπους. Όλοι όσοι δουλεύουν στο θέατρο είναι εξαιρετικοί στη δουλειά τους και πραγµατικά καλοί άνθρωποι. Πλέον είναι σαν οικογένεια. Πιστεύω πως αυτό είναι ευφυία, να ξέρεις να διαλέγεις καλούς συνεργάτες.

Έχεις πει ότι ο κινηµατογράφος σε έλκει περισσότερο από το θέατρο. Γιατί;

Έχω πει πως η αγάπη µου στον κινηµατογράφο µε έσπρωξε στην υποκριτική. Ήθελα να κάνω ταινίες πριν αποφασίσω πως θέλω να γίνω ηθοποιός. Αγαπώ το σινεµά για την µοναδική του αλήθεια. Γιατί έχει το πλεονέκτηµα να κρατά αναλοίωτη και αθάνατη, µια στιγµή αλήθειας. Τα εκφραστικά µέσα χρησιµοποιούνται µε εντελώς διαφορετικό τρόπο γιατί δεν χρειάζεται να ποστάρεις κάτι περισσότερο, η κάµερα είναι εκεί και καταγράφει κάθε µειδίαµα και κάθε βλέµµα. Οι στιγµές δεν προλαβαίνουν να φθαρούν γιατί ο φακός τις έχει πιάσει στη γέννησή τους. Κάθε πλάνο απαιτεί έναν τέλειο συγχρονισµό µιας οµάδας ολόκληρης, απαιτείται η συνεργασία ακόµα και του ήλιου ή του αέρα. Το θέατρο έχει µια άλλη µαγεία. Τη µαγεία του ότι κάθε παράσταση είναι διαφορετική γιατί εµείς είµαστε κάθε µέρα διαφορετικοί. Αυτό που γεννιέται στη σκηνή πεθαίνει όταν τελειώνει η παράσταση και την επόµενη γεννιέται κάτι άλλο. Δεν είναι ποτέ ίδια. Μία µυστική τελετή που µένει µόνο σε όσους είναι µέσα στην αίθουσα εκείνη την ώρα. Μετά τη πρεµιέρα όλα είναι στα χέρια των ηθοποιών. Κάθε
µέρα ψάχνεις τον τρόπο να κοιτάξεις τον συµπαίχτη σου µε καθαρά µάτια και να ξεχάσεις ότι τον κόιταξες και χθες. Αυτό σε κρατάει σε εγρήγορση. Υπάρχει ένας µεγάλος έρωτας µε τον κινηµατογράφο µα το θέατρο είναι σαν να το έχει ανάγκη η ψυχή µου. Είναι ανούσιο πάντως να τα συγκρίνουµε. Και τα δύο είναι ζωντανοί οργανισµοί. Η βάση είναι µία, η αφήγηση µιας ιστορίας απλώς ο τρόπος αλλάζει.

Μόλις ολοκληρωθούν οι παραστάσεις θα ξεκινήσεις αµέσως κάτι ή θα ξεκουραστείς; Να περιµένουµε κάτι απο σένα µέσα στο καλοκαιρι;

Μόλις τελειώσουν οι παραστάσεις θα πάω τρέχοντας στη θάλασσα. Στόχος να ξεκουραστώ και να είµαι έτοιµη για τις πρόβες του Βυσσινόκηπου, όπου θα συµµετάσχω την επόµενη σεζόν σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη.

* Η Σίσσυ Τουμάαη πρωταγωνιστεί στην Αγριόπαπια και στο Ευχαριστημένο και τα δύο στο θέατρο Πορεία σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου