Με εξαίρεση το κάπνισμα ως μέρος της παράστασης στην περιορισμένη αίθουσα και τη βωμολοχία που μπορεί να θεωρηθεί περιττή από κάποιους, η σκηνοθεσία και σκηνογραφία πραγματικά καταφέρνουν να μεταφέρουν το θεατή στο διαμέρισμα των 170 τμ. Οι μουσικές επιλογές είναι αναπόσπαστο κομμάτι του έργου. Ο ρόλος του Τσουρή φέρνει την ανατροπή, αλλά καθοριστική είναι η ερμηνεία του – αφού πραγματικά απογειώνει την παράσταση. Αξιόλογη και απόλυτα χρήσιμη η Τσιμπρικίδου σε δεύτερο ρόλο, ενώ ο Τσιοτσιόπουλος καταφέρνει να πάρει το μερίδιο της έκπληξης στο δεύτερο μέρος. Τόσο η Νικολαϊδου όσο και η Αρσένη ξεδιπλώνουν το χαρακτήρα τους σταδιακά, φτάνοντας στην απόλυτη ειλικρίνεια και συγκινώντας με την αλήθεια τους στην τελευταία σκηνή.